Please, don't leave me? (Dutch 1D Fanfiction)

Chapter 10

 De tranen lopen over mijn wangen, maar voordat hij de kamer uitloopt zeg ik één zin: ''Zayn, i think we need a break'' Zayn draait zich meteen om, hij kijkt half geschrokken en half vol verdriet. Ik weet dat hij niet echt boos meer is, en hij wilt het me vergeven. Dat weet ik zeker. ''babe, i'm-'' zegt hij dan zacht. Maar ik onderbreek hem. ''Zayn, i still love you. but if you don't trust me..We should stop with dating!'' zeg ik dan kalm. ''No, Chelsea. I swear i-'' zegt Zayn dan half smekend. De tranen kunnen niet meer bij me stoppen. ''Goodbye Zayn!'' zeg ik dan. ''Please , don't call or text me'' En ik ren snel de kamer uit.

Als ik, voor de tweede keer alweer, huilend door de straten ren veeg ik zo snel mogelijk mijn tranen weg. Zometeen komen de paparazzi misschien weer! Ik probeer kalm te doen en ren zo ver mogelijk weg. Zometeen komt Zayn me nog achterna! Dan bel ik snel Jai. ''Hoi Chelsea'' hoor ik hem lachen. ''Jai, ik-..'' Ik begin weer te huilen. ''Ik kom je halen, waar ben je?'' zegt hij snel. ''zelfde plek als gisteren'' zeg ik dan. Jai hangt op en ik veeg opnieuw mijn tranen weg. Binnen 10 minuten staat Jai voor me. ''Wat is er mis?'' zegt hij bezorgt. Hij geeft me een knuffel en wacht tot ik klaar ben met huilen. ''Het is uit'' zeg ik als er geen tranen meer komen. ''Hoezo? je was gelukkig met hem!'' roept Jai geschrokken uit. ''Er zijn foto's van ons samen, en Zayn was boos. En toen heb ik het uitgemaakt, en hij begon weer te smeken en ik weet dat hij niet boos meer is maar het werd me teveel!'' leg ik in een keer uit. Jai kijkt me geschrokken aan met grote ogen. ''Het spijt me, het is allemaal mijn fout!'' zegt hij dan. Als ik opkijk zie ik alle spijt in zijn ogen. Ik haal mijn schouders op. ''Is het niet, het is toeval.. Ik ga morgen wel naar hem toe'' zeg ik dan verlegen. Jai knikt goedkeurend. ''Jullie zijn vast wel l- wacht! FOTO'S VAN ONS? WIE HEEFT DIE GEMAAKT?'' roept hij dan uit. ''Paparazzi, jeweetwel? Roddelfotograven!'' zeg ik dan verbaasd. Dan gegrijp ik dat Jai niet eens weet dat Zayn een beroemdheid is. Hij weet niet eens dat Zayn mijn vriend- Ex vriendje is! ''Uhm, mijn vriendje is- pardon - was(!) Zayn Malik..'' zeg ik dan verlegen. Jai kijkt me met grote ogen aan. Alweer. ''Omygod, Zayn Malik! Dus alles is wel mijn fout! Waar woont hij, ik ga naar hem toe!!'' roept Jai dan. Snel zeg ik de straatnaam. ''Maar het hoeft niet!'' zeg ik snel. Jai schudt zijn hoofd. ''Ik wil doet goedmaken, maar eerst: zal ik je thuis brengen?'' zegt hij dan. ''is goed!'' zeg ik opgelucht. We lopen, voor de tweede keer, naar zijn auto en we rijden naar huis. Als we bijna thuis zijn voel ik opeens een keiharde klap aan mijn rechterkant. De auto vliegt door de lucht, tegen de muur aan. ''JAAIII!'' Schreeuw ik in paniek. Ik pak zijn hand vast. Dan wordt alles zwart..

 

