Canşikar, bu yapayalnız bir aşk.
***
"Seni sevmek kaburgama sert tekmeler yiyormuşum gibi. Üstelik aldığım her solukta... Ama seviyorum seni, etim ezilse de kocaman tekmeler altında.
Seni, evimizi, kedimiz Münevver'i, birlikte inşaa ettiğimiz ütopy...
Gece düşmüşken gökten gözlerine, Gök sevinir,sen diye.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vakit öğleden sonranın ilk saatlerini gösterirken Canşikâr'la birlikte eve gittik. Cuma günleri her zamanki gibi yorucu ve bunaltıcıydı. Haftanın tüm yorgunluğunun üstüne bir de en yoğun ders programı bugündü.
Eve varmadan önce Kasım ağabeyin dükkanına uğrayıp karton kutu istedik. Eve girer girmez Canşikâr kutuya delikler açtı. Kediyi korkutmadan kucaklayarak kartonun içine koydum. Hiç dinlenmeden tekrar evden çıktık ve kucağımda karton kutu, yanımda Canşikâr ile veterinere gitmek üzere dolmuşa bindik. Canşikâr yol boyunca kutunun deliklerinden parmaklarını geçiriyor, kediyle oynuyor, bir yandan da kıkırdıyordu. Ara sıra beni bulan gözleri, gözlerimde biraz oyalandıktan sonra tekrar kediye düşüyordu. Oysaki birazdan Nil'e gidecekti. Bana böyle bakması hiç doğru değildi. Ayrıca bugün tuhaf bir sessizlik vardı üzerinde. Pikniğe gittiğimiz için Nil ile arasının bozulduğunu düşünüp bugün ona gitmeyeceğini ummuştum. Ümitlerim yetersizdi. Dönüp dolaşıp benden gideceği yer Nil'in yanıydı.
"Yine ne düşünüyorsun?"
İrkilerek gözlerimi parmaklarımdan çektim. Bal gözlerine bakıp gülümsedim.
"Hiç."
Dudaklarını birbirine bastırıp bana bakmayı sürdürdü. Utanıp gözlerimi karton kutudaki kediye çevirdim. İneceğimiz durağa az kala, dış tarafta oturan Canşikâr kırmızı düğmeye bastı. Nihayet dolmuşun rahatsız ve boğuk havasından sıyrılıp bir süre konuşmadan yürüdük. Veterinerin kliniğine girdiğimizde geleceğimizden haberdar olan Latif bey hoş bir karşılamayla kedimizi alarak muayene odasına girdi. Barkan sağ olsun, babasının arkadaşı olan veterineri bize ayarlamış, yerini tarif etmişti. Ankaralı oluşu yine işimize yaramıştı. Yaklaşık yarım saatlik bir bekleyişin ardından hemşire olduğunu düşündüğüm kadın, bizi çağırdı. Latif beyin yanına gittiğimizde minik kedimiz sedyede şaşkınca etrafı izliyordu.
"Kediniz altı aylık bir dişi. Tırnaklarını kesip aşılarını yaptım. Temizlenmeye ve tuvalet alışkanlığı kazanmaya ihtiyacı var, işiniz oldukça zor. Size önerim kızgınlık dönemine girmeden kısırlaştırma işlemi yapalım. Kedinizin bünyesi hassas ve yaşına göre zayıf. Bu ay düzenli beslenirse ve iyi ilgilenilirse, gelecek ay kontrole geldiğinizde kısırlaştırma işlemini yapabiliriz."
"Bu gerekli mi?"dedim korku içinde.
"Kedinizin daha sağlıklı ve uzun ömürlü olmasını ayrıca uysal ve akıllı olmasını istiyorsanız,evet gerekli. Ve hiç endişelenmeyin, iyi bir bakım ile kedinizin canı bile yanmayacaktır. Ancak bunları konuşmak için çok erken."
