Έρωτας Φωτιά

Κεφάλαιο 67

--Η αγάπη είναι μια ατέλειωτη συχώρεση,ένα βλέμμα τρυφερό που σου γίνεται συνήθεια...--

Αθήνα,6 χρόνια μετά.

Φίλιππος Pov

Ο επιμένων στο τέλος νικάει αν το θέλει πάρα πολύ αυτό που επιζητεί και έχει βαθιά πίστη στον εαυτό του χωρίς όμως να γίνεται υπεροψία.Στην περίπτωση μας όμως μας βοήθησε η αγάπη μας,ο έρωτας μας,η φωτιά μας για να την έχω αυτή την στιγμή στην αγκαλιά μου και να είμαστε μαζί.

Καθ'όλη την διάρκεια της διαδρομής προς την εκκλησία έπαιρνα βαθιές ανάσες και νόμιζα πως δεν θα προλάβουμε να σταματήσουμε το γάμο.Είχα τρομερό άγχος και οι παλμοί της καρδιάς μου είχαν αυξηθεί αρκετά.Ο Άλεξ από το κάθισμα του οδηγού προσπαθούσε να με καθησυχάσει συνεχώς όμως δεν τα κατάφερε με ιδιαίτερη επιτυχία, καθώς ένιωθα την καρδιά μου να συνεχίζει να χτυπάει δυνατά και εγώ ήμουν νευρικός.

Η ελάχιστη κίνηση που αντιμετώπισαμε στον δρόμο δυσχέραινε την κατάσταση μου και αύξησε το άγχος μου.Ο Δεκαπενταύγουστος είχε περάσει εδώ και μέρες και έτσι όλοι οι Αθήναι είχαν επιστρέψει πίσω στον τόπο διαμονής τους.Επιπλέον έτρεφα τρελό άγχος και για τον Ερμή και με το γεγονός αν θα κατάφερνε να έρθει στην εκκλησία και αυτός.Όταν βγήκαμε από το σπίτι του Άλεξ,ζήτησα από τον Ερμή να πάει στο σπίτι μου στην Εκάλη και να φέρει την μηχανή μου αφού πρώτα του είχα δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την μηχανή,την μηχανή την οποία οδηγούσα πριν έξι χρόνια.Αυτή η μηχανή είχε τόσες αναμνήσεις από εμένα και την Μαρία οπότε ήμουν σίγουρος πως η Μαρία θα χαιρόταν όταν θα την έβλεπε μπροστά της.Θα έβρισκε την μηχανή στο γκαράζ του σπιτιού μου;Θα έβρισκε τα σωστά κλειδιά της μηχανής;Ήταν μερικά από τα ερωτήματα τα οποία με τυραννουσαν εδώ και ώρα μέσα στο αυτοκίνητο.

Όταν επιτέλους φτάσαμε στην εκκλησία μετά από τριάντα πέντε λεπτά οδήγησης και τρελού άγχους,συναντήσαμε εκεί και τον Ερμή ο οποίος ήταν μαζί με την μηχανή μου.Ένιωσα ανακούφιση επειδή τουλάχιστον το ένα σκέλος του σχεδίου είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία.Όμως όταν στάθηκα έξω από την είσοδο της εκκλησίας, ήμουν σίγουρος πως η Μαρία θα είχε παντρευτεί ήδη τον Αχιλλέα και εγώ δεν θα είχα προλάβει να σταματήσω το γάμο.Είχα μουδιάσει ολόκληρος ξανά και το άγχος με είχε ξανά πλημμυρίσει.

Άνοιξα την πόρτα του ιερού ναού και μπήκα μέσα με φόρα διακόπτοντας το μυστήριο του γάμου.Όλα τα βλέμματα των καλεσμένων έπεσαν γρήγορα απάνω μου και ένιωθα πως με έκαιγαν ολόκληρο.Όμως τα αδιάκριτα βλέμματα δεν μπορούσαν να με σταματήσουν από αυτό το οποίο θα έκανα μόλις τώρα.Μόλις αντιλήφθηκα ότι η Μαρία δεν είχε παντρευτεί ακόμα τον Αχιλλέα, ένιωσα μερικές ελπίδες να γεννιούνται μέσα μου ξανά και έτσι βρήκα ξανά την δύναμη για να της μιλήσω.Της έλεγα διάφορους λόγους αγάπης για τους οποίους θα έπρεπε να έρθει μαζί μου και από τα μάτια της έτρεχαν ακατάπαυστα δάκρυα.Όταν πλέον σταμάτησα να της μιλάω και να της αναλύω την αγάπη μου,εκείνη έκλεισε τα μάτια της με δύναμη.