Good Distraction (Malec)

Tabii ki de hak ediyorsun

Magnus'tan:

"Bütün gün orada oturmaya devam mı edeceksin?"

"Onu özledim." Dedim bir iç çekerek.

"Daha dün Noel için yanına gittin Magnus."

"Farkındayım ama özlüyorum işte, elimde olmadan istemsizce özlüyorum. Dünkü halini görseydin... çok çaresizdi. Küçük bir çocuk gibiydi Catarina. Zaten gece boyunca ona sarılıp uyudum ama sabah erkenden çıkıp gittim. Uyandığı zaman çok üzülmüş olmalı."

"Madem onu bu denli düşünüyorsun o zaman barışın artık."

"Anlamıyorsun, kalbimi ne kadar çok kırdı bilmiyorsun çünkü."

"Biliyorum ama senin de ona aynısını yapmana gerek yok."

"Bunu kendime yüzlerce kez söyledim ve alttan alan taraf, affeden taraf hep ben oldum. Lakin o kırmaya devam etti. Bu sefer aynısını yaşayamam Cat, artık ne bedenim ne de psikolojim buna müsait durumda."

Telefonum titreyince hızlıca elime alıp gelen mesaja baktım.

Alexander: En azından sabah seninle uyansaydım.

Mesaja bir süre bakıp sonradan telefonu yana bıraktım. Derin bir iç çekip elimi havada salladım ve elime bir içki gelmesini sağladım.

"En azından çocuğa cevap atsan."

Cat'e susması için bir bakış atıp içkimi içmeye başlamıştım.

"Bu kadar erken içmezdin sen."

"Catarina yeter, hesap sormaya devam edeceksen tek başıma kalacağım bir yerlere gitmek zorundayım. Lütfen beni rahat bırak!"

Sesim fazla yüksek çıktığında anında sessiz kalmıştı.

"Pekala, nasıl istersen öyle olsun."

Odadan çıktığında seslice nefes verdim, harika onu da kendimden uzaklaştırmayı başardım resmen.

Telefonu tekrar elime aldığımda Alec'ten birkaç mesaj daha geldiğini gördüm.

Alexander: Etrafı toplamışsın, bir an için dün gece cidden rüya mıydı diye düşündüm ama sonra bibloyu görünce rüya olmadığını anladım.

Alexander: Sen uyuduktan sonra uyudum ben, yarım saat boyunca seni izledim ve kendime sürekli seni nasıl kırabildiğimi sorup durdum.

Alexander: Kendime cevap veremiyorum Magnus ve bu çok sinir bozucu. Canını yakmış olmam çok sinir bozucu.

Alexander: Belki de tüm bu yaptıklarını hak ediyorumdur.

"Tabii ki de hak ediyorsun." Dedim kendi kendime. Telefonu yana fırlatıp içkimi hızlıca tazeledim.

Catarina da gitmişti ve cidden yalnız hissediyordum şu an.

O sıra telefonum çalmaya başladı ve oflayarak telefonu elime aldım. Raphael arıyordu.

"Efendim Raphael."

"Nasılsın Magnus. Alec'le yine kavga ettiğinizi duydum."

"Evet öyle bir şeyler oldu."

"Onunla anlaşamıyorsunuz hem de birbirinizi sevdiğiniz halde."

"Her şeyi sevgi ile aşamıyor insan. Bazen biraz emek de istiyor ve ben emek vermekten çok yoruldum."

"Ayrılacak gibi konuşuyorsun."

"İnan bana bu düşünce de seçeneklerim arasında var."

"Ne?" Dedi şaşkınca. "Durum o kadar kötü mü cidden?"