Έρωτας Φωτιά

Κεφάλαιο 53

--Μονάχα γιατί τόσο ὡραῖα μ' ἀγάπησες
ἔζησα, νά πληθαίνω
τά ὀνείρατά σου, ὡραῖε, πού βασίλεψες
κι ἔτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ὡραῖα μ' ἀγάπησες...--

Αθήνα,6 χρόνια μετά.

Μαρία Pov

-"Φίλιππε,να σου γνωρίσω μια εξαίρετη Ελληνίδα δικηγόρο που μας κάνει περήφανους στην Αγγλία.Το όνομα της είναι Μαρία Οικονόμου.Μαρία μου,από εδώ ο Φίλιππος Κομνηνός όπως σου είπα και στην αρχή είναι ένας πολύ επιτυχημένος δικηγόρος και άνθρωπος με αξίες."ολοκληρώνει ο Στεργίου και εγώ με τον Φίλιππο συνεχίζουμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλο χωρίς να κάνουμε καμία κίνηση.

Κάποτε αυτός ο άνθρωπος ήταν η ζωή μου όλη.Φυσικά πριν να μου την καταστρέψει.

Κανένας από τους δύο μας δεν μιλάει και εκείνος φαίνεται ότι τα έχει χάσει που με είδε οπότε μάλλον ήρθε η ώρα να το εκμεταλλευτώ.

-" Δεν χρειάζονται συστάσεις κύριε Στεργίου.Εγώ με τον κύριο Κομνηνό γνωριζόμαστε."σχολιάζω εγώ χαιρέκακα με ένα τεράστιο χαμόγελο και νιώθω πως ο Φίλιππος θέλει να εξαφανιστεί από αυτό το μέρος.

Έχει κολλήσει να κοιτάει τα πόδια μου ξανά και ξανά μάλλον δεν περίμενε ότι ξανά περπατάω.Νιώθει άβολα και μπορώ να το καταλάβω.

-"Αλήθεια.Δεν μου το είχε πει κανένας από τους δύο σας.Από που γνωρίζεστε Φίλιππε;"του απευθύνει ο κύριος Γρηγόρης τον λόγο και εγώ γελάω από μέσα μου.

Να δω τι θα πεις κύριε Κομνηνέ.

-"Εεε."λέει αυτός χαμένα και ένα γέλιο μου ξεφεύγει.

Μάλλον δεν ξέρει τι να πρώτο απαντήσει.

-"Εγώ και ο κύριος Κομνηνός είμασταν συμφοιτητές στο Πανεπιστήμιο."ενημερώνω τον κύριο Γρηγόρη γλυκά.

Φυσικά και δεν είμασταν μόνο δύο απλοί συμφοιτητές,εμείς είμασταν πολλά παραπάνω.Είμασταν,παρελθοντικός χρόνος.Είμασταν πριν με προδώσει.

-" Ναι αλλά μετά χαθήκαμε."σχολιάζει εκείνος κοιτάζοντας με στα μάτια και νομίζω πως έχει βρει την αυτοκυριαρχία του ξανά .

Θέλεις να σου θυμίσω μπροστά στο κόσμο τι έκανες και χαθήκαμε;Δεν με συμφέρει όμως επειδή εδώ είναι και ο Αχιλλέας.

-" Ναι κύριε Κομνηνέ ήμουνα στην Αγγλία. Αφοσιώθηκα στην επαγγελματική και προσωπική μου ζωή."τον ενημερώνω και εκείνος δεν μιλάει.