Bir insanın kaç tane kişiliği vardır. Bir tanedir degil mi?
Ya iyidir ya kötü
Benim iki kişiliğim var. Biri kötü biri umursamaz
"İyi olmak" ben hayatımda hiç iyilik görmedim ki şimdi benden iyi olmamı beklemeyin
Karanlık olmak
Umursamaz olmak...
Hepimiz Besteyle tanışırken Baranla Bahara sevinmiş, bana olan bakışlarında bir tuhaflık hissetmiştim ama çaktırmıyor gibiydi. Melih'teki mutluluk görülmeye değerdi. Beste Emirle konuşurken Melihin Besteye olan bakışları sırılsıklam aşık bakışıydı. Yanına gidip Melihi biraz köşeye çektim.
"Ne oldu" diye sordu ama hala Besteye bakıyordu. Elimle çenesinden tutup kendime çevirdim ve uyarıcı bakışlar attım.
"Acaba diyorum yola çıksak veya sen böyle yiyecek gibi bakmasan mı kıza, birde bana sevgilim demiştin, kız sana arkadaşım dedi az önce" dedim. Gülüşü kayboldu hemen.
"Aslında sevgilim değil sadece ben seviyorum ona söyleyemiyorum. Korkuyorum istemezse diye" dedi Besteye bakıp elimle destek olmak için koluna dokundum. İkimizde Besteye bakarken o anda o da bize baktı. Melih heyecandan olsa gerek kolunu omuzuma atıp beni Bestelerin yanına sürükledi.
Bestenin yüzündeki kıskançlıktan anladığım kadarıyla bizi sevgili sanmıştı. Belki bu sayede onları sevgili yapabilirdim. Bende kolumu Melih beline sardım. Melih bu hareketimle bana baktı. Bense Besteye adeta benim der gibi poz kesiyordum.
"Melih ya hadi gel Trabzon da ilk fotoğrafımız burda olsun" diyip cebimdeki telefonumu çıkarıp bir kaç resim çektim. Melih hiç fotoğrafa bakmazken içimdeki eğlenme dürtüsüne engel olamıyordum.
Baranla Bahar yolun karşısındaki bir dükkana girdiklerini gördüm. Bende Melih elini tutup
"Melih hadi bizde şurdaki yeşil alana gidelim" dedim. Elimle gösterdiğim yere baktı Melih.
"Yanlız orası meydan parkı" dedi Beste, kollarını göğsünde birleştirip. Ona gülümseyip
"O da olur hadi gidelim" diyip çekiştirmeye başladım Melihi. Arkamızdan Emirle Beste de geliyordu. Onlardan biraz uzak olunca Melihi dürttüm.
"Olum bu kız seni benden çok fena kıskanıyo" dedim. Anında gözleri parlarken.
"Gerçekten mi" dedi saf saf
"Tabi olum yoksa niye böyle davranayım sana" dedim tek kaşımı kaldırıp. Melihin yüzünde yine güller açmaya başladı.
"Oh be Kumru ya bende diyorum bu kız ne yapıyo rahatladım lan" dedi.
"Merak etme ben hallederim bu işi. Ayrıca çok eğleniyorum yaa" dedim gülerek. Beni kolunun altına alıp saçımı karıştırdı.
"O zaman sendeyiz Kumru hanım" dedi. Meydan parkına giriş yaparken Oturma yerleri olan güzel bir dinlenme yeriydi.
Orayı gezerken dikkati bişey çekmişti. Önünde durup bunu nerde gördüğümü çözmeye çalıştım.
Beste yanıma gelip sanırım burda öyle durduğumdan dolayı açıklık getirmek istedi.
"Trabzonun simgesi haline geldi. Trabzonsporun amblemi, her ne kadar fenerli olsam da hakını vereyim en güzel ambleme onlar sahip benim gözümde" dedi. Besteye bir bakış atıp cebimdeki telefonu cıkarıp resim çekip Selime yolladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
