Aile Toplantısı : Bölüm 11

16 2 0
                                    

Son iki haftadır Ateş ile karşılaşmamıştım.Karşılaşmak gibi bir niyetim de yoktu zaten.Haftalarca ona görünmemek için okulun içinde bir iç savaş veriyordum.Sınavlarım yaklaşıyordu ve ben bu tür saçma konularla kendimi meşgul etmeye niyetli değildim.Yine bir gün mahsum bir öğrenci vardı ve bu öğrenci alarm sesi ile uyanmıştı.Bulanık gözlerle etrafa baktım.Sonunda doğrulmayı başırınca esneyip gözlerimi ovuşturdum.Ardından banyoya girip soğuk bir duş aldım ve işimi bitirip tekrar odama geldim.Bu saate kurutma makinesinin sesiyle annemleri rahatsız etmemek adına saçlarımın ıslaklığını havlu ile alıp iç çamaşırlarımı giydim.Kiyafet konusun da büyük bir titizliği olan Ateş Bey'e (!) inat bugün kıyafet konusunda biraz değişiklik yapmıştım.

Okulun yeşil kareli ekoste eteğini giymeyip siyah bir etek giydim ve kemerimle süsledim.Düz sade beyaz gömlek ve eskileri andıran kurdele yerine ise siyah beyaz çizgili basic bir tişört giydim.Neden böyle birşey yaptığımı bilmiyorum ama ben bunca zaman hep okul kurallarına karşı gelmiş asla o iğrenç okul formalarını giymemiştim.Bu zamana kadar uyduğum bu kuralları işte şimdi bozuyordum.Hazır olduğuma kanaat getirince rimel ve rujumu da sürüp evden çıktım.Yoldan geçerken önce Mehmet Amca'ya uğrayıp herzaman ki gibi sıcak simit aldım ve çantama koydum.Okula vardığımı anlatan kalabalık ile yürümeye devam ettim kapıda Buğra ve Bahar'ı gördüm ve yanlarına ilerledim.Beni fark ettiklerin de şimdiden şaşkın bakışları üzerime çevirmiştim.Belki de ilk kez biri Koran Koleji'ne üniformasız geliyordu.Yaklaştıkça artan bakışlara aldanmayıp yürümeye devam ettim.
-A.Ada bu sen misin ? (Bahar)
-Değişiklik olsun dedim güzel olmuş mu ?
-Ateş görmesin bu arada tatlı olmuşsun.
-Teşekkür ederim.Ve bu arada peh geleceği varsa göreceği de var.
diyip piç smile attım önden yürümeye başlarken Bahar ve Buğra arkadan beni destekler sesler çıkarıyordu.Bahçeye girdiğimiz de bakışlar daha da artmıştı ama ortada Ateş yoktu.Onunla karşılaşmamanın verdiği huzur ile sınıfa çıktım.Nihayet ilk sınavımızı olmuştuk ve benim için gayet başarılı geçmişti sına.Hava almak için bahçeye çıktığımızda bende son zamanlar da sık sık yaptığım gibi köşedeki koca ağacın önüne gittim ve bu halimle zor da olsa ağaca çıktım.Ayaklarımı daldan aşağı sarkıtıp bahçedeki insanları izlemeye başladım.Bugün ne Emir'i ne de Koray'ı görmemiştim.İçimi bir sıkıntı kaplamıştı birden biri.Bütün hafta boyunca Ateş zaten yoktu en son gördüğümde bahçede kızın biri ile fingirdeşiyordu.Bugün de Emir ve Koray da yoktu bu durum beni rahatsız etse de işlerine burnumu sokmak istemiyordum.Zil sesiyle ağaçtan inip sınıfa ilerledik.

