İyi okumalar
Bi insanın başına gelebilecek en kötü zamanları yaşıyorum anasını satayım, böyle hayat mı olur.
Babayı bul sapık çıksın, annemi buldum hasta olduğunu öğrendim.
3 ay depresyona gir çık, yetmiyormuş gibi Aydın gitti, üstüne bu berbat halimle bana barı bıraktı.
Nasıl hala yaşıyorum kendime de şaşıyorum aq.
Kafamı bilgisayara gömüp biraz kafamı toparlamaya çalıştım.
Kahretsin ki ne yapmam gerektiğini de çözemiyorum.
Aydının peşinden gitmem lazımmış gibi geliyo, ama bunu yapacak kafa yok bende.
Ulan hiç bu kadar dağılmamıştım be.
Hayatımda kimse yokken daha mı mutluydum acaba diye düşünmeye başladım.
"Kumru" diye seslendi kapının oradan Emir.
"Gel abi" dedim içeri girip kapıyı kapattı. Kendini koltuğa bırakıp
"Ne buldun Aydın sana ne bıraktı bilmiyorum ama ben artık burayı idare edemiyorum, sende pek iyi değilsin biliyorum ama bence buraya sen baksan hem kafan da biraz olsun dağılır. Bazen kendimizi işe vermek şuan zihninde olan düşünceleri unutmanı sağlar"dedi.
Bir doktor olarak konuşmuştu sanki.
Haklıydı kendimi toparlayıp burayı Aydın gelene kadar batırmamam lazım.
"Merek etme abi öyle yapıcam burayı bana bırakmış zaten ne olduğunu bilmediğim çok önemli işlerini bitirip burayı benden teslim aldıktan sonra o adamın derisini yüzücem" dedim.
Abim yandan bir gülüş atıp
"Aferim toparla kendini" dedi.
"Hadi gel bari bi yerden başlayalım yeni elemanlar almışız onları bi tanıyalım" dedim beni onaylayıp çıktık odadan.
Abim herkesi bir araya toplarken bende telefondan Emreyi aradım.
Aydınla mı gitmişti bilmiyordum. Normalde hiç böyle yapmazdı. Arar sorardı.
Telefon bir kaç kere çaldıkta sonra açılmıştı.
" Kumru vayy sen beni ararmıydı ya" dedi. Sesini duymak iyi gelmişti.
"Ee baktım sen aramıyosun merak ettim bardayım yoksun Aydın da Ahmet abide yok zaten neredesin abi yaa" dedim sitemli bir şekilde.
"Kumru sen yokken bazı şeyler oldu ben bıraktım. Aydın abi de sağ olsun yardım etti Antalyadayım buraya yerleştim. Ben aslında sana geldim ama sen beni görmedin duymadın ben ne yapacağımı da bilemedim o yüzden öyle gitmek zorunda kaldım.
Seni öyle bırakmak istemezdim ama mecburdum.
Üzgünüm"dedi.
Nasıl bir ruha sahiptim ki kimseyi algılayamadım anası.....
"Olur mu öyle şey bende senin yanında olamadım. Hiç mi gelmiceksin buraya" diye sordum.
"Malesef gelmicem, ama sen gelirsin dimi" dedi sesinden gülümsediğini bile anlıyordum gelirim dememi öyle çok istiyordu ki anlatamam.
"Gelirim tabi gelmez miyim ama önce burayı patrona teslim etmem lazım malum bana bıraktı burayı" dedim.
"Merak etme uzun sürmez onun işi" dedi.
"Biliyorum"
"Kumru benim kapatmam lazım sonra yine konuşuruz çok öptüm seni" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK KIZ
Teen FictionBir insanın kaç tane kişiliği vardır. Bir tanedir degil mi? Ya iyidir ya kötü Benim iki kişiliğim var. Biri kötü biri umursamaz "İyi olmak" ben hayatımda hiç iyilik görmedim ki şimdi benden iyi olmamı beklemeyin Karanlık olmak Umursamaz olmak...
