Chasing Waves. (Completed.)

Kabanata 29.

Kabanata 29.

Awkward!!

Yan yung sinisigaw ng atmosphere sa loob ng kanya kotse.

Awkward when you seating besides  your ex for the first time after a breakup! Even if it  it still feels painfully weird to see someone you used to be so close to without being able to hug or kiss them hello. It's one of those situations that make you frantically think, "What do I do, what do I do?!"

Dahil ayaw ko siya'ng maka usap inaliw ko na lang ang akin sarili sa pag te-text kay Emma at Criselda.

Simula nang umalis kami sa hotel gamit ang iisang sasakyan tahimik lang kami'ng dalawa sa loob nang kanyang sasakyan, tanging mga hininga lang namin ang maririnig, Ewan ko kung rinig niya ang kalabog ng akin puso.

Mula gilid ng akin mata kita'ng kita ko panay ang sulyap niya sa akin at sa akin cellphone staka mapapa buntong hininga tila ba may pino problema.

Criselda:

What? Mag kasama kayo ngayon ng ex's mo? My God!! Baka ito na yung right time para maging kayo!!

Napailing na lang ako sa text nang akin kaibigan, na imagine ko tuloy siya habang tinitext niya yung mensahe sa akin.
Bago ako mag replay binasa ko muna ang message ni Emma.

Emma:

Baka naman bumabawi! Pahirapan mo.

Seriously Pati na naman siya Akala ko ba kakampi ko si Emma.

Para isang replayan na lang nag punta ako sa group chat namin para doon na lang sumagot. 

Ako:

WALANG PAPAHIRAPAN DAHIL WALANG BALIKAN NA MANGYAYARI!!

Nakita ko ang dot senyales na nag titira sila ng kanilang sagot.

Emma:

Weh??!! Di nga Baka mamahaya jan, malaman na lang namin kayo na ulit.

Criselda:

Sige Maine paniwalain mo pa sarili mo.

Danica:

Ganyan din sabi ng Friend ko noon eh.

Kaibigan ko ba sila talaga??

"Bakit naka simangot ka jan, may problema ba?" Napatingin ako kay Alden ng bigla siyang nag salita.

Oo yung mga kaibigan ko na ayaw saya dati kakampi mo na ngayon.

Yan saan ang sasabihin ko..

Umiling ako at staka ibinaling na lang ang mga mata sa kalsada.
Ayoko na rin kasi replyan yung mga kaibigan ko dahil hahaba pa ang pang aasar nila sa akin, partida wala pa yung dalawa ko'ng kaibigan.

"Gusto mo'ng kumain?Baka nagugutom ka staka alas-nueve na rin." Aniya.

Naala ko tuloy yung nakalagay sa card kanina kasama ng mga bulaklak kung hindi lang talaga siraain ang kotse ko iisipin ko plinano niya to'ng pag hatid niya sa akin para makapag dinner kami eh.

"Hindi na, busog pa naman ak..." Hindi ko na tapos ang akin sasabihin dahil biglang may kakaibang tunog na lumabas sa akin tyan.

Jusko! Ano pinag kakaisahan na ba ako ng mundo?

He chucked nang narinig niya ito.

Napatakip na lang ako ng akin mukha dahil sa kahihiyan. Sana bumuka na ang lupa at kainin na lang ako bigla.

Bahagya ko siyang sinilip habang nakatakip ng akin mamapalad ang aking mukha."Lets have dinner, may pina reserved ako'ng restaurant near by." Aniya habang sumulyap din sa akin nang nakangiti bago ibinalik ang mata sa kalsada.

Bakit parang ang cool at casual niya lang sa akin, to think siya yung may kasalanan at nanakit sa akin tapos ako itong parang hindi kumportable at may hindi magandang ginawa kung maka akto ako.

I take a deep breath and tell to myself I can do it. Wala ako'ng kasalana kaya dapat maging casual din ako sa kanya, hindi dapat ako yung ma intimate sa kanya kundi siya. 

I immediately change my expression of embarrassed to calm and relax unti-unti ko rin tingal ang akin palad na nakatakip sa akin mukha.

Kaya mo yan Maine. Don't let your past relationships reflected by the expression of your face. Ipakita mo sa kanya na naka move on kana.

