HERKESE MERHABA!!! ÖNCELİKLE #BUGÜNGÜNLERDENGÜNEŞİBEKLERKEN ♥♥♥
BU BÖLÜMÜ ŞİMDİDEN PAYLAŞMA KARARI ALDIM. ÇÜNKÜ GÜNEŞİ BEKLERKEN DİZİSİNİN REKLAMLARINI BİLE AĞZIM AÇIK İZLİYORUM. BU YÜZDEN AKŞAM YAYINLAMA FIRSATIM OLMAYACAĞINI DÜŞÜNDÜĞÜM İÇİN ŞİMDİ YAYINLIYORUM. :D
İNŞALLAH BÖLÜM HOŞUNUZA GİDER.
İYİ OKUMALAR...
Evin kapısına ulaştığında çok ama çok heyecanlıydım. Ellerim titriyordu. Doğum günümde kötü görünmek istemediğim için hemen çantamdan bir ayna çıkardım ve makyajını kontrol etim. Saçlarıma zaten pek fazla özenmemiştim. Elbisem, gömleğim ve ayakkabılarının da düzgün olduğundan emin olup kapı ziline yöneldim. Kapıyı açan olmamıştı. Tekrar çaldığımda ise ablam ve minik "Deniz" kapıyı açmışlardı. Hemen Deniz'i kucağına aldım. Gerçekten tam bir şirine olmuştu. Mavi tüllü kabarık elbisesiyle çok tatlıydı. Deniz ile hasret giderdikten sonra ablama yöneldim. Sımsıkı sarıldım ona. "Çok Çok çok teşekkür ederim ablamm" dedim. "Abartma lütfen" dedi. Aslında ablam pek mutlu görünmüyordu ama neyse.
Salona doğru yöneldim. İçeri girdiğimde bir anda herkes "SÜRPRİİİZZ!!!" diye bağırıyordu. Çok şaşırmıştım. Okuldan arkadaşlarım falan herkes buradaydı. Çok mutlu olmuştum. Kerem geldi ve beni tebrik etti ona da sarıldım ve teşekkür ettim. O da pek mutlu görünmüyordu. Herkesle tek tek görüştükten sonra pasta kestik. Herkes hediyelerini verdi. Resmen bir oda dolusu hediye vardı. Daha sonrası ise dans, müzik, eğlence...
Herkes yavaş yavaş gidiyordu. Bende yorulmaya başlamıştım zaten. Herkes gittiğinde ablam ve Kerem de hediyelerini verdi. Zaten yeterince hediyeler ve sürprizler hazırlamışlardı. "Bugün bizde kalıyorsun itiraz istemiyoruz." dedi Kerem. "Ama annem & babam???" dedim. Suratı düşük bir şekilde "Onlarla biz konuştuk" dedi ablam. "Peki" dedim. Aslında bende onlarla görüşmek istiyordum. Acaba bana ne almışlardı? Saat zaten gecenin bir yarısı olmuştu. Ablamın "Oran hazır Melis'cim" demesiyle irkildim. Koltukta otururken annemlerin neden görmediklerini düşünüyordum. Sanırım dalmışım. "Tamam" dedim. Odama gittim.
Sabah uyandığımda nerdeyse öğle olmuştu. Hemen lavaboya girip elimi ve yüzümü yıkadım. Aşağıya indiğinde ablamlar çoktan işe gitmiştir diye düşünmüştüm ama masada beni bekliyorlardı. Hemen sandalyemi geriye çekip oturdum. "Günaydın" dedim. Cevap yoktu. "Hayırdır? Kavga mı ettiniz yoksa? Benim HANKER'em Şantim kavga mı etti?" dedim. Yine konuşmaya başlayacaktım ki ablam ağlayarak masadan kalkıp gitmişti. Kerem'e meraklı bakışlarla bakarken Kerem "Sanırım bende yapamayacağım" dedi. "Neyi yapamayacaksın?" dedim. Tam o anda telefonuna mesaj gelmişti. Mesajın kimden geldiğini görünce şaşırmıştım. Kerem 'dendi. Mesajı açıp okuduğumda ise yıkıldım. "Anlamıyorum. Ama bu olamaaazzz!!!" dedikten sonra gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı bile...
BÖLÜMÜ BEĞENDİYSENİZ VOTE TUŞUNA BASIP DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUM OLARAK BELİRTİRSENİZ ÇOOK SEVİNİRİM. DİZİYİ İZLEYECEKLERE İYİ SEYİRLER.
YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE...
