Έρωτας Φωτιά

Κεφάλαιο 62

--Είμαστε καταδικασμένοι αγάπη μου να διαλυόμαστε πάντα λίγο πριν το μαζί...--

Αθήνα,6 χρόνια μετά.
2 ημέρες αργότερα,Τρίτη.

Φίλιππος Pov

-"Είσαι καλά;"με ρωτάει ο Αλέξανδρος μπουκάρωντας στο γραφείο μου με φόρα διακόπτοντας με από την μελέτη μιας δικογραφίας.

Τρελαθήκαμε εντελώς εδώ μέσα από ότι βλέπω.

-"Πας καλά ρε;Γιατί να μην είμαι καλά;"τον ρωτάω εγώ το αυτονόητο και εκείνος παρατηρεί τα αντικείμενα τα οποία υπάρχουν πάνω στο γραφείο μου.

Ο Άλεξ έχει αναλάβει μια άκρως σημαντική δικογραφία έτσι επέστρεψε για λίγο στο γραφείο παρά τις επανειλημμένες αντιρρήσεις του διότι ήθελε να μείνει με την Άννα στο σπίτι προκειμένου να φροντίζει και να προσέχει εκείνη και το παιδί τους.Όμως ευτυχώς δέχτηκε την υπόθεση μετά τις πιέσεις της Άννας αλλά και τις δικές μου.

-"Συνέβη κάτι το πρωί;Πήρες της αλληλογραφία σου σήμερα;"με ρωτάει με πιο ήρεμο τόνο από την προηγούμενη φορά και κάθεται σε μια καρέκλα κοντά μου.

-"Τίποτα δεν συνέβη και όχι δεν πήρα την αλληλογραφία μου γιατί η Ιωάννα έχει κατι εξωτερικές δουλειές και θα έρθει αργότερα. Μήπως ανέβασες πυρετό;"τον ρωτάω με απορία και προσποιητό τρόμο.

Όντως ο Άλεξ συμπεριφέρεται πολύ παράξενα σήμερα και δεν ξέρω τον λόγο.Αλλά θα μάθω.

-"Φίλιππε πραγματικά να το αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία και ηρεμία.Σε εκλιπαρώ ρε."με πληροφορεί και το βλέμμα του είναι διαφορετικό από κάθε άλλη φορά.

Δεν μπορώ να καταλάβω αλλά ούτε να συνδυάσω τις ασυναρτησίες τις οποίες μου λέει.

-"Ρε Αλέξανδρε κάτι μου κρύβεις και μπορώ να το καταλάβω.Τόσα χρόνια ρε σε ξέρω και σε έχω σαν αδερφό μου οπότε σε ξέρω καλύτερα από τον οποιοδήποτε και μπορώ να καταλάβω πότε μου κρύβεις κάτι.Τι συνέβη;"τον ρωτάω ξανά με σοβαρό τόνο και σηκώνομαι από την επιβλητική καρέκλα μου προκειμένου να καθήσω κοντά του.

-"Αλήθεια ρε φίλε,δεν συνέβη κάτι.Απλώς ξέρεις τώρα με το μωρό έχω χαζέψει εντελώς.Την Παρασκευή θα πάμε να δούμε το φύλο του μωρού.Θα έρθεις φυσικά να δεις το βαφτιστήρι σου;"λέει εκείνος προσπαθώντας να με καθησυχάσει και φυσικά να αλλάξει θέμα.