The Ruler

Kabanata 8

Kabanata VIII

Suppress

It's been hours since nagsimula akong humarap sa laptop. At, literal na wala akong maisip. Walang pumapasok sa isip ko kundi galit at inis para kay Reid. How dare him?! Pinagsisihan?! Tangina.

Marahas akong tumayo sa upuan. "Haaa!!!" Inis kong sigaw. At naglakad papalabas ng kwarto. Tiningnan ko ang cellphone ko. It's already 11 pm in the evening. At wala na akong ginawa kundi mag-isip ng concepts pero palaging sumisingit sa utak ko ang mga pangyayari kanina. It was frustrating. Really.

Naglakad ako papalabas ng bahay ng makita ko si Roi na nakaupo sa dining table. Mukhang may malalim na iniisip. Marahas syang napabuntong hininga at ginulo ang buhok. Bahagya akong natawa dahil doon. Gulat nya akong nilingon.

"A-ate..." He whispered.

"Sorry, wala kasi akong maisip na idea eh. Kaya lalabas muna ko, ha?" Sabi ko.

"Babae?" Dugtong ko pa. He looked so helpless. Marahan syang tumango. Lumapit ako sa kanya upang guluhin lalo ang buhok nya.

"It's just a matter of time.. Bigyan mo ng space.." I said. And it's true. Based on my *ehem* personal experience. He sighed at tumayo. Wala na syang sinabi at dumiretso na sa kwarto nya. Umiling ako at naglakad na papuntang labas.

Binukas ko ang gate para lumabas. Akmang isasara ko na ang pinto ng may napansin akong nakatayo sa gilid ng kalsada. Agad kong nilingon iyon.

It was Reid!! What the hell is he doing here?!

"R-reid?! W-why are you h-here?" Nalilito kong tanong. He was just standing there. Nakahilig sa kotse at nakasalingkop ang mga braso sa dibdib.

"Bakit ka lumabas? It's already midnight." He said at binalewala ang tanong ko. Bakit nga ba ako lalabas?

"A-ano naman kung l-lalabas ako?" Mataray ngunit kinakabahan kong sabi. He look at me, dead serious.

"Sandali nga. Bakit ka ba nandito?" Tanong ko ulit sa mataray na paraan.
"I thought you regretted EVERYTHING?" Madiin kong sabi. He looked at me furiously. I just tried to ignore it and walk away.

Ramdam ko ang pagsunod nya saakin habang naglalakad. Marahas ko syang nilingon.

"Why are you following me? Umalis ka na! Or better yet, dun ka pumunta din kay Laureen! Baka sa kanya di ka magsisi!" I blurted out. Marahas syang napabuntong hininga.

"I never kissed anyone since the day you left...." He said seriously and look at me intently. Pun.yeta.

"Why would I believe you?" Mataray kong saad. Tinalikuran ko sa at binilisan ang lakad. Sinundan nya pa din ako.

Hindi sya nagsalita habang naglalakad. Tumigil ako at pumasok sa isang convenient store. Nakasunod pa din sya saakin. Inis akong kumuha ng noodles at naglakad papunta sa counter. Kukuha na sana ako ng pera ng ma-realize ko na wala pala akong dalang pera. Akmang ibabalik ko yung noodles ng pigilin ako ni Reid.

"I'll pay..." He said in a serious tone.

"Wag na. Baka pagsisihan mo lang." Matabang kong sabi ng inagaw nya sa kamay ko yung noodles at inabot sa cashier. Inis ko syang tiningnan. Inilabas nya yung wallet nya at kumuha ng pera. Nang matapos magbayad ay umupo ako sa isang lamesa. Sumunod naman sya.

"Bakit ka ba sumusunod? At saka bakit ka nasa labas ng bahay namin?" Mataray kong tanong sa kanya. He looked at me, dead serious. Bahagya akong na-intimidate sa tingin nya kaya tumingin ako sa labas.

"Gabi na, Lian. I can't afford to see you lurking in the night ng walang kasama. I don't know what I'm capable of kapag napahamak ka..." He said in stern tone. Nanatili akong nakatingin sa labas at hindi nagpahalatang naaapektuhan sa sinabi nya. Kahit may kiliting dulot ito sa kaibuturan ko.