Έρωτας Φωτιά

Κεφάλαιο 70

--Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο ξεχωριστοί,που αξίζει να ζεις μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις κάποτε...--

Αθήνα,6 χρόνια μετά.
Μια ημέρα αργότερα.

Μαρία Pov

-"Μαρία με ακούς τόση ώρα που σου μιλάω;"φωνάζει ο Στέφανος δυνατά με αποτέλεσμα να με ξυπνήσει από τις σκέψεις μου.

-"Φυσικά βρε Στέφανε."απαντάω εγώ ήρεμη και χαμογελαστή πιέζοντας τον εαυτό μου να θυμηθεί τι έλεγε τόση ώρα ο Στέφανος.

-"Τι έλεγα τόση ώρα;"με ρωτάει αυτός και στο πρόσωπο του δημιουργείται ξανά αυτό το αυτάρεσκο χαμόγελο το οποίο στόλιζε κάθε φορά το πρόσωπο του Φίλιππου.

Γιατί θυμήθηκα τον Φίλιππο πάλι;

-"Συγγνώμη δεν σε άκουγα,βρε Στέφανε."αναφωνώ αναστατωμένη και πετάω τον στύλο που κρατάω στα χέρια μου.

-"Για τον Παπακώστα σου έλεγα αλλά καλύτερα να αφήσουμε αυτό το θέμα.Γιατί δεν μπορείς να συγκεντρωθείς βρε γοργόνα;"αναρωτιέται εκείνος και σπρώχνει τα χαρτιά μακριά μας.

-"Ο Φίλιππος."σχολιάζω εγώ απλώς στεναχωρημένα.

-"Τι έκανε ο Φίλιππος;"με ρωτάει χαμογελαστός και παραξενεύομαι.

Πρέπει να το πάρω απόφαση πως έμπλεξα με τρελούς στην ζωή μου.

-"Σήμερα εκτός του ότι δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο για να ενδιαφερθεί αν ζω ή αν πέθανα,δεν βγήκαμε καν για να φάμε μαζί μεσημεριανό.Είχα βγει και τον περίμενα έξω για να έρθει με το αυτοκίνητο του να με πάρει αλλά στο τέλος μου έστειλε μήνυμα πως τελικά δεν μπορεί επειδή έχει δουλειά."τον ενημερώνω αγανακτισμένη ενώ στο τέλος μου ξεφεύγουν μερικοί αναστεναγμοί.

-"Ηρέμησε βρε αδερφούλα."με συμβουλεύει ο Στέφανος γελώντας.

-"Δεν με πείραξε το ότι δεν ήρθε επειδή είχε δουλειά, αλλά θα προτιμούσα να μου τηλεφωνήσει και να μου εξηγήσει και όχι να μου στείλει ένα ψυχρό μήνυμα που να λέει πως δεν θα μπορέσει να έρθει λόγω δουλειάς,συγγνώμη χωρίς καρδούλα,χωρίς να με πει μωρό του,ομορφιά του.Επιπλέον αποφάσισε να μου στείλει πριν λίγο μήνυμα στο οποίο με διατάζει να ετοιμαστώ και να τον περιμένω να έρθει να με πάρει."σχολιάζω εγώ και πηγαίνω πάνω κάτω στο γραφείο μου.