Witam wszystkich...
Pewnie spodziewaliście się rozdziału, wybaczcie, że was rozczarowałam. Chciałam wszystkim którzy czekają na niego powiedzieć, że... Od początku.
Gdy zaczynałam pisać wszystko wyglądało inaczej, nie sądziłam, że tak wszystko może się zmienić. Pisanie dawało mi radość w tej pochmurnej rzeczywistości, pisałam bo to kochałam... I kocham nadal. Ale teraz już nic nie ma najdrobniejszego sensu, nic nie rozumiem, więc jak dalej mogę cokolwiek robić? Wybaczcie za to moje samolubstwo. Pewnie wkrótce usunę opowiadanie jak i moje pozostałe... Czuję się zobowiązana jako autor by wam powiedzieć jak wyglądają sprawy, niż zniknąć bez słowa. Już wystarczająco długo siedziałam cicho. Przepraszam was za zamieszanie. Naprawdę było bardzo miło tu coś tworzyć i pokazać innym swój świat.
Dziękuję, że zechcieliście do niego wejść, choć na chwilkę.
Pewnie nie wiecie ale piszę własne wiersze, nigdy ich nie publikowałam, ale tym razem postanowiłam się z wami podzielić jednym z nich. Powstał 17.01.2017 i jest jednym z ważniejszych dla mnie wierszy. Jego tytuł brzmi "Odejście""Wspomnienia
Każdy je ma, i ty, i ja.
Po wszystkim co się wydarzyło zostają wspomnienia,
O niektórych zapomina się szybko, inne natomiast wypalają dziurę w naszym umyśle,
Przy niektórych śmiech na twarzach naszych gości, przy innych łzy gorzkie plamią koszulę.Wszystko przemija, lecz one zostają i wiążąc nas coraz mocniej będą z nami do końca,
Aż pewnego dnia spoczną pod piachem, jak skarb który musieliśmy strzec lata całe.
Mimo bólu, który zadają, wspomnienia są piękne i wyjątkowe.
Nikt nie potrafi zrozumieć cudzych wspomnień, nikt nie potrafi odczuwać tej radości, nikt nie potrafi odczuwać tej tęsknoty.Najcenniejsze wspomnienia skrywamy głęboko w sercu. Tworzą się one niespodziewanie, nagle. Uświadamiamy sobie, że są najważniejsze gdy już odejdzie i nie będzie już możliwości powrotu do chwil gdy wolny szybowałeś pomiędzy chmurami nie troszcząc się o przyszłe jutro.
Wszystko co pojawiło i pojawi się w życiu zostanie wspomnieniem"
CZYTASZ
Róża Uczuć [LietPol]
Hayran Kurgu"Może w innym świecie, w innym czasie, to wszystko wyglądało by inaczej, może moglibyśmy być szczęśliwi, może moglibyśmy kochać, ale tu musimy zaakceptować nasz skazany na ból los." - Witajcie podróżnicy! Pewno zmęczeni i spragnieni. Zatem usiądźcie...