Perfect Beat

27

LIMUEL'S POV

"Are you crying, anak?!"

"No mom." tsaka ko pinunasan ang kung anumang tubig meron sa pisngi ko.

"Okay. Are you sure you're ready to leave everything?"

Ipinasok ko sa luggage ang huling piraso ng mga damit ko before nagsalita. "Yes. I need to do this. I need to have space. I need to breath out the guilt and breath in new life."

She patted my shoulder from my back. "I wish you're happy with this decision you made. I don't want you to regret everything, Lem."

"I won't be sad. I try not to. I want her to be happy. To be truly happy and true to what she feels." The words kills me. But I need to do this. I need to let her go.

***

CASSEY'S POV

"... so I'll sing a melody and hope to God she's listening sleeping sofly while I sing and I'll be a memory, your lullaby for all the time hoping that my voice can get it right... "

I woke up in an unfamiliar bed, strange blue-curtain room with all these uncanny feeling in my chest.

What happened? Nasaan ako? At ano yung ---Sino yung kumakanta?

Saka ko nasapo ang ulo ko. Naalala ko na---

Bumukas ang pinto.

"Gising ka na pala? Tara labas ka na. Breakfast is almost waiting at the dining area."

Tumango na lang ako. Hindi ko alam pero ang bigat pa rin ng katawan ko. Pakiramdam ko sumakit lahat ng parte ng katawan ko.

Hanggang ngayon, fresh pa rin lahat sa memory ko. Sariwa pa yung sakit.

Tumayo ako at namalayang nakarating na ako sa dining area.

Wala akong ganang magsalita. Baka kasi pagsinubukan ko ng ibuka ang bibig ko umiyak lang ako.

"Hey!" Kinaway-kaway niya pa ang palad niya sa harap ko. "Tutunganga ka na lang ba diyan o kakain ka? Masamang pinaghihintay ang pagkain, lumalamig parang relasyon."

Tinitigan ko siya sa mata.

"Sorry. Alam kong fresh pa ang lahat. Alam ko kung gaano kasakit ang masaktan. Pero ganoon naman talaga. Parte yun ng pag-ibig. Kaya kumain ka na para magkaroon ulit ng pagmamahal yang puso mo."

I tried to smile.

"You don't have to smile if isn't really what you feel."

Sumubo ako ng fried rice, longganisa at itlog. Pero parang walang lasa lahat. Parang nawalan na ng taste bud ang dila ko. Pakiramdam ko ang pait na ng lahat.

"Wala ako sa posisyong tanungin ka nito. Pero gusto ko lang malaman lahat. I'm dead curious about all. Ano ba talagang nangyari? Baka makatulong ako. Especially with my little bucket of advice"

And the moment I opened my mouth, saka naman ang pagtulo ng luha ko.

Masakit. Supeeeer.

Nang ihatid ako ni Seb sa unit ko, chinarge ko agad ang dead bat kong phone saka nakareceive ng sandamakmak na texts at missed call.

The super duo friends and Mike already know what happened. To the extent na dumalaw pa sila ng condo that Saturday Night. At halos mag-sleep over na sila sa unit ko kung hindi lang urgent yung appointment ni Mike pati na rin ni Carli. Mich stayed overnight with me. Baka raw kasi maisipan ko ulit magsuicide tulad na lang nung sa tulay.