Good Distraction (Malec)

Değişmeye çalışıyorum

Karar veremiyorum sizce bu hikaye mutlu sonlu mu olsun mutsuz sonlu mu?

Magnus'un kapısını 3. Kez çaldığımda sonunda kapıyı açmıştı. Açmasa kapıyı kıracaktım.

"Özür dilerim." Dedim onu süzerek.

"Dileme, kırıp kırıp her defasında toplamaya çalışıyorsun."

Kapından girerken dediği şeye istemsizce üzülmüştüm.

"Diğer herkesi siktir et, ben seninle evlenmek istiyorum. Belki bunun için erken olabilir ama ileride bunu yapacağız."

Elimi yüzüne atmaya çalıştığım zaman geriye çekilip bunu yapmama izin vermemişti.

"Söyleyeceklerin bittiyse gidebilirsin, biraz dinlenmek istiyorum."

"Magnus..."

"Siktin ya hayatımı, bırak da nefes alayım biraz. Mutsuzluğumu da mutluluğumu da yaşatmıyorsun, senin benle sorunun ne?"

Bir şey diyememiştim, ne kadar ağzıma sıçsa haklıydı.

"Diyecek bir şeyim yok."

"Ne zaman oldu ki? Ne yapmadım senin için ben söyler misin? Benden ne istedin de elde edemedin ya? Her istediğinde yatağına girdim, her özlediğinde özlemini giderdim. Her uzaklaşıp pişman olduğunda geri gelmeni bekledim. Senle tanıştığım zamandan beri kimseyi düşüncelerime bile alamıyorum ben. Sen sevmediğin zaman da sevdim, başka zamanlarda da. Ama sen... hiçbir şey yokmuş gibi kırıyorsun."

"Magnus..."

"Bir süre bu şehirden uzaklaşmak istiyorum."

"Tamam olur, istediğin yere gideriz."

"Yalnız başıma kalmak istiyorum, özellikle yanımda seni istemiyorum."

Söylediği şeyle sinirlenmeye başladığımı hissettim.

"Bir yere gitmiyorsun."

"Şimdi de senden izin mi almak zorundayım?"

"Zorundasın demedim ama..."

"Birbirimizden uzak kalalım biraz Alec, kafamı toplamam lazım."

"Tamam bak... bak ben yemin ediyorum sen kafanı toplayana kadar senden uzak kalacağım. Mesaj bile atmam... a... ama..."

"Merak etme, Catarina da benimle gelmeyi istiyor. Yalnız kalmak istediğimi söyledim ama ikna edemedim. Bu halde kendine zarar verirsin diye korkuyorum dedi."

"Ne kadar zaman gelmeyeceksin?"

"2 hafta kadar." Dediğinde derin bir iç çektim.

"Sanırım senden 2 hafta uzak kalabilirim."

Onun yüzüne elimi koymamla hızlıca geriye çekildi.

"Tamam artık git, valiz toplamam lazım."

"Veda öpücüğü de mi vermeyeceksin?" Deyip elimi yine yüzüne yerleştirdim. "Bunu çok görme bana."

Yüzünü yavaşça okşamış olsam da yüzü yumuşamadı, gözlerinde hala öfke olması beni üzüyordu. İlk zamanlar bile bana bu kadar öfkeyle bakmamıştı.

"Veda öpücüğü filan yok, çık şu evden."

"Magnus..."

"Alec senden uzak kalıp kafamı toplamak için gidiyorum, şu an sana yakın olmak istemiyorum. Tam olarak hangi kısmını anlamadın bunun?"

Kapıya yaslanıp öylece onu izlemeye başlamıştım. Gitmesini istemiyordum, iki haftalık da olsa uzak kalmak istemiyordum ondan.

"Tamam anladım, haklısın. Ben de olsam kendimi uzun süre görmek istemezdim."