Chapter 12
Biglang nagmulat ng mga mata si Mico. Panaginip lang pala ang lahat. Butil-butil at tigmak ang kanyang pawis. Nakakakilabot ang panaginip nyang iyon.
Napansin nya na malapit na palang mag-umaga. Tulog pa noon ang iba nyang mga kasama. Nagpasya syang magpunta ng banyo upang maghilamos. Nagpunas sya ng kanyang mukha at tumingin sa malaking salamin na nasa harapan nya. Pinagmasdan nya ang kanyang sarili. Tila ang nakikita nya ay ang kalunos-lunos na sinapit nya sa kanyang panaginip. Parang nakikita pa nya ang sariling katawan na nakahandusay at wala nang buhay habang naliligo sa sariling dugo. Tinapik-tapik nya ang mukha at pilit na iwinawaksi sa isip ang imaheng nakikita.
Mico: "Hindi! Panaginip lang ang lahat!" bulong nya sa sarili.
Nagpasya na syang lumabas ng banyo.
Nang makalabas ay nakita nya si Joysan na kagigising lang din. Nakasuot ito ng T-shirt na sa pakiwari nya ay galing kay Chii. Napansin naman sya nito.
Joysan: "Good morning, Baby boy." malambing na bati nito sa kanya. "Gising ka na pala? Sya nga pala, isinuot ko na rin itong damit ni Sir Chii. Marumi na kasi yung damit ko eh. Baduy ba tignan??"
Mico: "Ah... Hindi ha! Bagay nga sa'yo eh. Mas lalo kang gumanda sa suot mo." sabay upo sa tabi ni Joysan.
Joysan: "Hmmm, 'di ka rin bolero no!!" pagkatapos ay kinurot nito ang pisngi ni Mico.
Talaga namang napakaganda ni Joysan. Animo'y isa tong anghel sa paningin ni Mico kaya di malayong magkagusto si Mico dito.
Namalayan na lamang ni Joysan na sa mukha nya nakatingin si Mico.
Tila ba nakalimutan na nya agad ang naging panaginip kagabi.
Joysan: "May dumi ba ako sa mukha?"
Mico: "A... wala naman. Maganda ka kasi eh."
Joysan: "Napaka bolero mo talaga. Alam ko na ang mga ganyang estilo ng mga lalaki! Siguro nahahawa ka na nga kay Blue?"
Mico: "Oy, di ah! Di ako tulad ni Blue na babaero, besides , totoo naman yung sinabi ko. Maganda ka, sexy at higit sa lahat ay mabuti kang tao."
Nagtawa na lamang si Joysan sa tinuran nya ngunit sandaling sumeryoso ang hitsura nito.
Joysan: "Sa tingin mo, mabuting tao nga ba talaga ako??"
Mico: "Oo naman."
Joysan: "Paano ka nakakasiguro?"
Mico: "Alam ko dahil unang tingin ko pa lang sa'yo ay alam ko nang mabait ka."
Joysan: "Wag kang pasisiguro dahil lamang sa nakikita mo Sa akin. Di mo pa ako kilala ng lubusan. Wala ka pang alam tungkol sa akin."
Mico: "Di ko sinabing mabait ka dahil lamang sa maganda ka. Sinabi kong mabuti kang tao dahil iyon ang nararamdaman ko, iyon ang nasisiguro ko at iyon ang alam kong totoo."
Tumango lamang si Joysan. Bagama't may konting ngiti sa mga labi ay mababakas pa rin ang lungkot sa mga mata nito.
Joysan: "Alam mo bang demonyo ang turing sa'kin ng ilan? Natatakot sila sa kung ano man ang makita kong magiging kamatayan nila. May ilan pa silang haka-haka noon na ako raw ang nagdadala ng kamatayan ng mga tao. Dahil sa kakayahan kong ito kaya 'di naging normal ang buhay ko. Alam mo ang ibig kong sabihin, di ba? Pareho tayong nagtataglay ng PRECOGNITION. Isang kakayahan ng Psychic na malaman at ma-predict ang mangyayari sa hinaharap."
Ramdam naman ni Mico ang pinagdaanan noon ni Joysan. pareho sila ng kalagayan. Tulad nito ay hindi rin naging normal ang buhay nya noon at hanggang ngayon.
