I'm not Normal /F. W.

5

Merdivenlerden aşağı indim. Finn televizyon izliyordu. Bende yanına gidip oturdum.

"Bana küs müsün?"

Cevap vememişti. Resmen beni görmezden geliyordu. Bende iyice ona yaklaştım.

"Finnie, lütfen yapma böyle. Sen bana küsemezsin"

"Küs değilim zaten"

"Sonunda yaşam belirtisi gösterdin"

Bana hala bakmıyordu.

"O dünkü dediklerim için özür dilerim. Ama şunu bil ki ben asla seni mutsuz etmek için böyle bir şey yapmam. Ben yanlış anlamışımdır. Lütfen beni affet wolfie"

"Bilmiyorum"

"Beni affetmen için ne yapabilirim"

Daha da yaklaşıp belinden sarıldım.

"Seni sevdiğimi biliyorsun"

"Biliyorum"

"Sende beni seviyorsun"

"Evet"

Yanağına öpücük kondurdum.

"O zaman beni affet"

Tebessüm etti.

"Belki kahvaltıyı hazırlarsan affederim"

"O zaman ben mutfağa uçuyorum"

Hemen kalkıp mutfağa koştum. Hazırlarken finn de belli etmeden bana yardım ediyordu. Beni afedeceğini biliyordum. Bir daha ona sevgili konusundan bahsetmeyecektim. Bi daha aramızın bozulmasını istemiyordum.
Finn, biran yukardaki çekmeceği açınca bir sürü çikolata ambalajları yere düştü.
Finnde bana şaşırmış bir şekilde bakıyordu.

"Lia, bunlar ne böyle?"

"Hiç bir şey"

"Sen hep bunlarımı yiyorsun?"

"Ya önemli değil. Biraz atıştırmıştım"

"Peki burdaki nutella kabı? Biz bunu daha yeni almıştık, ne zaman bitti?"

"Biraz fazla yemeye başladım ama sürekli yiyesim geliyor"

"Seni acaba doktora mı götürsek?"

"Finn saçmalama, ben iyiyim"

"Bilmiyorum. Bu normal değil. Eğer kendine engel olamıyorsan bir şey var demektir"

"Of iyi, tamam ama sırf sen istedin diye gideceğim"

"Peki, o zaman kahvaltımızı edelim. Öğlene doğru gideriz"

3 saat sonra...

"Bu saçmalık, ben hasta falan değilim,
İyiyim"

"Evet değilsin, sadece hafta da 2 gün terapiye gidiceksin o kadar"

"Ama ben iyiyim. Gitmeme gerek yok finn"

"Doktorun ne dediğini duydun, depresyona girmişsin o yüzden sürekli iştahın bu kadar çok, Tabi bide kızsal durumlar yüzünden. Ama merak etme iyileşiceksin"

"İyiyim zaten"

"Peki, terapiye gidicek misin?"

"Evet gidicem"

"Bu sıralar abur cubur da yememen lazım"

"Ya tamam. Başıma anne kesildin!"

"Sadece iyi olman için yapıyorum"

"Ben 6 yaşında değilim. Görevlerimi kendim yapabilirim"

Hızlıca yukarıya çıkıyordum.

"Nereye gidiyorsun?"

"Odama gidiyorum. İzin var mı ?"

"Peki tamam"

Göz devirip odama geçtim. Kendimi yatağa attım. Ben hasta değildim. Son olanlardan sonra iyice kötü hissetmeye başladım o kadar ama bunun geçeceğinden eminim.