ေဒါက္…ေဒါက္
အခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ မပြင့္ခ်င္ေသာ မ်က္လုံးတုိ႔ကုိ
အသာပြတ္ရင္း နာရီလွမ္းၾကည့္လုိက္တယ္
ေျခာက္နာရီ ထုိးေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူက အိ္ပ္ေရးမဝေသးသလုိ…တစ္ကုိယ္လုံးေလးလံေနသည္။
အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲက ခ်က္ျခင္းေတာ့ေနသားမက်ႏုိင္ေသး…
"သားငယ္ ႏုိးၿပီလား…မနက္စာစားရေအာင္ ေအာက္ဆင္းခဲ႔ေနာ္"
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ တံခါးထပ္ေခါက္ဖုိ႔ျပင္ေနေသာ
ေမေမ့ လက္ေတြ ရုတ္တရက္ တံခါးဖြင့္လုိက္ေသာ
က်ြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ေလထဲရပ္တန္႕သြားသည္။
"ႏုိးေနၿပီပဲ…အဲ႔ဒါဆုိေမေမ ေအာက္မွာေစာင့္ေနမယ္…"
ဘာမွမေျပာပဲ တံခါးျပန္ပိတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး မွန္တြင္ ကုိယ့္ပုံကုိယ္ျပန္ၾကည့္မိတယ္
မြန္းက်ပ္လြန္းတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ဟန္ေဆာင္ၿပီး
ဆက္မေနခ်င္ေတာ့…
အခန္းအျပင္ထြက္ရန္ ျပင္ေနေသာ က်ြန္ေတာ္…
မ်က္လုံးေထာင့္တြင္ ျမင္ေနရေသာ မရွင္းရေသးသည့္
အဝတ္အိတ္ေၾကာင့္ စိတ္ထဲ အေတြးတစ္ခုဝင္ေရာက္လာသည္။
စားပြဲတြင္ဝင္ထုိင္လုိက္ေသာ က်ြန္ေတာ့္ကုိ ျပံဳး ျပေနေသာ
ေမေမ…အရင္ကေတာ့ ေမေမ့ရဲ႕ အျပံဳးကုိ အရမ္းသေဘာက်ခဲ႔တာ…ေမေမျပံဳး လုိက္ရင္ က်ြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြပါ
အလုိလုိျပံဳး မိလ်က္သား ျဖစ္ခဲ႕တာ…
အခုေတာ့ တစ္ခ်က္မွ မေရြ႕လ်ားေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံနဲ႕
တည္ၿငိမ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံျဖင့္သာ ေနရာမွာထုိင္ေနမိသည္။
"မနက္ကေတာင္ သားအဖြားတုိ႔ဖုန္းဆက္ေသးတယ္…
သားအဆင္ေျပရဲ႕လားသိခ်င္လုိ႔တဲ႕…"
အနည္းငယ္ရယ္သံစြက္ကာေျပာေနေသာ ေမေမ…
ေရွ႕မွ ေကာ္ဖီ ခြက္ကုိ ယူရင္း တစ္ငုံေသာက္လုိက္တယ္
ခိ်ဳလြန္းတဲ႕ ေကာ္ဖီ ေႏြးေႏြးက လ်ွာဖ်ားမွာတင္ က်ြန္ေတာ့္ကုိ စိတ္ပ်က္ေစတယ္…
"ဒီေန႔ သားဘာမွလုပ္စရာမရွိရင္ သားအကုိနဲ႔
ျပခန္းလုိက္သြားပါလား…သားငယ္လည္း ေလ့လာလုိ႔ရတာေပါ့"
YOU ARE READING
ေလလြင့္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ နိဒါန္း
RomanceBoys Love(BL) အမွတ္တမဲ႕ေတြ႕ဆုံမႈေလးေတြကေန အမွတ္တရေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲရင္း... ၿငိမ္သက္ေနတဲ႔ ကုိယ့္ ႏွလုံးသားကုိ ကခုန္ေစတဲ႔ သူက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ႔ဘူး...
