Ve Hayatım |SUPERNATURAL|

Değişik Bir Hayat

@BayanKaktus Hikayemin tek tük okuyucularındansın. Bu bölümde Cass ve Angel'ı getirmeyecektim ama değiştirdim. :D Bu bölüm sana.

"Sıcaktan birbirine yapışan dudaklarımdan çıkan son kelimeler "ELVEDA HAYAT" oldu. Ve ip koptu. Kemiklerimin eriyişini hissediyordum. O kızgın gòlde yalnızlığımıza terk edildik.."
-------------

  "Kestik!" diye bağıran sesle irkildim. Birden bütün acılarım dinmişti ve demin beni yakan o göl soğumuştu. Cass ile birbirimize bağlı bir halde yukarı çekilmiştik. İkimiz de birbirimize şaşırarak bakıyorduk.

"Alexis! Misha! Harikasınız arkadaşlar." diyen aynı sesle kendimize geldik. Bir kadın, bana havlu sararak o gölden çıkardı. Ben hala nerede olduğumuzu düşünüyordum.Bizi nazikçe çözdüler ve beni ve Castiel'i bir masaya oturttular. İkimizin de yüzünden kabuklar çıkartıyorlardı.
Ve işin kötüsü birden Cass'in yanına bir kadın geldi. Kucagında ve elinde birer çocuk taşıyordu.

"Muhteşemdin hayatım."

"Eeee- şey, teşekkürler." dedi Cass. Ona en dehşet verici bakışlarımı yolluyordum. Ve oturduğum sandalyeden kalktım. Yazan isme bakındım.

"Alexis Bledel? Vay canına!" ve aynaya baktım. O derisi kalkan yüzümde elimi dolaştırdım. Ve kabukların kalktığını hissettim. Yüzümü temizleyen çocuğa;

"Sana bir şey sorabilir miyim?" dedim.

"Tabiki Alexis." diyerek beni onayladı.

"Şu kadının adı ne?" dedim Cass'in yanındaki kadını işaret ederek.

"Dalga mı geçiyorsun? O Vicki Collins! Misha'nın karısı. Ve belki hatìrlamıyorsundur diye söylüyorum. Bunlar da oğulları West ve her neyse. Küçüğü dikkatimi çekmiyor." dedi.

"Ne! Misha'nın karısı mı? Annesinden daha yaşlı duruyor." dedim küçümseyerek. Makyöz gözlerini devirdi.

"Alexis sen gerçekten iyi misin? Vicki senin çok yakın bir arkadaşın. Sen havuza düşerken kafanı bir yere mi vurdun?"

"Aaa hayır? Bu arada Dean ve Sam'i canlandıran yakışıklılar nerede?"

"Bugün işleri erken bitti. Senin yeni setin başlayacak. Makyajını yapmamız lazım. Karen! Misha ile ilgilen!"

Tüm bunlar olup biterken ben hala buraya nasıl geldiğimizi düşünüyordum. Ve işe bakılırsa Castiel de ölye düşünüyordu. Vicki denen sürtük çocuklarıyla birlikte yanıma geldi.

"Ah Alexis mükemmeldin hayatım. Bu akşam bizdeki davetini unutma sakın. Şimdi minikleri eve götüreceğim. Sana iyi şanslar." Hayatım? Vav! Sevgilimin -eski de olsa öyle sonuçta- karısıyla kankayım! Castiel (ya da Misha iste) yanıma yaklaşarak;

"Angel sanırım biz bir boyut atladık. Ve nerede olduğumuzu bilmiyorum."

"Gerçekten mi? Hani şu överek bitiremediğin melek güçlerin vardı ya? Biraz kullanmayì denesen!?" dedim sinirli bir şekilde. Fısıldıyordum çünkü herkes bize bakıyordu.

"ARKADAŞLAR HAZIR MISINIZ ÇEKİME BAŞLIYORUZ!" diye bağıran ses ile istemsizce ayağa kalktım.

"Cass, neredeyiz biz?" diye umutsuzca yakındım.