I hate Him.. no wait, i love him..

Hoofdstuk 11

'Emely..' Matt praat al de hele tijd met me, ik ben niet echt in de staat om wat terug te zeggen. Hij hoeft niet te weten wat er is gebeurt, hij vertelt het toch wel door, zo is hij nou eenmaal. Ik zelf wist niet wat ik aan het doen was.. ik zoende gewoon met Matt, how? Oke misschien was ook overstuur van dr net, maar alsnog. Dan hoef k niet met Matt te zoenen.. maar ik voel dan toch niks voor hem? Of wel soms? 'Emely asjeblieft reageer!' 'Wat is er nou?!' 'Ik wil je alleen maar helpen.' Fluistert hij ik begin nu best wel boos te worden. 'Matt hoe wil je me helpen?! je laat me verdomme twee kanten zien! je kan me helpen door een kant van je te laten zien. Niet twee! De ene keer geef je om me en de andere keer doe je vet lullig tegen me!'

Perspectief Matt
Matt hoe wil je me helpen?! je laat me verdomme twee kanten zien! je kan me helpen door een kant van je te laten zien. Niet twee! De ene keer geef je om me en de andere keer doekje vet lullig tegen me!'
Oke die zin deed me echt pijn.. waarom moet perse bij Emely deze kant omhoog komen? Waarom? Waarom laat ik überhaupt die kant zien, ik heb werkelijk waar geen idee. 'IK WEET HET ZELF OOK NIET EM!' Ik schrik van mijn eigen woorden en Emely blijkbaar ook, ze draait zich om en loopt weg, ik weet gewoon dat ze tranen krijgt. Ik trek haar terug en plant mijn lippen op die van haar. Geen idee waarom, maar het voelt gewoon goed, ze doet iets met me maar wat? Geen idee..

Perspectief Emely
Ik wil boos weglopen maar word bij mijn pols terug getrokken. Ik wil tegen hem uit gaan, dat ik hem haat en niks met hem te maken wil hebben. Maar in plaats daar van, voel ik zijn lippen tegen die van mij. Ik wil dit niet, ik wil hem van me afduwen, maar ik ben verlamd en kan gewoon niks.. hij vraagt om toestemming die ik hem geef. Wie houd ik eigenlijk voor de gek? Je kan mensen toch niet blijven haten? Ze zeggen dat haat en liefde dicht bij elkaar zitten op een lijn, misschien is het ook wel Zo. Ben ik van haat naar liefde gegaan? Ik weet het gewoon niet meer, hij doet iets met me, misschien word ik wel verliefd op hem. Of nou ja, misschien ben ik dat al. Maar wil ik het zelf gewoon niet geloven.

We trekken terug wegens adem te kort. 'Matt ik moet gaan s-sorry..' stamel ik. 'Nee Em je blijft hier, desnoods laat je je mij terug brengen, ik wil niet dat je iets overkomt..' Matt is bezorgt om me? Hij lijkt wel heel iemand anders, maar ja kan ik me ook verbeeld hebben.. 'best breng me dan maar thuis, ik blijf hier geen seconde langer.' Met dat gezegd te hebben loop ik naar huis, en weer word ik terug getrokken bij m'n pols. 'Ik heb een auto Em.' 'Ja en ik heb benen Matt.' Ondertussen ben ik a, gestopt met huilen, Matt hoeft niks te weten over mijn verleden, mijn ouders waren toen nog wel Erg close met me, nu niet meer. Wat ik eerlijk gezegd wel mis. Ohjaaa hun zouden nog thuis komen, maar wanneer geen idee.
Matt rolt met zijn ogen. 'Ja kom nou maar gewoon mee in de auto, scheelt jou weer lopen.' Ik zucht 'oke best' stiekem moet ik toch wel grijzen.

We zitten in de auto en ben best moe, ik leg mijn hoofd tegen het raam, en voor ik het weet vallen mijn ogen dicht.

Perspectief Matt

Ik moet nog steeds even bewerken wat er net is gebeurt. Zo ben ik niet, ik heb gewoon afleiding nodig. Maar meer dan de helft van mijn lichaam wilt haar niet kwetsen, ben ik dan toch verliefd op haar?
Ik kijk naast me, Emely ligt te slapen tegen het raam wat er eerlijk gezegd best schattig uit ziet. Oke ik ga me zelf voor gek verklaren. Ik ben verliefd op Emely, mijn eigen vijand..

We komen aan bij mijn huis, de reden dat ik haar niet mee heb genomen naar haar eigen huis is omdat haar broer daar ook zit, dan denkt hij waarschijnlijk dat ik zijn zusje iets heb aan gedaan. Ik loop naar de voordeur en maak die open, dan loop ik terug naar mij auto en pak Emely vast, en neem haar gelijk mee naar boven.

Ik loop mijn kamer binnen en leg haar voorzichtig op bed. Net wanneer ik me om wil draaien word ze wakker. 'Matt?' Vraagt ze slaperig. 'Ja Em?' Waar zijn we?' 'We zijn bij mij thuis..' ik zie dat ze verbaast wilt kijken maar ze is zo moe, dat het haar gewoon niet lukt. 'Mag ik me dan omkleden En een shirt van jou aan?' 'Ja dat mag.' Ze knikt ik trek mijn shirt uit en gooi die naar Emely toe die ze niet gemakkelijk opvangt. 'Draai je om matt' ik grijs maar draai me toch om. Af en toe kijk ik stiekem naar haar, en gelukkig heeft ze niks door. 'Ja je kan weer omdraaien' na dat ze dat gezegd heeft, draai ik me weer om. Damnn ze ziet er hot uit in mijn shirt. 'Matt stop met staren ja?' Ik begin te lachen maar zeg dan toch dat het goed is. Ik trek mijn broek uit En verwissel die met mijn voetbal broekje. 'Em ga slapen, je bent moe.' Ik wil me omdraaien En weglopen tot ze iets zegt. 'Matt nee asjeblieft blijf hier. Ik wil nii alleen zijn' ze moet blozen, en ik kan mijn glimlach niet onderdrukken. 'Oke voorruit dan' 'Matt stop maar weer, je had niks liever gewild.' Zegt ze met een lichte grijns. Oke oke ze heeft wel een beetje gelijk en ik geef daar antwoord op. 'Misschien.' En beging weer te grijnzen, ze rolt haar ogen en draait zich om.

Ik loop naar mijn bed toe en ga er ook in liggen, ik sla mijn arm om Emely heen en druk haar dicht tegen me aan. Niet veel later val ik in slaap met mijn prinsesje in m'n armen.

Haii iknow, heb al super lang niks geüpload maar wist even niet hoe ik verder moest, sorry! korter hoofdstukje dan normaal maar beter dan niks!🤭

Vergeet sterretje niet in te kleuren!

1082 woorden