ညသည္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္…တိတ္ဆိတ္ေနတတ္ေသာအိမ္ႀကီးသည္ တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ေၾကြေနေသာ မုိးစက္ေလးမ်ားရဲ႕
အသံေၾကာင့္ အခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္မေနသလုိ…
မီးပ်က္ေနသျဖင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္က ဖေယာင္းတုိင္မွ အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ကုိ အေပၚထပ္ကေန ျမင္ေနရသည္။
ေမွာင္ေနေသာ အေပၚထပ္ ေၾကာင့္စိတ္ထဲ တစ္စုံတစ္ခုကုိသတိရကာ အနည္းငယ္ ထိတ္လန္႔မႈႏွင့္အတူ ေဘးအခန္းတြင္ရွိေသာ အကုိ႔အခန္းတံခါးကုိေခါက္လုိက္ေသာ
ေနသစ္…
တံခါးေခါက္သံ က်ယ္က်ယ္က ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ျဖိဳခြဲလုိက္သလုိ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ တုံ႕ျပန္မႈ တစ္စုံတစ္ရာမရွိဘဲ ျပန္လည္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
ျငိမ္သက္ေနေသာ ေရွ႕ မွ တံခါးကုိၾကည့္ရင္း အခန္းထဲကအသံကုိ ခဏတာနားစြင့္မိသည္။
အျပင္မွ မုိးသံ တုိးတုိးမွလြဲ၍ အရာအားလုံးသည္ တိတ္ဆိတ္စြာ…
တံခါးလက္ကုိင္ဘုကုိလွည့္ၾကည့္ေတာ့ အသာအယာပင္ပြင့္သြားသည္။စုိးရိမ္စိတ္ျဖင့္ အနည္းငယ္အခုန္ျမန္လာေသာ ရင္ဘတ္ေၾကာင့္ အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရႈရင္းအခန္းထဲ ေျခခ် လုိက္ေသာ က်ြန္ေတာ္…အျပင္မွ တိမ္အျပည့္အဝမဖုံးေသးေသာ လျပည့္ဝန္းႀကီးရဲ႕ အလင္းေရာင္သဲ႔သဲ႔မွတစ္ပါး အခန္း
ထဲစမ္းတစ္ဝါးဝါး…ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ထားသျဖင့္
မ်က္ႏွာကုိလာရုိက္ခတ္ေသာ ေလေအးေအးသည္ ေက်ာထဲ အနည္းငယ္စိမ့္သြားေစသလုိ…
အေမွာင္ထဲ ကုတင္ေထာင့္တြင္ ထုိင္ေနေသာ အကုိ႔ကုိ
အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္ ျမင္လုိက္ရသည့္ခဏ…
မလႈပ္မရွက္ ရပ္ေနမိေသာ က်ြန္ေတာ္…ဒူးေပၚေခါင္းေမွာက္ကာ မသိမသာတုန္ယင္ေနေသာ အကုိ႔ေက်ာျပင္…
အနည္းငယ္ျပင္းထန္ေနေသာ အသက္ရႈသံ …
ေရွ႕မွ အကုိ႔ကုိ ၾကည့္ရင္းက်ြန္ေတာ့္မ်က္ဝန္းထဲ ပုံစံတူပုံရိပ္တစ္ခုကုိ ျမင္ေယာင္လာသည္။ရင္ဘတ္ထဲ တင္းက်ပ္မႈတစ္ခုနဲ႕အတူ ေနရာမွာပင္ရပ္ေနမိေသာ က်ြန္ေတာ္…တစ္ခုခုျပဳတ္က်ေသာ အသံကုိ ၾကားမွ သတိဝင္လာေသာ လူတစ္ေယာက္လုိ…
အကုိ႕လက္ထဲမွ တစ္ခုခုျပဳတ္က်သြားသည္ထင္…ေမွာင္ေန၍ေသခ်ာေတာ့မျမင္ရ…ထုိင္ေနေသာ အကုိ႕နားျဖည္းျဖည္းခ်င္းတုိးကပ္သြားကာ အနည္းငယ္တုန္ယင္ေနေသာ အကုိ႔ပုခုံးကုိ လက္နဲ႔ထိလုိက္ေသာ က်ြန္ေတာ္…
ေနာက္တြင္ေနရာလပ္မက်န္ေတာ့ေသာ ကုတင္ေထာင့္ကုိ အတင္းဆုတ္ရင္း ခႏၶာကုိယ္ကုိ ပုိက်ံဳ႕လုိက္ေသာ အကုိ…
YOU ARE READING
ေလလြင့္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ နိဒါန္း
RomanceBoys Love(BL) အမွတ္တမဲ႕ေတြ႕ဆုံမႈေလးေတြကေန အမွတ္တရေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲရင္း... ၿငိမ္သက္ေနတဲ႔ ကုိယ့္ ႏွလုံးသားကုိ ကခုန္ေစတဲ႔ သူက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ႔ဘူး...
