Έρωτας Φωτιά

Κεφάλαιο 42

--Ερωτεύτηκα τον τρόπο που με άγγιζες χωρίς να χρησιμοποιείς τα χέρια σου...--

Αθήνα,6 χρόνια πριν.
2 μήνες αργότερα.

Μαρία Pov

-"Πάλι χθες βράδυ σε είδα μπροστά μου
γυρνούσες ξανά μέσα στα όνειρα μου
εκεί που το γέλιο σου φως πλημμυρίζει
κι ένα σου χάδι τον κόσμο γυρίζει." σιγοτραγουδώ και βάζω ένα από τα χρυσά δαχτυλίδια μου στο δάκτυλο μου.

-"Μα όταν ξυπνώ δεν είσαι εδώ
κι από τα σύννεφα πάω στο βυθό
κι αν το σκοτάδι φοβηθείς
και σε άλλα χέρια πας να κρυφτείς." συνεχίζει ο Φίλιππος και έρχεται προς το μέρος μου πιάνοντας το χέρι μου προκειμένου να μου χαρίσει ένα χορό.

Τοποθετεί το χέρι του στην μέση μου και αρχίζουμε να κινούμαστε στους ρυθμούς της μουσικής του ραδιοφώνου.Ντυμένοι επίσημα λες και είμαστε ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα από κάποιο παραμύθι και ζούμε τον έρωτα μας γιορτάζοντας την νίκη μας έναντι του κακού.

-"Θα βγω να σε βρω
γιατί αλλιώς κι οι δυο μας χάνουμε
στου έρωτα το κρυφτό
δυο καρδιές στο τέρμα φτάνουνε
θα βγω κι ας μη σε βρω."ψιθυρίζουμε μαζί το τραγούδι με τα μάτια μας να είναι ενωμένα και εμείς ταξιδεύουμε σε έναν άλλο τόπο.

Όταν τελειώνει το προτελευταίο ρεφρέν ένωνω το σώματα μας περισσότερο για να ακουμπάω στο στέρνο του.Κλείνω τα μάτια μου αλλά συνεχίζω να χορεύω σύμφωνα με τον ρυθμό.Παράλληλα νιώθω για ακόμα μια φορά στην αγκαλιά του,αυτήν την ασφάλεια,την αγάπη,το πάθος και την τρυφερότητα που αποπνέει κάθε φορά.

-"Θα βγω να σε βρω
γιατί αλλιώς κι οι δύο μας χάνουμε
στου έρωτα το κρυφτό
δυό καρδιές στο τέρμα φτάνουνε
θα βγω κι ας μη σε βρω."τραγουδάει σιγανά σχεδόν ψιθυριστά στο αυτί μου και το τραγούδι τελειώνει.

Όμως αυτό δεν μας σταματάει εμείς συνεχίζουμε να χορεύουμε.Παρόλου που ξέρουμε ότι θα αργήσουμε στην ορκωμοσία, δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους δύο μας.

-"Λένε πως ένας μεγάλος έρωτας θα υπάρχει για πάντα.Όσα εμπόδια και αν γνωρίσει στο πέρασμα του πάντα θα επιζεί λόγω της αληθινής αγάπης.Ακόμα και αν η φωτιά τα κάψει όλα,η στάχτη θα αποτελείται από μικρά κομμάτια ατόφιου έρωτα γεμάτα αγάπη."τον ακούω να λέει και χαμογελάω.