I'm not Normal /F. W.

7

Akşam...

Eve gelmiştik, kapıyı çalınca kapıyı dylan açmıştı. Bizi içeriye aldı.

"Evet gençlik nasılsınız?"

"İyiyiz, her zaman ki gibi işte" dedi finn. Bende sadece gülümsedim.

Zaman geçtikce dahada kalabalıklaşıyorduk. Şarkıyı başlatmışlardı bizde dans ediyorduk.

"Wolfie, ben içecek bir şey almaya gidiyorum"

Oda kafa salladı.
Finn in yanına gidince gözlerime inanamadım yanında rachel vardı. Bu kız hala peşini bırakmamıştı.
Nende umursamadan yanlarına gittim.

"Geldim"

"Lia bak, Rachellıda çağırmışlar. Ne güzel değil mi?"

"Evet, ne demezsin"

Kız, bana bakınca iğrenmiş gibi baktı, bende kafasına yumruk atmamak için kendimi zor tuttum.

Finn tuvalete gitmişti, beni bu kızla yanlız bırakmıştı resmen.

"Senin gibi varoşun burada ne işin var?"

"Sözlerine dikkat et. Finn için sana hiç bir şey yapmıyorum"

"Ağlar mısın? Finn umrumda mı sanıyorsun? Belki ikimizi birden idare ediyordur. Senin onunla nasıl bir sürtüklük yaptığını biliyorum"

"Ne diyorsun lan sen?"

Saçını elimle kavrayıp çektim, diğer elimlede arada sert tokatlar atıyordum. Herkes bize bakıyordu.

"Bana bak kızım! Bir daha benimle ve finnle doğru konuşacaksın! Yoksa seni yaşatmam!!"

Finn, bizi görünce endişeli ve koşarak yanımıza geldi.

"Lia dur! LİA!!"

Bizi ayrırmaya çalışıyordu. Beni sertçe itti. 5 saniyeliğine  sessizleşmişti.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?"

"Finn görmüyor musun? Bana çok ağır küfürler etti! Sen bunlara karşı hala onu mu savunuyorsun?"

"Lia yeter! Bunları evde konuşacağız!"

Bende bu dediklerine daha fazla dayanamayıp dışarıya çıktım.

Ağlamak istemiyordum ama gözlerimden yaşlar akıyordu.

Bana bunca zamandır hiç böyle bağırmamıştı. Canım yanmıştı.
O kızı benden daha çok sevdiğini anlamıştım.

Ben sadece onun iyiliğini istiyordum. Niyetim kötü değildi.

Bundan sonra bana olan sevgisi'nin düştüğünü hissediyorum...