SÖZ AŞKI

Bölüm 1

           

Yıllar önce

Müstakil küçük bahçesi olan bir evde matem havası vardı, evin babası Hasan Bey hastalanmış ölümü bekliyor hanımı ve küçük kızı da hasan beyin iyileşmesi için dua ediyordu. Hasan bey uykusundan uyanır uyanmaz hanımını çağırdı

"Leyla, leyla" koşarak eşinin yanına geldi leyla

"Buyur Hasan, ağrın acın mı var" adamın tek acısı sözünü tutamamış olmaktı

"Leyla sana diyeceklerim var kapıyı kapat, Feyza'm duymasın" kadın iyice meraklanarak kapıyı kapattı ve kocasının yanına oturdu

"Leylam, ben sana üzülmeyesin diye anlatmamıştım ama ben askerdeyken bir gece baskın yemiştik... dertleştiğim asker arkadaşım vardı adı Ömer idi, Mardinli Ömer. O bana hep oğlundan ve eşinden bahseder onlara kavuşacağı günün hayalini kurardı, bende sana ve karnındaki evladımıza kavuşmanın hayalini kurardım" adam derin bir nefes aldı ciğerlerine

"O gece nöbette ben vardım, ilk hedefleri bendim... Ömer benim hayatımı kurtardı o gece ona bir can borçlanmıştım. Ömer'e, eğer kızım olursa oğluna gelin edeceğim dedim söz verdim. Feyza'mız dünyaya geldiğinde aklımda ne varsa gitmişti ama bu gece Ömer'i gördüm, o geceyi gördüm, sözünü tutmadan nereye gidiyorsun Hasan dedi..." adam konuşmakta gücük çekerken leyla hanım da gözyaşlarını serbest bırakmış hem kocasının hiç anlatmadığı askerliğini hem de verdiği bu büyük sözü dinliyordu.

"İyi ama Hasan..." adam kadının elini sıktı

"Bilirim Hanım bilirim ama can borcum olan Ömer'e borcumu ödemek sözümü tutmak yakışır bana, benim günlerim sayılı benim verdiğim sözü sen yerine getir"

"Böyle konuşma Hasan sen iyi olacaksın kızımızı birlikte gelin edeceğiz" kadının gözyaşları daha da hiddetlenirken adam olabildiğine sakindi

"Bana söz ver leyla Ömer'e borcumu ödeyeceksin"

"Peki tamam söz"

"Seni çok sevdim leylam seni yalnız bırakacak olmak zoruma gidiyor ama en çokta kızımızı babasız koymak... Feyza'ma çok iyi bak olur mu" kadının ağzından acı bir hıçkırık daha çıktı, kocasının vedalaştığını anlamıştı. Kocasının elini, avuç içini öptü adamsa gözlerini kapatmıştı, gözlerinden bir damla yaş aktı.

Eşinin ölümünün üzerinden anne kız çok ağlamış çok üzülmüşlerdi başlarda komşuları destek oluyordu ama daha sonrasında onlarda yardım edemez olmuştu. Ev sahibi her gün kapıya geliyor birikmiş kirayı istiyordu, evden dışarı çıkamaz kimsenin yüzüne bakamaz olmuşlardı. Bir gün yan komşusu gelmiş ve eğer o da isterse onu isteyen birinin olduğunu söylemişti, başlarda leyla kabul etmese de sonra düşünmüş ve kızı için mecbur kabul etmişti.

Evlendiği adamla İstanbul'a gitmek için evdeki şahsi eşyalarını toplamış rahmetli eşinin fotoğraflarını kızının eşyalarının arasına koymuştu, kızının babasını unutmasını istemiyordu.

İstanbul da yaşamaya zor alışsalar da iyi kötü bir düzen kurmuşlardı, Feyza sınıf öğretmenliği kazanmış son yılını okuyordu. Eşi veli burada kahvehane açmıştı, zamanla içkiye ve kumara başlamış leylaya da eziyet eder döver olmuştu. Leyla ise tüm bu olanlara kızı için dayanıyordu.

---------------------------------------------------------

"Ömer yorulmadın mı kaç yıldır bu insanları aramaktan" Fatma Hanım eşi Ömer'e yıllardır bitmeyen inadı ve umuduyla askerlik arkadaşını ve ailesini arıyordu.