Ateş :
En son ki konuşmadan sonra yaklaşık iki haftadır Ada'yla karşılaşmamıştık.Ara sıra Emir'i yollasam da bizzat kendim görmedikçe içim rahat etmiyordu.Bugün Emir'i yollamak yerine kendim gidip bakmak istedim.Hem okul ve okuldaki iç düzeni kontrol etmek için hemde haftalardan sonra onu yine görmek için.Okula gelip arabamı parkedip arabadan inmiştim ki önüme çıkan kızla durdum.
-Ateş neden telefonlarıma cevap vermiyorsun ?
-Gerek duymıyorum.
-Ne demek gerek duymuyorsun ya !?
Ecem'in kulağımın dibinde üstelikle bahçe de herkesin ortasında çıyaklaması öfkemi arttırıken tek hamle ile boğazından tutup arabaya sırtını sert bir şekilde çarptım.Çarpmamla önce inleyip sonra kahkaha atmaya başlayınca bu kızın normal olmadığını düşündüm.
-Sert oynuyoruz bakıyorum da.
(Tekrar kahkaha)
-Seni burada gebertip leşini küle döndürünceye kadar yakarım ve kimse de birşey yapamaz.Kim vurduya gitmek istemiyorsan SİKTİR GİT.
Son sözlerimle yine kükremiştim.O an Ada'ya bağırdığım gün gelmişti aklıma.Susmuştu hatta gözleri dolmuş ardından kaçmıştı benden.İlk defa o an bir şeyden dolayı pişmanlık duymuştum.Günlerce Yağız'ı arayıp bulamayışımın öfkesini ondan çıkartmıştım.Hakketmemişti ama yaşamıştı.Ecem de somurtup gitmişti.Bu kız zerre umrumda değildi.Defalarca bu tür kızlara bağırmıştım ama hiçbiri Ada'ya bağırdığım zamanki kadar tuhaf hissetirmemişti.Toparlanıp müdürün yanına gittim hiçbir sıkıntı olmadığını söyleyince tokalaşıp okuldan çıktım tam arabaya binecektim ki öğrencilerin birinde bir farklılık gördüm.Benim okulum da kıyafet konusunda ne kadar titiz olduğum bilindiği halde bu şekilde okuluma gelenin kim olduğuna arkasından baktım.Bir süre daha gözüm onu takip edince o ağaca doğru gidip çıkmaya çalışmasıyla bana dönen yüzü görmemle çatılan kaşlarım düzelmişti.Yine Ada...Giydiği o mini ekoste etekle ağaca çıkmaya çalışıyordu.Bir leşin etrafındaki akbaba misali birkaç erkek grubunun Ada'nın açıpan bacaklarına baktıklarını farketmemle kaşlarım yine çatılmıştı.Yanımdan geçen birini durdurup o grubu buraya yollamasını söyledim.Çocuk başını sallayıp gidince gruba beni işaret edip gösterdi.Grup kalkıp ayaklanıp yanıma yaklaşınca en başlarındaki kendini çakal sürüsünün alfası sanan ergen konuşmaya daha doğrusu artislenmeye başladı.Kafamı yana çevirip burnumu çeker gibi yaptım ardından önümdeki bu çocuğa kafa atmamla yere yapıştı Ada'nın görmemesini umarak eğilip yakasından tuttum.Hala kim olduğumu anlamamış gibi sağa sola bakarken diğerleri anlatmaya çalışıyordu.Yakasından tutup kaldırdım kanayan burnuna rağmen yaklaşıp konuşmaya başladım.
-Sen ve itlerin bir daha bu okula adım atmıyacaksınız.
Yere fırlarttığım bedenle arabaya döndüm ve çıkışa sürdüm arabayı.Elimdeki kanı peçeteyle silerken telefonumun sesi yankılanmaya başladı.
Annem arıyor...
-Oğlum.
-Kraliçem hayırdır bir sorun mu var ?
-Nankör evlat biz aramasak arıyacağın yok birde ettiği lafa bak aşk olsun.
-Tamam tamam.Haklısın ama o kocan üstüme yıkmasaydı işlerini şuan bende seninle oturuyor olurdum.
-Öyle deme oğlum baban iyiliğini düşünüyor paşam.
-Anne sadede gelsen arama sebebin ne yine neye zorlıyacaksın beni ?
-Söylüyorum ozaman.Akşam yakın dostlarla bir yemek yiyeceğiz.Aileler arası olduğundan senin de gelmen icap ediyor.
-Tamam.Yeri ve saati mesaj at orda olucağım.
Telefonu kapatıp şu toplantıları kurana düzenleyene sövdüm.Kalabalığı sevmeyen biri olarak sürekli annemin ısrarları nedeniyle lanet sosyetelerle bir araya geliyordum.Tüm işimi bırakıp hazırlanmak için eve gittim.

ŞİZOFREN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin