I'm not Normal /F. W.

1

Hikayeyi okumadan önce bunu okuyun lütfen.

Bu fiction'ı 2018 de yazdım ve bir sürü yazım yanlışım var. Bunu yazdığımda acemi ve biraz bilgisizdim. Hikayeyi düzeltmiyorum çünkü anı olarak bu şekilde kalmasını istiyorum. Artık bölüm ve ya fic yazmıyorum. Başka bir hesaptayım ama fic'in kötü olmasına rağmen en çok okunan kurgum bu oldu. Hala okuyanlar var çok teşekkürler onlara. Eğer acemi birisinin elinden çıkan bir fiction okumak istemiyorsan çıkabilirsin. Burada olanlara iyi okumalar.

"Finno!"

"Sözünü geri al lia"

"Sende çık üstümden çok ağırsın be!"

"Al dedim yoksa..."

"Yoksa ne?"

"Parmaklarım dan kutulamazsın!"

"Hey! Dur! Yapma! Gıdıklanıyorum!"

"Sözünü geri al dedim"

"Tamam aldım. Özür dilerim!"

"Güzel. Yola gel işte böyle"

"Tamam wolfie, geldim"

"Pekala, gitme vaktim geldi" dedi ve yataktan kalktı. Bende yataktan doğruldum. Üstünü giymeye başladı.

"Yine nereye?"

"Kız arkadaşımla buluşucam"

"Ah yine mi? Sen sevgili yaptığından beri beni ihmal ediyormuşsun gibi geliyor"

"Nerden çıkardın? Yok öyle bir şey. Ben hala seninle eğleniyorum"

"Ama hep değil. Zaten sevgili yapmak zaman kaybı"

"Merak etme çabuk döneceğim"

"Geçen de öyle demiştin"

"Bu sefer söz. Hadi görüşürüz liam"

"Görüşürüz finnim"

Eveet!
Şimdi size klasik ve anormal hikayemi anlatacağım. Bu duruma nasıl geldim. Ben Lia Davis. 18 yaşındayım. Ailem iş için yurt dışına çıktı ama ben onları hayatım dan çıkardım. Finn ise çocukluk'tan beri tanışıyorum ve oda benim durumum da olduğu içim ailesi'nin bıraktığı evde kalmaya başladık.

Finn, benim her şeyimi karşılıyor. Beni eğlendiriyor, güldürüyor, tıpkı abi gibi, sadece aynı yaştayız.
Ben finne asla 'finn' diye seslenmiyorum, her zaman bir lakap takıyorum çünkü hoşuma gidiyor, onu kızdırmayı seviyorum çünkü çok şirin oluyor.

Finn, 1 ay önce sevgili yaptı ve benimle ilgilenmeyi bırakmış gibi hissediyorum. Tabi eğer o kızla mutlu ise ona karışamam.

Bazen korktuğum için bazı geceler onunla yatıyorum, özellikle gök gürültüsü olunca yanına geliyorum.

O bukleli ve kıvırcık saçlarıyla oynamayı seviyorum. O kocaman gülüşü ise içimi ısıtıyor. Ama ben bunları ona söylemek yerine onu kızdırmayı tercih ediyorum.

Tabi samimi olduğumuz için kişisel sırlarımızı da paylaşıyoruz ki birbirimizi çok iyi anlıyoruz.

O evden gittiği zaman televizyon falan izliyorum ve çoğu zaman karşısında uyuya kalıyorum, finn de beni yatağıma götürüyor.
Bugün de yine televizyon felan izliyorum.

Saate baktığımda 4 saat geçmişti ve saat gece 1 olmuştu. Kapı'dan sesler duyduğum da yerimden kalktım.
Şuan çok kızgındım bu çocuk bu saate kadar nerdeydi böyle.

Kapıya yöneldiğimde finn'i gördüm.

"Bir açıklama bekliyorum! Sen nerde- FİNN! Senin suratına noldu?!"

Birden duvara yaslanarak yere düştü bende direk yanına eğildim. Suratı kan içindeydi.

"Sana kim yaptı bunu?"

"Hiç. Sadece küçük bir kavga"

"Pekala, sen koltukta otur. Ben malzemeleri getirip pansuman yaparım"

Kolunu boynuma attım ve yavaşca koltuğa oturttum. Ben lavabodan malzemeleri aldığım gibi aşağı indim.

Yanına oturduğumda dudağındaki kanları temizlemeye başladım.

"Ahh"

"Pardon, acıttım mı?"

"Tamam, sorun değil"

"Şimdi bana olan biteni anlatıyorsun. Kaçışın yok!"

"Ya kavga işte"

"Neden ama. Sen kavgacı birisi değilsin"

"Sevgilime laf attılar"

"Sende onlara laf attın, sonra olanlar oldu dimi?"

"Yani evet"

"Peki. Kanları temizledim. Umarım yaraların hemen geçer"

"Teşekkür ederim"

"Bir şey değil finnie. Doktorun hep yanında"

İkimizde dediğime güldük...

Salamlar, sizden de sucuklar.
Yeni bir kurgu ile karşınızdayım, yeni bir finn ile karşınızda idim.
Beğenirsiniz inş. Nys by.

Adios amigos baby.