Hogwarts Savaşı'ndan yıllar sonra Hermione ve Draco karşılaşırsa neler olur?
Güncelleme: Dramione temalı kısa ve orta uzunlukta hikayeler.
Bazıları 15+ ve 18+
Merhaba! Bir anda aklıma gelen minik bir hikaye. Umarım sizi gülümsetir. Sevgiler!
Bölüm şarkımız Tom Felton - All I Need
@saklikalemler Profilimize bakmayı ihmal etmeyin. Dramione severler için orada da one-shot'lar var.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Bir kadının arkamdan bağırdığını duydum.
"Bu sen misin? Merlin aşkına! Yaşıyorsun."
Açıkçası üstüme alınmamıştım, Nereid Yolu aslen büyücü mekanı olabilirdi ama muggle kaynıyordu. Üstelik daha fazla seçenek olduğu için nerdeyse tüm büyücüler Diagon Yolu'nu tercih ederdi. Bir büyücüye rastlama ihtimalim çok düşüktü, beni tanıyan bir büyücüye rastlama ihtimalim daha da düşüktü. Altı yıldır ölü olmamın yanı sıra tamamen muggle giysilerine bürünmüştüm, başımdaki kep de yüzümü gizliyordu.
Az önce bağıran cadı üstüme atlayıp kollarını sımsıkı sardığında, içimden beni birine benzetmiş olmasını diliyordum.
"Öldüğünü zannetmiştim! Bunca yıldır neredeydin? Sana teşekkür edecek fırsatım olmadı hiç!"
Granger. Kesinlikle Granger.
Yavaşça geri dönüp onunla yüzleşmekten başka çarem yoktu. "Kes şu gürültüyü Granger. Ölü olarak bilinmeyi tercih ediyorum. Herkesi başımıza toplayacaksın."
"İnanamıyorum. Yaşıyorsun! Ama nasıl? Cesedini gördüm! Gömülmeni izledim! Sen nasıl-"
"Sesini biraz alçalt Granger, illa sana katlanacaksam, daha sakin bir yere gidelim en azından."
Koluma yapışıp beni sürüklemeye başladı, bir yandan da bağırıyordu. "Harry, Harry!!! Buraya gel! Kimi bulduğuma inanamayacaksın!"
Bir bu eksikti. Potter. Aziz Potter.
Zaten bunlar birbirine siyam ikizleri gibi göbekten bağlıydı, biri nerdeyse, diğeri de orada olacaktı bittabii. Daha 2-3 adım atmıştık ki, yaralı kafa karşımda belirdi. "Bu gerçekten o mu Mia?" diye sordu. "Solucan yemi olması gerekiyordu, kemikleri bile kalmamıştır, Çok özlü iksir falan olmasın?"
"Kontrol etmeme gerek yok Harry, beni gördüğünde yüzündeki ifade kim olduğunu açıklıyordu." dedi ağzı kulaklarında sırıtarak.
"Öyle diyorsan..." diye burun kıvırdı Potter. "Pek mutlu görünmüyor, belki de salıvermelisin."
"Hikayesini öğrenmeden olmaz."
"Eğer sorularına cevap istiyorsan, sanki burda değilmişim gibi konuşmayı kessen iyi olur Granger."
"Potter" dedi ikisi aynı anda.
"Potter?"
Potter mı? Yani o ikisi? Ne bekliyordum ki, zaten hiçbir zaman şansım yoktu o konuda.
