ASLINDA BU BÖLÜMÜ YARIN YAYINLAYACAKTIM AMA BU BENİM İLK HİKAYEM OLDUĞU İÇİN O KADAR ÇOK HEYECANLIYIM Kİ ANLATAMAM. İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ. 1-2 BÖLÜM DAHA HAZIRDA BEKLİYOR.
İYİ OKUMALAR...
Harika bir gün geçirmiştim. Arkadaşlar, sinema, yemek, eylence herşey harikaydı. Eve geldiğimde evde kimse yoktu. Saate baktığımda ise saatin 23.42 olduğunu gördüm. Acaba annem ve babam nerdeydiler? Haftada en az 2-3 kere yemeğe çıktıkları için yemeğe gittiklerini düşünmüştüm. Odama girdiğimde masamın üzerinde annemin bıraktığı bir not buldum. Üzerinde ; "Melis'cim babanla yemeğe çıktık aslında seni bekledik ama gelmediğin için başbaşa çıkmaya karar verdik. Öptüm. " yazıyordu.
"Bu arada ben Melis. Babam & annemle birlikte İstanbul'da yaşıyoruz. Boğaziçi Üniversitesi İç Mimarlık bölümünde okuyorum. Çok süslü, gıcık ve açıkçası biraz da kısakanç biriyim aslında. Annem ve babamı çok seviyorum. Çalışma saatleri dışında hep beraberler. Bir de evli bi ablam var. Adı Hande. Onu çoook seviyorum. Canım ablam benimmm ♥ . Kendisi oyuncu olduğu için pek fazla görüşemiyoruz aslında. Eşi de Kerem. İkisi hayatımda gördüğüm birbirlerine en bağlı olan çiftlerden. Onlara "HANKER'em Şanti" diye hitap ediyorum. İkisini birbirine çok yakıştırıyorum. Çok tatlılar. Okuldaki en yakın arkadaşım ise Dilan. Aslında pek benim kadar çılgın olmasada çok anlayışlı birisi ve iyi bir dost. Onu bunu boşverelim de ben bi çocukta hoşlanıyorumm... Çok tatlıı... Yakışıklıı... Ama şunu söylemeliyim daha adını bile bilmiyorum. Çünkü sadece bazı derslere giriyor. Dersle pek ilgisi olduğunu sanmıyorum. Ben deli gibi hatta afederisiniz ama hayvan gibi çalışıp o okula girmiştim. Nasıl gelmişti bu okulda çok merak ediyorum."
Evimiz iki katlıydı. Babamlar daha gelmemişierdi bende üstümü değiştirip duş almıştım. Yatağıma uzanıp kitap okumaya başladım. O anda telefonuma gelen mesajla irkildim. Mesaja baktığımda annemler otelde kalacaklarmış ve eve gelmeyeceklermiş :P . Her neyse ben kitabıma geri döndüm ve okumaya devem ettim. Uykum gelmeye başlamıştı. Tam uyumaya karar vermiştim ki, aşağıdan garip sesler geliyordu. Sanırım içerde biri vardı. Ama annemin mesajına bakılırsa eve gelmeyeceklerdi. Saate baktığımda saat 00.56'ydı. Yok ya ben yanlış duymuşumdur diye kendimi avutmaya çalışsam da nafile. Aşağıda gerçekten biri belki de birileri vardı. Hemen kapıma doğru yönemdim ve hemen kapalı olan kapımı kilitledim. Tekrar yatağıma uzandım. Ama gerçekten inanılmaz derecede korkuyordum. Sonunda cesaret saçmalığına yenik düşerek tekrar kapıma yöneldim. Kapımı açtım ve karanlık koridorda yürümeye başladım. Merdivenlerden aşağı doğru baktığımda ise bir fener ışığı gördüm. Belki de 2, belki de 3... O an çığlık atmak istedim ama yemedi. Elime hemen sert bir cisim aldım ve merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladım. Allah'ım bu benim yaşadığım nasıl bir cesaret patlamasıydı??? Sanki Karşıma BÖÖ! diye biri çıkacak ama hayırlısı. Her ihtimale karşı telefonumun ekranına annemin telefon numarasını açtım. Birisi karşıma çıkarsa hemen aramak için. En azından sesleri duyardı xd. Kendi kendime çok düşüncelisin Meliss! dedim. Her neyse Şu anda bunları düşünmenin zamanı değildi. Odama geri dönmeyi düşüdüm ama artık çok geçti bence. Gecenin bu saatinde bile hava oldukça aydınlıktı. Son basamakta olduğumu gördüğümde artık yolum sonundasım Melis, dedim. Ve tam karşımda biri duruyordu başında ise siyah kapşon vardı. Öylece donup kalmıştım. Ağlamak Üzereydim Tam çığlık atacaktım ki...
YİNE BEN :) BAŞLANGIÇTA BUNLARI YAZIP SİZİ SIKMAK İSTEMEDİM AMA ŞUNU SÖYLEMELİYİM Kİ, YORUMLARINIZI VE BEĞENİLERİNİZİ EKSİK ETMESSENİZ SEVİNİRİM. BEĞENİP BEĞENMEDİĞİNİZİ BİLMEK BENİM İÇİN ÇOK AMA ÇOOK ÖNEMLİ. (BU ARADA YAZIM HATAM OLDUYSA GERÇEKTEN KUSURA BAKMAYIN. ACEMİLİĞİME VERİN.)
YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE... :))
