Biz sohbet ederken Savaş ve arkadaşları gelip yanımıza oturdular. Savaş benim kulağıma eğilip
"Bilerek yapıyorsun değil mi ?" dediğinde ben gülerek
"Neyi hayatım buraya gelmemi diyorsan sen arkadaşlarına bara gidersin de ben gidemezmiyim?" dediğimde Savaş gülerek
"Beni öldüreceksin hatun " dedi. Ben de güldüm.
Hatun demesine sevinmiştim. Biraz daha oturduktan sonra Savaş beni eve bırakmıştı.
Saat gece iki idi. Acaba ben yemeğe geri dönmeyince ne yapmışlardır ?
Gülüp ağaca tırmanıp odama girdim. Pencerimi kapatıp üstümü değiştirdim. Kendimi yatağa atınca direk uyumuştum.
Sabah kalktığımda huzursuzdum. İçimde kötü bir his vardı. Suratım asıktı. Yataktan kalkıp rutin işlerimi hallettim. Üstüme rastgele birşeyler giyip çantamı alıp odamdan çıktım.
Salona indiğimde herkezin burda olup kahvaltı ettiğini gördüm. Ben Bora'ya
"Çıkalım mı ?" diye sorduğumda kafasını salladı.
Birlikte evden çıkıp arabaya bindik. İçimde ki huzursuzluk hâla gitmemişti. Okula geldiğimizde arabadan inip okula doğru yürümeye başladım.
Koridorda yürürken biri gelip yanağımı öpünce irkildim. Beni öpene baktığımda Savaş olduğunu gördüm.
Birlikte sohbet ede ede sınıfa varmıştık. Sırama oturdum. Öğretmen geldiğinde ders işlemeye başladık.
Mert gelmemişti. Acaba gene ne işler çeviriyordu ? Boşverdim. Okul çıkışı eve tek gitmek istedim.
Sahile doğru yürüdüm. Köşeden dönerken biri bana birşey koklattı gerisi karanlık.
Uyandığımda bir odadaydım. Bağlı falan değildim. Kapı kilitliydi. Çantam yoktu.
"Kimse yok mu ?" dedim bağırarak. Kapı açılınca içeri Mert girdi. Yanıma gelip
"Nasılsın sevgilim süprizimi beğendin mi ?" diye sorduğunda ben
'Senden nefret ediyorum" dediğimde sert bir tokat atmıştı. Tokat atmasıyla yere düşmüştüm. Yanıma eğilerek
"Eylül ben çok özür dilerim" dediğinde ben kahkaha atmaya başladım. Sanırsam deliriyordum.
Beni bıraktığında koşarak eve gitmiştim. Duş alıp kendimi yatağa attım. Pislik Mert. Ruh hastası Mert. Telefonumu alıp okulun sayfasına girdim.
Ben ve Mert'in öpüştüğü fotoğraflar vardı hem de ben ayıkken. Bu olamzdı değil mi ? Gözümden yaşlar akmaya başlamıştı.
Savaş buna inanmazdı değil mi ? Bunları düşünürken uyumuştum.
Sabah alarmla uyandığımda hızla yataktan kalkıp rutin işlerimi hallettim. Üzerimi giyinip çantamı alıp odamdan çıktım.
Bora evde yoktu. Koşarak okula geldim. Herkez bana iğrenerek bakıyordu. Savaş'ı bankta grubuyla otururmen gördüm.
Savaş'ın yanında yapışık bir Ayça vardı. Ben yanlarına gittiğimde Savaş beni takmıyordu. Savaş bana
"Eylülll" dediğinde ben heycanla
"Efendim" dedim. Bana bakıp gülerek
"Güneşte durma kaşarsın ya erirsin" dediğinde kalbime bir ok parçalanmıştı.
Savaş bana kaşar demişti. Bana inanmamıştı. Masadan kalkıp gittiler. Bu, bu çok ağırdı.
Aşık olduğum adam bana inanmamıştı. Ne güzel. Kahkaha atmaya başladım sonrasında ağlamaya başladım.
Cidden deliriyordum. Okuldan koşarak çıkıp eve gittim. Annem beni yanına çağırdı istemeyerek gittim. Bana
"Kızım biz babanla bir karar aldık" Ben güçsüz çıkan sesimle
"Ne aldınız?" dediğimde annem
"Senin yurt dışında çok istediğin bir okul vardı ya liseyi orda bitireceksin işini bitirir bitirmez mesleğini eline verecekler hem istersen işini burda da yapabilirsin" dediğinde ben düşündüm.
Yurt dışındaki okul çok istediğim bir okuldu. Burda artık herkez bana sürtükmüşüm gibi bakıyordu.
Aşık olduğum adam artık beni sevmiyordu. Gülümseyip
"Olur anne ne zaman gideceğim? " diye sordum.
"Bu gece yarısı uçak kalkıyor kızım" dedi.
Ben de kafamı sallayıp odama çıktım. Büyük iki valizimi çıkarıp eşyalarımı ve kıyafetlerimi koydum.
Gitmekte kararlıydım. Savaş'a kendimi sürtük olarak tanıtmışım demek ki. Yeni lisemde hep ilklerimi yaşamıştım.
Ama kaderimde varmış be. Boşverip valizimin fermuarını çektim...
Merhaba sevgili okuyucularım. Savaş'a kızmayın. Diğer bölümlerimiz bomba gibi...
Oy vermeyi unutmayınnn❤️❤️
