ASIL OYUN ŞİMDİ BAŞLIYOR

Bölüm 22

Gözlerimi açtım ve etrafa baktım. Hamish odanın öteki köşesinde oturmuş tavana bakıyordu. Her tarafına kan bulaşmıştı. Benim kanım. Derin bir nefes aldım ve ayağa kalktım. Ayağa mı kalktım az önce? Vay be iyileşmişim!

Hamish uyandığımı görünce ayağa kalktı. Gülüyordu. Güldüm ve koşup ona sarıldım. İlk önce biraz şaşırdı ama sonra o da bana sarıldı.

"Teşekkürler doktor."

"Ne demek."

"Kaç saattir uyuyorum?"

"İki buçuk saat."

"Çok oyalanmışım. Hadi Shadrack'ı bulmaya gidelim."

"Rory dur. Vurulalı dört saat oldu ve şimdi ayaktasın-"

"Demek ki iyi bir doktorum varmış."

"Demek istediğim emin misin? Kendini yorgun hissediyorsan burada kal ben-"

"Hamish hayır, kendimi harika hissediyorum. Lütfen gidelim artık."

"Emin misin?"

"Evet!"

"Son kararın mı?"

"EVET!"

"Peki son son kararın mı?"

Tek kaşımı havaya kalırdımve kapıyı gösterdim. İç çekerek peşime takıldı. Kapı kolunu kavrayıp açmamla bir yığın cesetle karşılaşmam bir oldu.

"Bunların burada ne işi var?"

"Sen uyurken geldiler. Ben de icabına baktım."

"Tamam. Mermin kaldı mı bari."

"Evet, yeteri kadar var."

"Peki o zaman gidelim." dediğim gibi merdivenlere yöneldim.

"Shadrack'ın ofisine mi?"

"Evet."

"Nerede olduğunu biliyor musun?"

"Bu mekanın haritasını bir kere babamın çalışma masasının üstünde görmüştüm , biri baskın yapmayı planlıyorlardı. Zihin sarayımın bir köşesine koymuştum. Ofisi en üst katta."

"Peki. Rory dikkat et!"

O sırada bir kurşun kafamın yanından geçti. Silahımı çektiğim gibi merdivenin başındaki adamı yere indirdim.

"Hızlı olmalıyız."

Bir yandan merdivenleri çıkıp bir yandan da Shadrack'ın adamlarını yere seriyorduk. Babam haklıydı, sayıları fazlaydı ama zeki değillerdi. En ufak bir şaşırtmacaya kanıyorlardı bu yüzden onları öldürmek kolaydı. sonunda en üst kata vardığımızda önümüze metal bir kapı çıktı. Refleks olmuş herhalde elim kulağıma gitti.

"Bob-" sonra hatırladım. "Doğru ya."

"Şifreyi bulur musun yoksa ben halledeyim mi?"

"Sen halledebilirsin." dediğim gibi mutlulukla kilide koştu.

"Yağ en çok ilk basılan tuşta birikir ama bu tuşlar düzenli olarak silinmiş. Yani aradığımız tuşlar diğerlerinden daha temiz olmalı: 7-8-3. Oluşabilecek altı kombinasyon var."

Hamish'in konuşmasını dinlemeyi bıraktım çünkü şifreyi çoktan bulmuştum. 783. Yine de hava atmaya devam etsin de keyfi yerine gelsin diye sustum.

"Şifre 783. Giriyorum."

Güldüm.

"Gösteriş yapmaya bayılıyorsun."

"Aslında çoğu insan bundan etkilenirdi."

"Her neyse. Gir şu şifreyi de girelim içeri."

Kafasını salladı ve şifreyi girdi. Doğruydu. Kapı metalik bir sesle açıldıve içeri girdik.

İçerisi bir daireye açılıyordu. Yüksek tavanlı bir salona. Oda çok genişti ve siyah renk ağırlıktaydı. Deri koltuklar ve cam sehpalar odaya zengin bir hava katıyordu. Hamish'in yakasından tuttum ve onu boy hizama çektim. Kulağına fısıldadım.

"Hamish sana da garip gelmiyor mu? Üç haneli şifre, fazla kolay değil mi?"

"Eh Shadrack'ın pek zeki olduğu söylenemez, şifreyi tahmin edeceğimizi düşünmemiştir."

"Tamam. Beni izle." dedim ve salonun ucundaki kapıya gittim yavaşça.

İçeriden sesler geliyordu, Shadrack kesinlikle içerdeydi.

"Silahını hazırla."

Hamish ile aynı anda silahlarımızı hazırladık. Birkaç adım geriye çekildim ve kapıya bir tekme attım. Attığım tekmenin etkisiyle kapı sonuna kadar açıldı.

"Shadrach ellerini yukarı kaldır ve teslim ol, silahlıyız."

Çalışma masasının arkasındaki dev gibi bir sandalyede arkası dönük bir şekilde oturuyordu.

"Jennifer Rory Moriarty ve Hamish Watson... Tebrikler! Beni yakaladınız."

Durdu.

"Yoksa yakalamadınız mı?"

Sandalye döndü ve... Shadrack'ın olması gereken yerde bir kaset çalar vardı. Kandırılmıştık!

"Lanet olsun, RORY ÇIKIŞA!"

Tam arkamızı döndüğümüzde kapı kapandı ve kilitlenme sesi duyuldu. Birdenbire odayı bir gaz kapladı.

"İyi uykular çocuklar."

--------------------------------------

Suprise! ;D

BÖLÜM MÜZİĞİ: Cough Syrup - Glee

SORU: Watsonlar'ın tarafı (Hamish,John,Sherlock,Lestrade ve Mycroft) mı Moriartyler'in tarafı (Jennifer,Eurus,Jim,Bob,Sebastian) mı?