Έρωτας Φωτιά

Κεφάλαιο 47

--Κι όμως όλοι σκοτώνουν ότι αγαπάνε.
Ακούστε καλά τα λόγια μου.
Άλλοι το κάνουν με ένα βλέμμα,άλλοι με κολακευτικά λόγια.
Οι δειλοί σκοτώνουν με το φιλί και οι θαρραλέοι με το σπαθί.
Άλλοι σκοτώνουν νέοι ο,τι αγαπάνε,άλλοι όταν γεράσουν.
Άλλοι το πνίγουν με τα χέρια της ηδονής.
Άλλοι δεν αγαπούν αρκετά,άλλοι αγαπούν υπερβολικά.
Άλλοι πουλάνε,άλλοι αγοράζουν.
Άλλοι κλαίνε όταν σκοτώνουν,άλλοι δεν κουνάνε βλέφαρο.
Γιατί όλοι σκοτώνουν ότι αγαπάνε.
Αλλά δεν πεθαίνουν όλοι επειδή το σκότωσαν...--

Αθήνα,6 χρόνια πριν.
2 ημέρες μετά,τελευταία πράξη.

Μαρία Pov

-"Σε παρακαλώ ομορφιά μου φάε το φαγητό σου."ακούω τον Στέφανο να μου λέει ενώ παράλληλα χαϊδεύει την γυρισμένη πλάτη μου.

Δεν του απαντάω και απλώς συνεχίζω να κοιτάω τον απέναντι τοίχο.Ούτε να φάω θέλω,ούτε να μιλήσω σε κανέναν θέλω.Απλώς θέλω να πάω τέσσερα χρόνια πίσω και να ακύρωνα το ραντεβού με τον Στέφανο ώστε εκείνη την ημέρα να μην έβγαινα από τον σπίτι.Αν δεν έβγαινα από τον σπίτι δεν θα τον γνώριζα ποτέ.Καλύτερα.

-"Σε παρακαλώ ρε καρδιά μου.Φάε το φαγητό σου."μου λέει η Άννα και εκείνη στεναχωρημένη αλλά απάντηση δεν παίρνει.

-"Πήγαινε μέσα."της λέει ο Στέφανος και αυτή τον υπακούει ενώ πριν φύγει μου δίνει ένα φιλί στα μαλλιά μου.

-"Έχεις να φας από το βράδυ της Παρασκευής και σήμερα είναι Κυριακή απόγευμα.Ψυχούλα μου,σε παρακαλώ θα φας μια μπουκίτσα για εμένα;Έλα μίλησε μου."με παρακαλάει ο Στέφανος.

Απλώς προτιμώ να βυθίζομαι στις δικές μου σκέψεις και να μένω εκεί.Δεν βγήκα από το δωμάτιο καθόλου διότι άκουσα την φωνή του Άλεξ έξω.Δεν έχω κάτι με αυτόν απλώς είναι φίλος του και δεν θέλω να έχω καμία σχέση.