Chapter 13
Mico: "Ano namang masamang hangin ang nagdala sa'yo dito at naisipan mong umuwi?"
Job: "Bakit, pamamahay ko rin naman 'to ah? Ganyan ka na nga ba makipag-usap sa iyong ama?!"
Mico: "Ama?! Matagal na akong walang ama simula nung mamatay si Mommy!"
Job: "Hanggang ngayon ba naman ay inaalala mo pa rin 'yon, ha?!"
Mico: "Kung para sa'yo ay wala iyong Halaga, sa akin, meron! Nawalan ako ng ina..."
Job: "...At nawalan ako ng asawa, yan ang tandaan mo, Mico!"
Mico:" Really?? Sa pagkakatanda ko ay kami lang ang nagdusa sa pagkawala ni Mommy, habang ikaw naman ay walang pakialam sa mga kaganapan dito noon!"
Job: "Sumosobra ka na sa pagsagot mo sa'kin ng ganyan, Mico! Sino ba'ng ipinagmamalaki mo? Yung grupo na lagi mong sinasamahan?!"
Nabigla si Mico sa narinig. Alam na pala ng kanyang ama ang pagsali nya sa SOUL CLAN.
Job: "Ano, nabigla ka diba kung paano ko nalaman?! Tandaan mo, kahit wala ako rito ay nasusubaybayan ko pa rin ang bawat kilos nyo! Ano ba ang pumasok sa kokote mo at sumasama ka doon sa mga freak na tao na 'yon?! Hah, mga kalokohang Ghost Hunters! Sila ba ang dahilan kaya sinasagot mo na ako ng ganito ngayon, ha?! Naimpluwensyahan ka na ba ng walang kwentang grupo na 'yon?!"
Mico: "Sino kaya ang walang kwenta?! Sa totoo nga lang ay mas maituturing pa silang pamilya kesa sa'yo! Oo, sumasama ako sa kanila pero hindi sila walang kwenta, di tulad mo! Sumasama ako sa kanila dahil sa maraming dahilan! Hindi mo lang alam kung anu-ano ang pinagdadaanan ko! Wala kang karapatang tawagin sila ng gano'n dahil ang totoo, ikaw ang walang kwenta!!"
Job: "HOW DARE YOU TO SPEAK TO ME LIKE THAT?! Ama mo pa rin ako, respetuhin mo ako!" Mico: "Oo, ama pa rin kita pero hanggang doon na lang ang ugnayan nating dalawa! Bakit, naging ama ka ba sa amin? Naging asawa ka ba kay mommy? Mas inuna mo ba sya? Kami? Di ba mas mahalaga pa sa'yo ang trabaho mo? Ang promotions mo? Eh bakit ka pa nandito?!"
Job: "Ilang beses ko bang dapat sabihin na para sa inyo rin itong ginagawa ko?!"
Mico: "Para sa amin o para sa sarili nyo lang? Kung para sa amin 'to, nasaan na ngayon si Mommy? 'Di ba wala na sya! Dapat sana ay siya na lang ang buhay ngayon..."
Job: "At ano ang gusto mong palabasin?! Na dapat sana ay ako na lang ang namatay, ganu'n ba? Sa akin mo isinisisi ang pagkawala ng mommy mo?!"
Mico: "Ikaw lang ang nagsabi nyan, hindi ako!"
Job: "Pero 'yon ang iniisip mo, hindi ba? Na sana ay ako na lang ang nawala!!"
Kaagad namang napapunta ang nakababatang kapatid ni Mico na si Joyce sa may salas matapos marinig ang sigawan ng dalawa. Nagising sya dahil sa mga ito.
Naratnan nya roon ang mag-ama habang nagtatalo.
Joyce: "KUYA... DADDY..." nilapitan nya ang mga ito.
Napayakap si Joyce sa bewang ng ama.
Mico: "Joyce, umalis ka dyan, hindi mo alam kung anong klaseng tao 'yang kasama mo!"
Joyce: "Hindi, Kuya! Matagal ko na syang gustong makasama. Bakit mo ba sya inaaway, kuya?"
Mico: "Makinig ka sa'kin, Joyce, hindi sya karapat dapat na maging ama,"
Job: "Pwede ba, Mico, Wag mo nang idamay pa ang bata sa galit mo sa'kin!... Joyce, sige na, dun ka muna kay Lola mo,"
Joyce: "Ayoko! Dito lang ako sa'yo, daddy."
