SÖZ AŞKI

Bölüm 61

ilk oy ve ilk yorum için @az199941 teşekkürler :)

Fatma hanım erkenden kalkmış mutfaktakilere gerekli talimatları vermiş ve kendisi de o eşsiz böreğinden yapmaya başlamıştı

"günaydınlar kolay gelsin"

"günaydın Dicle kızım, kalktı mı herkes"

"Dilan abla ile karşılaştık Ömer babamın yanına gitti"

"anladım kızım"

"yapılacak bir şey var mı bende yardım edeyim"

"ee gel o zaman bana yardım et" Dicle hemen Fatma hanımın yanına geçmişti

---------------------------------------------------------

"babam müsaade var mı?"

"gel güzel kızım hoş geldiniz, akşam geç mi geldiniz"

"biraz geç olmuştu baba siz yatmıştınız biz geldikten sonra da herkes odasına geçti zaten"

"anladım kızım" Dilan babasının düşünceli ve sıkıntılı halini hemen fark etmişti

"baba senin keyfin yok gibi hayırdır bir şeyin mi var?"

"var kızım var da sen de hele senin de keyfin yok epeydir gözümden kaçmıyor sanma" Dilan yalan söylemekten yorulduğu için doğruları söyledi

"vardı baba ama artık olmayacak eğer müsaade edersen bir süre uzaklaşmak istiyorum kendimi toparlamak için"

"müsaade falan yok küçük hanım bundan sonra çocuklarımın hepsi yanımda olacak İstanbul'a da gitmeyeceksiniz burada gözümün önünde olacaksınız"

"ama baba"

"aması falan yok sende Dicle de bir yere gitmeyeceksiniz artık şirketteki işlerde düzene girmişti zaten gerek yok" Dilan sesinin titremesine mani olamamıştı

"baba burada yapamam lütfen izin ver"

"niye yapamazmışsın Dilan hanım bu ev senin bu memleket senin neyini yapamayacaksın yeter ben çocuklarıma hasret yaşamak ve doyamadan ölüp gitmek istemiyorum"

"ama o nasıl söz allah geçinden versin"

"öyle kızım artık belli yaşa geldik biz ananla ikinizin yolunu gözledik tam okul bitti artık yanımızdasınız derken sen aldın başını gittin ve gelmek istemiyorsun"

"baba valla istiyorum ama..."

"aması ne kızım söyle, söyle de bileyim kızımı üzen neşesini kaybettiren kim" Dilan başını önüne eğdi

"artık bir önemi kalmadı baba" Ömer ağa daha fazla dayanamadı ve elini masanın üzerine vurdu

"yalan konuşmayın artık bana ben sizi benim arkamdan iş çevirin diye mi yetiştirdim" Ömer ağanın sesi ile tüm konak inlerken Alparslan ve Feyza hemen odalarından çıktı ardından da Baran ve yaren, mutfaktan eli unlu halde çıkan Fatma hanım ve Dicle hepsi çalışma odasının kapalı kapısının ardında öylece duruyorlardı

"baba..." Dilan ağzından kaçan hıçkırıkla kendini tutamadı ve zorla tuttuğu gözyaşlarını serbest bıraktı ve kalbini acısını babasına açtı

"Ferman...ben sevdim baba, ama o başkası ile evleniyor... dayanamıyorum tam buram acıyor... söz geçiremiyorum kalbime, söküp atmak istiyorum ama yapamıyorum... onun acısını bile çıkartamıyorum kalbimden..." Dilan hıçkırıklarla ağlarken Ömer ağa bu kadar sert çıktığı için pişman olmuştu yerinden kalkıp Dilan'ın yanına gitti saçlarını öptükten sonra odadan çıktı ve kapıdaki ev halkının yanından geçip yatak odasına gitti