KARANLIK KIZ

Bölüm 31

Keyifli okumalar

Tepeden tırnağa şok olmuş şekilde öylece duruyorduk.
Ne Aydın çekiliyordu ne ben!!!

"Bir öpüşmeyi bile beceremiyorsunuz" dedi birden bir adam.
Kendimi toparlayıp arkama bakmadan çıktım dışarı.
Hızlı hızlı uzaklaştım ordan.
Aklıma onu getirmemeye çalışsam da olmuyordu. Nefes aldıkça aklıma geliyordu.

Ayağımda ki ayakkabıları çıkartıp elime aldım, durup biraz soluklandım. Öyle hızlı atıyordu ki kalbim kendime gelmem gerekiyordu.

"Ne vardı bu kadar koşacak, alt tarafı ufak bişey  Kumru" dedi Aydın görüş alanıma girince. Oda benim gibi nefes nefese kalmıştı.

"Ben ne yapacağımı bilemedim" dedim yüzüne bakmadan.

"Kaçmasaydın ne yapman gerektiğini nasıl davranmamız gerektiğini söylerdim" dedi.
Gözlerim hala ona bakmıyordu. Biraz ilerdeki oturma yerleri vardı oraya doğru yürümeye başladım.
Aydında beni takip etti.
Nefes alış verişini duyuyordum bana yetişmek için çok mu koşmuştu.

Ayakkabıları yere koyup banka oturdum. Bir anda bıraktı kendini kokusu burnuma doldu. Ne kadar keskin bir kokusu  vardı. Ben çok sevmedim ama tam Aydının kokusuydu. 

Önümüzden geçen arabaları saymaya başladım. İkimizde konuşmuyorduk ve beni çok geriyordu.

"Kumru utandığının farkındayım , böyle olacağını tahmin edemedim özür dilerim. Ben sadece biraz sana takılayım dedim, gerçekten bak önemli değil bu,bu öyle kalsın. 
Unutalım ikimizde yaşanmamış gibi yapalım olur mu?
Başını sallamak yerine yüzüme bakıp konuşsan" dedi sesi sertleşirken.

Yavaşca yüzüne baktım.
Lanet olsun çok çok utanıyorum.

"Tamam unutalım" diyebildim sadece
Bu bile bişeydi şuan ki halime göre.

"Tamam hadi kalk gidelim üşüceksin burda hem herkes bizi merak etmiştir" dedi. İkimizde ayağa kalktık.
Ayakkabıları giymeye çalıştım.
Birini kolayca giyerken diğerini giymek kolay olamadı tabi dengede duramayınca tam düşerken Aydın tuttu kolumdan.
Şu ... ayakkabıları çıkaranında onların üstünde sorunsuz yürüyeninde ...........................................

Rüzgar vardı soğuk yüzüme  yüzüme vuruyordu ama ben üşümüyordum.
Nedenini bilmiyordum.
Aydınsa benden bir adım önde gidiyordu. Elleri cebinde heybetli vücuduyla dik bir şekilde yürüyordu.
Nasıl  böyle oluyordu. Ben bu haldeyken o nasıl utanmıyordu.
Tabi erkek çünkü kim bilir bu zamana kadar kaç kızla öpüşmüştür.
Bende utanmadan gidiyorum ki bizimki öpüşme bile sayılmazken...

"Aydın" dedim tedirgin bir şekilde...
Ona seslenmemle durup bana döndü.

"Efendim" dedi.

"Hala telefonumu  vermedin" dedim.
Başını olumlu anlamda salladı ve cebinden telefonumu çıkarıp  bana uzattı. Telefonumu alıp tekrar yürümeye başladık.
Yavaş yavaş üşümeye başlamıştım. 
Adımlarımı hızlandırdım bu sayede Aydınla beraber yürüyordum.

"Üşüdün dimi" dedi Aydın. Başımı salladım. Başında ki bereyi çıkartıp başıma taktı.
Yürürken takmaya çalışınca yüzüme kadar gelmişti bere, yerimde durum gülmeye başladım. Başımdan bereyi çıkartıp  Aydına baktım. Oda gülümsüyordu. Saçlarımı  düzeltip bereyi taktım. Üzerindeki ceketi de çıkartıp giymem için uzattı.

"Sen üşürsün o zaman" dedim.
Kaşlarını çatıp

"Giy Kumru uzatma zaten götün başın açık" dedi yüzüme birden
Böyle söylemesi beni şaşırtmıştı.