Sa isang restaurant sa bgc niya ako dinala, hinayaan ko na lang siya ang mag order nang amin kakain.

The restaurant is to fancy, he even requested the vip area n hindi ko naman tinutulan, siya naman ang mag babayad hindi ako.

"Kamusta ang unang araw mo sa hotel?" Bigla niya'ng tanong sa akin.

Smile maine be confident and friendly kahit gusto mo na siyang sapakin.

I smiled sweetly bago ko siya sagutin. "Okay lang naman. Hindi nga lang ako baka pag rounds sa bawat department ng hotel dahil sa pag aayos ko ng akin gamit." Mahaba ko'ng sabi.

"I see.." Maikli niyang sabi. "By the way did you like the flower that I sent you?" Tanong niyang muli. "That's your favorite flowers right? Naalala ko pa pag nag tatampo ka sakin, pag binigya kita nun, ngingiti kana at kakausapin mo na ako ulit." He said with sadness in his eyes.

Bakit kailagan namin pag usapan ang nakaraan?  Para ba ipamukha sa akin kung gaano ako ka easy to get sa kanya noon?

"Al.. "

Handa nasa ako ibuga ang pinipigilan ko'ng galit sa kanya munit naunahan niya ako'ng mag salita.

"Listen maine, I know how much I hurt you. " He said with sincerity, kahit nalangiti siya at kalmado kitang kita naman sa kanyang mga mata ang lungkot. "... And I don't know what i'am going to do to make up for it." Dagdag niya.

Some part of me gusto'ng maniwa sa kanya pero mas nanaig pa rin ang akin utak na wag siyang paniwalaan.

"Listen Alden, kung ano na naman to'ng pakulo mo, pwede ba tigilan mo na." Kahit gusto ko siyang sigawam ngayon mas pinili ko pa rin maging kalmado. "Kung ginagawa mo to dahil na gu-guilty ka dahil sa pag papaasa mo sakin, don't bother, hindi matatama ng isang pag kakamali ang panibagong pag kakamali. I'm okay that you admit na nasaktan mo ako, napatawad na kita sa nagawa mo dahil may kasalanan din naman ako dahil nag assumed din ako."

Our eyes met and his eyes said it all. Pain, guilt and sadness. Hindi ko alam kung bakit ganun ang pinakikita ng kanyang mga Mata.

"Maine, alam ko kahit mag explained ako sayo at sabihin ko kung bakit ko ginawa yun hindi na maibabalik ang lahat ng sakit na idinulot ko sayo, pero hayaan mo ko'ng bumawi sayo." May pag susumamo sa kanyang boses.

"Alden, hindi ganun kadali ang lahat, ano ako bata na bigyan mo lang ng candy magiging okay na ang lahat." Kung kanina ay kalmado pa ako ngayon ay unti unti ng bumabalik lahat ng saki. "Alden, alam mo kung gaano kita kagusto noon bata pa tayo, kaya naman nung akala ko gusto ko rin ako noong nagkita tayo ulit para akong nasa cloud nine sa sobrang saya, alam mo ba sabi ko pa sa sarili ko. FINALLY NAKITA NIYA RIN AKO AT NAGUSTUHAN. yun pala isang bangungot lang ang lahat." Malungkot ko'ng sabi.

Ramdam ko na rin ang pangigilid ng akin mga luha.

"I'm sorry." Tanging nasabi niya. "Hayaan mo ako'ng itama ang pagkakamali ko sayo, kahit gaano katagal mag hihitay ako. Basta mapasaakin ka ulit." Aniya.

laking pasalamat ko nang dumatimg ang amin order kaya sandali kami'ng natigil sa pag uusap at ginamit ko yun para pakalmahin ng nag huhurumintado ko'ng puso.

"Alden.. "

"Please Maine.. "Pag susumamo niya.

Kahit nong taas pa ng bakod na akim itayo, kahit ilang beses ko pa sabihin sa akin sarili na baka move on na ko, makita ko lang ang mga Mata niya na malungkot ay unting unti gumuguho ang pader sa akin puso, kahit nasaktan niya ako noon at pinaasa aminin ko man o hindi siya pa rin ang tinitibol ng puso ko.

Sa huli wala ako'ng nagawa kundi tumango.