SÖZ AŞKI

Bölüm 29

Klinikten çıkıp arabalarına bindiklerinde ikisinde de sessizlik hakimdi ve bu sessizlik eve gelene kadar da devam etmişti. Feyza arabadan inerken Alparslan da arabadan inmişti

"işe gitmeyecek misin?" Alparslan arabanın anahtarını korumalardan birine verirken Feyza ile birlikte eve doğru ilerledi

"hayır seni yalnız bırakmak istemiyorum" Feyza bir şey diyemedi ve açılan kapıdan içeri girdi

"hoş geldiniz ağam, aç mısın sofrayı hazırlayayım mı?" Alparslan Feyza ya soran bakışlarla bakınca Feyza başını sağa sola salladı

"canım bir şey yemek istemiyor sen acıktıysan ye bir şeyler"

"sağ ol elmas sende çıkabilirsin"

"peki ağam" Feyza önde Alparslan arkasında odalarına çıkarken elmas arkalarından bakmıştı

"ikisinin de yüzünden düşen bin parça hayır olsun inşallah"

Feyza üzerindekiler ile birlikte yatağa uzanıp bacaklarını karnına çekti, Alparslan da karısının yanına uzanıp ona sarıldı ikisi de susmakla yetinse de Feyza daha fazla tutamadı kendisini ve ağlamaya başladı ama Alparslan'a fark etmemek için kendisini sıksa da Alparslan hemen fark etmişti

"Feyza'm bak bakayım bana" Alparslan karısını kendisine doğru çevirdiğinde elleriyle tek tek gözyaşlarını sildi

"ceylan gözlüm ağlama, ağlayıp da ne kendini ne de bebeğimizi üzme" Feyza eli ile karnını okşadı

"merak etme sen bebeğimiz bizi bırakıp gitmeyecek sende kendini üzme hem doktor ne dedi üzüntüden stresten uzak durman gerekiyor"

"ya...ya gider...se" Alparslan akan yaşları sildikçe bir yenisi daha akıyordu, Feyza'nın alnından öptü

"şşş düşünme öyle şeyler o bizi bırakmaz ben biliyorum"

"ama...doktor" Alparslan parmağını Feyza'nın dudağının üzerine koydu

"kötü şeyler düşünmek yok, düşünüp de kendini üzmene izin vermeyeceğim" Alparslan karısına sıkıca sarılıp saçlarına öpücükler kondurdu.

Feyza bir süre sonra sakinleşse de Alparslan'ın güven veren kollarından ayrılmadı, ayrılmak istemedi ve huzurlu bir uyku kendisini esir aldı.

Alparslan karısının düzenli nefes alışverişlerinden uyuduğunu anlamıştı ayak uçlarından örtüyü alıp üzerlerine örttü ve karısına sıkıca sarılıp doktorun dediklerini düşündü

1 saat önce

"tebrik ederim Feyza hanım 3 haftalık hamilesiniz" Feyza ile Alparslan gözlerinin içi gülerken birbirlerine baktılar ve Alparslan Feyza'nın alnından öptü

"ben hamile miyim şimdi?" Feyza doktora bakarken doktor da başını sallamıştı

"evet Feyza hanım hamilesiniz, ben içerideyim siz gelirsiniz" doktor odadan ayrılırken Alparslan hemen Feyza'nın dudaklarına kapandı

"teşekkür ederim Feyza'm bana bu mutluluğu yaşattığın için teşekkür ederim, iyi ki hayatımdasın iyi ki karımsın seni çok seviyorum" Alparslan karısının her yerine öpücükler kondururken Feyza da gülmekten kendini alamıyordu

"efsun hanım bizi bekliyor Alparslan"

"ah doğru dur ben karnını temizleyeyim" Alparslan hemen havlu kağıtlardan koparıp Feyza'nın karnını nazikçe sildi ve Feyza'nın karnına uzun bir öpücük bıraktı

"hoş geldin aramıza babacım iyi ki geldin" Feyza Alparslan'ın bu haline duygulanmadan edememişti gözlerinden akan yaşları hemen sildi

"hadi içeriye geçelim"