Good Distraction (Malec)

Önemli değil

Tüm günümüzü onu aramakla geçirmiştik ama sonuç sıfırdı.

Sabahtan beri korkum git gide artarken akşama patlamaya hazır bir bomba haline gelmiştim.

"Alec..." dedi Raphael bana yaklaşarak. "Ben... Magnus'u kaybetmeye hazır değilim."

"Kapa çeneni!" Dedim seslice nefes verirken. "Öyle bir şey olmayacak zaten."

Onlara da haber vermek durumunda kalmıştım. Hepsi çok korkuyorlardı ve haklılardı da.

"Ya olursa?"

"Olmayacak! Catarina sustur şu vampiri."

Izzy hızlıca Raphael'e yaklaşıp "Onunla ben ilgilenirim" diyerek Raphael'i benden uzaklaştırdı. Sakinleşmem lazımdı.

O sıra odaya Jace girdi ve benim sinirim iki kat arttı o an.

"Bir haber var mı diye sormaya geldim."

"Yok, defol odadan."

"Alec..."

"Jace defol diyorum." Ellerimle saçlarımı kavradım ve çekmeye başladım. "Ya ben... ben seni anlamıyorum. Nasıl o anki halimi göremez ve o lafları söylersin sen hah? Hissedemedin mi korkumu? Şu an hissedemiyor musun?"

"Hissediyorum Alec ama ben... ben bir şeyler diyemiyorum."

Tam ona cevap verecektim ki içeriye kızıl kafa giriş yapmıştı.

"Kızıl senle uğraşamam şu an."

"Ama...."

"Çık git odadan."

"Ama Magnus enstitüye döndü diyecektim."

Saniyelik bir an kafamda şimşek çakmıştı. Hemen sonra ona döndüm ve ciddi mi diye onu süzdüm.

"Ne?"

"Enstitü salonunda şu an, biraz hırpalanmış ama..." devamını dinleyemeden odadan bir hışımla fırladım. Benden önce Raphael gitmiş olsa da ben de bayağı hızlı ilerliyordum.

Üst kısımdan Magnus'u gördüğümde bana küçük bir bakış atıp gülümsedi.

Başardım gülüşü atmıştı resmen.

Raphael ona sarılırken diğerleri de yanına indi. Hepsi sarılıp konuşmaya başladıklarında onun yanına inmek isteyen ve gitme diyen yanım savaş veriyordu.

"Gitmelisin, en çok sana ihtiyacı var şu an."

"Izzy..."

"Ben sadece söylüyorum."

Magnus'un bakışlar yine bana çevrildi, beni gördüğü zaman parlayan gözlerini fark etmemek salaklık olurdu.

Bir an cesaretimi topladım ve hızlıca yanına ilerlemeye başladım.

"Kurtulmuşsun." Dedim yanına yaklaşarak.

"Kediler her zaman 4 ayak üstüne düşermiş."

Bunu dediğinde onu sertçe belinden tutup kendime çekmiştim.

"Kesinlikle biliyorum."

Dudaklarını hızla dudaklarım arasına aldığımda ne yapacağını şaşırmış bir haldeydi. Karşılık dahi vermemişti ama ısrarla onu öpmeye devam etmiş olacağım ki sonunda karşılığımı alabilmiştim.

Ondan uzaklaşırken şaşkın bakışları gözlerimdeydi.

"Ben de her zaman sana düşüyorum Magnus, ve bundan gayet memnunum."