Ik doe langzaam mijn ogen open, waar ben ik? Voor me zit een jongen, hij heeft gehuilt. Dat kan ik zien. Hij slaapt. Om me heen, zie ik alleen maar wit. Ben ik dood? Ben ik samen met de jongen dood gegaan? Ik hoor zacht gepiep maar ik ben te moe om te kijken wie het is. ''Hallo!'' zegt een andere man met een witte jas, hij is vast een dokter. Hij pakt een glaasje water en zet mijn ben hoger zodat ik kan zitten. Als ik het glas op heb gedronken kan ik eindelijk praten. ''Waar ben ik?'' zeg ik zacht. De jongen die voor me lag te slapen wordt wakker. Als hij me ziet begint hij te huilen. ''Babe, i missed you! why did you crashed again? i'm so sorry, i want you to be mine again! please, forgive me!'' smeekt hij. Ik voel het verdriet maar ik heb geen idee wat er aan de hand is. ''Who...Who are you?'' vraagt ik dan. De jongen kijkt me met grote ogen aan, ze kijken me met verdriet aan. Hij begint nog harder te huilen en loopt dan weg ''I-I need to go''. ''Ik wil je een paar vragen stellen, over je gezondheid!'' zegt de dokter na een lange, pijnlijke stilte. Ik knik. ''Weet je wie je bent?'' is de eerste vraag. ''Chelsea'' antwoord ik glimlachend. ''Weet je wat er is gebeurt?'' vraagt de dokter dan. Ik denk zo hard als ik kan. ''Nee..'' fluister ik dan, een traan ontsnapt. Hoe kan ik niet meer weten wat er is gebeurd! Ik weet niet eens welke dág het is!

''Je bent betrokken in een ongeluk, je reed met een jongen in de auto en jullie zijn geraakt door een dronken bestuurder. De dronken man heeft niks opgelopen, de jongen bij jou heeft zijn arm gebroken maar jij bent er slecht aan toe.'' zegt de dokter dan. ''Wat heb ik dan?'' zeg ik zacht. ''Een zware hersenschudding en je had een hartstilstand.''zegt de dokter. ''EEN HARTSTILSTAND!'' roep ik geschrokken uit. ''Ik was eigenlijk dood?'' De dokter knikt ernstig. ''We waren net op tijd, anders zat je hier niet. Je hebt geluk gehad!'' zegt hij dan zacht. Ik knik en dan herinner ik me de jongen weer. ''Wie was die jongen net? Waarom ken ik hem niet?'' vraag ik. ''Hij heet Zayn Malik, en hij zegt dat hij je vriendje is. Maar je hebt dus een hersenschuding. Na een tijdje zal je alles weer herinneren. Alles op zijn tijd!'' legt de dokter uit. Ik knik begrijpend. Had ik een vriendje?! IK! Ik ben zo lelijk als het maar kan! ''Ik ben best wel moe..'' gaap ik dan, Ik zak onderuit en doe mijn ogen dicht. ''Slaap lekker!'' hoor ik van ver. Dan val ik weer in slaap...

Als ik wakker wordt, zit de jongen weer op mijn bed. Zayn Malik, mijn vriendje. ''Hello Zayn!'' zeg ik. Hij kijkt verrast op. ''You know me?'' zegt hij dan. ik haal mijn schouders op. ''The only thing i know about you is your name, and the docter said you were my boyfriend!'' zeg ik glimlachend. Ik kijk in zijn grote, bruine ogen en dan herinner ik me alles weer. Hoe we elkaar ontmoetten, hoe we in de boom in slaap zijn gevallen, hoe ik elke dag op bezoek kwam, dat hij zichzelf eerst Alex noemde. ''Omg'' fluister ik dan. Zayn blijf me bezorgt aankijken. ''I-I remember everything!'' roep ik dan lachend. Een lach breekt op Zayn zijn gezicht door en hij omhelst me lachend. ''You remember the..'' zegt hij dan. ''..Fight? I do, i forgive you. Jai is just a good friend, and he's nothing more!'' maak ik snel af. Zayn glimlacht en geeft me een zoen. Dan komen de andere jongens binnen, en ook de dokter. ''Boys, i missed you!'' lach ik naar Niall, Louis, Harry en Liam. Ze lachen en maken grapjes. Zoals altijd. De dokter kijkt me bezorgt aan. 'Herinner je alles weer?'' vraagt hij dan. Ik knik lachend, dan snap ik iets niet: ''Waarom praat u nederlands?'' zeg ik tegen de dokter. Hij glimlacht. ''Je had een hersenschudding en we hebben uit je dosier dat je moedertaal nederlands is, misschien herkende je geen engels meer na de hersenschudding. Daarom ben ik er!'' legt hij uit. ''Thanks, dokkie!''lach ik dan. Hij knipoogt en gaat weer weg. ''We missed you, this is the second time in this stupid hospital!''zegt Louis dan. Ik knik lachend. ''Yup, it's a stupid hospital!'' zeg ik. Dan begin ik te gapen. ''I'm tired..'' zeg ik dan. De jongens knikken bezorgt en lopen zachtjes de kamer uit, Zayn blijft zitten. Dan komt de dokter verwildert binnenrennen. ''Je hebt hier een keer bloed geprikt?'' vraagt hij gehaast. Ik knik verbaasd. ''We hebben slecht nieuws voor je.'' Zegt de dokter dan.