insanity | jikook [çeviri]

,,ceza

"Her zaman kaçmaktan bahsediyorsun, değil mi? Her zaman bunu düşünüyorsun. Her zaman bunu hayal ediyorsun. Ama son kaçışın için neleri feda etmeyi göze alırsın? Kendi hayatını mı? Yoksa bir başkasınınkini mi?"

Yağmur çok gürültülüydü.

Jimin gözlerini açmıştı.

Yağmur o kadar şiddetliydi ki Jimin görebilmek için gözlerini koluyla koruması gerekmişti.

Yaz olmasına rağmen iklim çok garip davranıyordu. Ilıktı ama aynı zamanda soğuk da hissettiriyordu.

Bütün vücudu sırılsıklam olmuştu. Kıyafetleri sanki ikinci bir insan derisiymiş gibi üzerine yapışmışlardı.

Ne zamandır buradaydı?

Jimin oturur pozisyona geçmiş ama hemen ardından bacağından ve göğsünden inanılmaz bir acı yayılmıştı.

Nefesini tutarken düştüğü yokuşa bakmıştı. Jungkook onu takip etmiyor muydu?

Ya saniyeler sonra burada olursa?

Panik yeniden bedenini sarmıştı. Batan acıyı umursamadan bir ağacın kısa dalına tutunup ayaklanmaya çalışmıştı.

Ama ne yazık ki dal ağaçla birleştiği yerden kopmuş ve Jimin'in yeniden soğuk ve ıslak zemine düşmesine neden olmuştu.

Bacağındaki acı yeniden yayılmıştı, kötü bir biçimde.

Jimin bacağına ne olduğunu bilmiyordu. Ama şu an bunu tartışacak kadar zamanı da yoktu. Jungkook'un burada her an belirebilme ihtimali oldukça yüksekti.

Bir kez daha ayaklanmayı denedi Jimin, bu sefer ağaç gövdesinden aldığı yardımla başarılı da olmuştu.

Jimin ilk adımlarını atmaya başlamıştı. Sağ bacağı tamamen iyi olmasına rağmen sol bacağı sanki birisi onun kasını sayılamayacak kadar bıçakla bıçaklamış gibi hissettiriyordu.

Dişlerini sıktıktan sonra olabildiğince hızlı topallamaya başlamıştı.

Sonsuz bir topallamadan sonra Jimin en sonunda bir patika bulmuştu.

Rahatlık ve mutluluğu karnında hissedebiliyordu.

Patika demek insan varlığı demekti.