Açlık Oyunları-Değişik Senaryolar

2/9

Gökyüzüne yansıyan isim ve resimle donakaldım.

"Emma Walter."

Bölüm 9

Sanki üzerimde tonlarca ağırlıkta yük vardı.Hareket edemiyordum, nefes almaya bile gücüm kalmamıştı. Yere yapışmış bir fare ölüsü gibiydim. Hiç kimsenin sevmediği, üzerine basıp ezmek isteyen gaddar insanlarla doluydu etrafım. Süslü güzel mi güzel bir kedi bana fazla ilgi gösteriyordu, sanki onun yakalayabileceği en iyi fareymişim gibi. Bense en sevdiğim sevimli mi sevimli tarla fareme yemek götürmek için ne eziyetlere katlanıyordum Ama artık bu eziyetlerin hiçbir anlamı kalmadı.

En sevdiğim arkadaşım öldü, Emma Walter öldü!

Onu kurtaramadım, onu korumayı beceremedim. Ah, salak kafam.Belki de şu aptal oyuna hiç başlamadan vazgeçseydim Emma ile müttefik olurdum ve şimdi o yaşıyor olurdu. Ben ölürdüm ama onun ölmesine izin veremezdim. Hepsi benim suçum...Affet beni, Emma.

Yere yapışmış kaldım, yaklaşan insanların sesleri kulaklarımı tırmalayıp duruyordu. Hiçbir tepki göstermedim. Benim mavi gözlü kariyerciğim beni kurtarırdı nasılsa.

Güneş yavaş yavaş gökte görünüp arenayı aydınlatmaya başlamıştı. Bu yüzden yaklaşanları daha iyi görebiliyordum.İçlerinde mavi gözlü müttefiğim de vardı, acaba saf ayağından çıkıp beni öldürmeye mi gelmişti? Böyle bir ihtimali, her ihtimale karşı göz önünde bulunduruyordum. Onlar yaklaştıkça ben de ayağa kalkmaya çalıştım. Ayağa kalktığım an dünyam karardı. Galiba biri gözümü kör edecek bir şey yapmıştı, ama acı da hissetmemiştim ki...Sert zemine yeniden yapıştım.

*

Kendime geldiğim zaman çok ürperdim. Hava çok soğuktu ama üzerimde bir battaniye vardı, o bile beni ısıtmaya yetmiyordu.

Çevremi incelemeye başladım. Benim müttefik olduğum mavi gözlü kızla diğer kariyerler bir ateşin etrafında oturup konuşuyorlardı. Konuşmaları az çok duyuluyordu.

"Bakın, o benim için çok önemli. Onu, beni öldürmeden öldüremezsiniz. " diyordu müttefiğim olan mavi gözlü kız.

Demek ki bana cidden vurulmuştu. Benim hangi özelliğimi sevdiğini bilmiyordum. Ben daha bir kızı bile korumayan bencil bir insandım.

Kariyerler kıza çok sinirlenmişti. Ama kız da onlardan aşağı kalır değildi. Beni ölümüne koruyacağını anlamıştım.

Ne olduğunu anlamadan hapşuruverdim.Birden kız ve kariyerlerin ilgi odağı olmuştum. Kız hemen yanıma koştu.

"James, niye uyandın? Üşüdün mü?" diye sordu. "Al."

Bana kendi ceketini çıkarıp uzattı.

"Sağol. "

"Bir şey değil, Jammy. " dedi ve gülümsedi. "Bu gece yanında yatabilir miyim? "

Bir an tereddüt etsem de sonra kabul ettim. Yanıma uzandı.

"Seni öldürmelerine izin vermeyeceğim. Sen biraz daha dinlen. Ben seni uyandırırım, kaçarsın. Ben de uyuyanlardan 2 kişiyi filan öldürebilirim. Uğraşacağın kişi sayısı azalır. " diye fısıldadı.

"Seni burada bırakamam.Benimle gel." dedim.Niçin böyle dediğimi anlayamıyordum ama sanki ben değil de kalbim konuşmuş gibiydi.

"Zaten ikimiz birlikte kazanamayız, kazanan bir kişi olacak. Bu yüzden gitmelisin. " dedi. "Seni seviyorum James.Seni çok seviyorum. "

Hiçbir şey düşünmeden öptüm onu.Kabul edemesem de ben de onu seviyordum.

Ayrıldığımızda nefes nefeseydik.

"Biliyor musun? Ben de seni seviyordum. Ama bunu kendime itiraf edemiyordum. Çünkü senin o gaddar insanlardan farklı olmadığını düşünüyordum. "

Ağlamaya başladı ve bana sarıldı.

"Tanrım, bunun için ne kadar dua ettim, sen biliyor musun? Az da olsa beni sevmen için. İşte şimdi rahat ölebilirim"

"Ağlama mavi gözlü kız. Ben ağlamana değmeyen bir adamım. "

"Sen benim her şeyimsin. " dedi. "Şimdi biraz dinlen,ben seni uyandıracağım. "

"Lütfen sen de benimle gel. Lütfen. .." dedim ama itiraz etti. Ona daha sıkı sarıldım ve gözlerimi yumdum.

"Kazanacaksın, gıcık. Benim için, annen için, mavi gözlü kız için kazanacaksın." dedi zümrüt yeşili elbisesi içindeki güzeller güzeli Emma.

"Özür dilerim, özür dilerim. Seni kurtaramadım. Affet beni. Ben çok bencil bir adamım. " dedim.

"Seni affettim ama aynı hatayı bir daha yapma ve mavi gözlü kızı kurtar." dedi ve gözden kayboldu.

"Hey, bunu nasıl yapabilirim? " diye arkasından bağırdım. Ama çoktan gitmişti.