The Bulletproof Fan (Youth) Series III ONHOLD AGAIN

Bulletproof 10

Napabuga ako ng hangin at sabay sampay ng mga kamay balikat ko sa rehas. Tanaw ko ang mga tao sa baba.

"Galit ba siya?"

And i'm talking to myself again. Napailing nalang ako. May kasalanan ba ako sa kanya?

"Kung makatingin siya kanina akala mo may kasalanan ako sa kanya."

I twitched my mouth. Nang tumingin ako sa baba ay nakita ko si Jungkook. I rest my cheek into my hand before letting out a sighed.

"Nandito ako sa taas.... Nandito ako sa taas...."

Bulong ko habang nakatingin sa kanya. Ngumiti ako ng makita siyang tumatawa kasama mga kaibigan niya.

"Nandito ako sa taas."

Nanlaki ang mga mata ko at agad tumago nang tumingin ito sa deriksyon ko. Napahawak ako sa dibdib ko sa gulat.

"Well that's kinda scary."

Huminga ako ng malalim bago umupo ng maayos. Sa kanilang pito mukhang si Jungkook lang ata yung mahirap basahin. I crunched my nose when I heard my phone ring.

"Annyeong~"

Ngumiti ako habang sinasabi ko ito. Si Mama kasi ito.

"Eun Ae~"

Nawala ang mga ngiti ko sa susunod nitong sinabi. Agad kong inabot ang bag ko at nilagay ang phone sabay tumayo at tumakbo pababa ng building.

"Hindi ito totoo."

Sabi ko habang tumatakbo. Nilagay ko ang kamay ko sa aking bibig para maiwasang humikbi. Madami akong nababangga habang tumatakbo paalis ng building. Simula na rin kasi ng klase

"Yahhhh!!"

May tumatawag sa akin pero hindi ko ito matingnan. Napatumba ako ng may nabangga ako. Nakarinig ako ng tawanan kaya napatingin ako sa paligid. Nanlaki ang mga mata ko nangmakita ko si Jungkook kasama ang mga kaibigan nito. Isa pala sa barkada niya ang nabangga ko.

"Eun-"

Agad akong tumayo at tumakbo. It's not a time for that. I have to go home and confirm something! Napahikbi ulit ako nangmakita ang gate.

"Yahhh ikaw!! Saan ka pupunta!! Yah-"

Sigaw ng guard habang palayo ako sa kanya. Agad kong tinaas ang kamay ko ng makita ang taxi. Agad itong huminto sa harapan ko. Nagmamadali akong sumakay.

"Saan po tayo?"

Napahinto ako sa sasabihin ko ng may biglang tumabi sa akin.

"Ano an-"

Sinabi nito ang address ko. Tumingin ito sa akin. Hindi ako nagsalita nang tumingin ako sa kanya. He did not talk nor look at me. He was looking outside the window while his brows are furrowed. I look away and start sobbing again. Wala akong oras para tanungin siya. Napatingin ako sa labas ng bintana. I should have stayed with him.

"I'm sorry sweetie."

Hindi ako makapagsalita. Napahawak ako sa aking bibig bago nagpakawala ng hikbi. Umiling ako.

"Hi-hindi pwede!"

Agad akong tumakbo palapit sa kanya. Nanginginig kong hinaplos ang ulo nito bago tumingin sa doktor.

"Para-ang awa niyo na p-o. Buhayin niyo po si-siya-"

Hindi ko matuloy ang sinabi ko at patuloy na umiyak. Hinawakan ni Mama ang balikat ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Ma-ma~"

Pinahid ni Mama ang mga luha ko. Agad ko siyang niyakap.

"Pasensya na Eun Ae. Hindi sinasadya ni Mama. Hindi ko kasi alam na sumunod pala si Nucho sa-sayo. Patawarin mo si Mama anak~"

Napahigpit ang yakap ko kay Mama. Kaya pala parang gustong sumama ni Nucho sa akin kahit sa loob at labas ng bahay. Hindi ko naman kasi alam na yun na pala ang huli ko siyang makikita. Napalakas ang iyak ko.

"Shhh it's okay. It's okay~ Nucho is in great hands now. He is probably eating his favorite foods."

I heard how my father's voice broke. Nucho's been with us since I was 12. We didn't treat him as a pet. We treat him as family. Nucho was there every time i'm sad and alone. Nucho always stay with me. If I came home it will never be the same anymore.

"Shh everything's gonna be okay~"

I felt how my father brushed my hair. When I raise my head I saw Jungkook looking at us. He was in front of the door watching us....me. He stared at me for a very long time. Binaon ko ang mukha ko sa dibdib ni Mama. I just lost someone important. Nucho is my bestfriend.

"Tatawagan ko ang school mo para sabihing hindi ka muna papasok."

Tumango ako bilang sagot kay Mama. We are walking to our cars direction. Napahinto kami nang huminto si Mama.

"Jungkook anak~ maraming salamat sa pagsama kay Eun Ae pero baka ikaw naman pagalitan sa Manager mo o magulang mo kasi cutting classes ka."

Ngumiti ng kaunti si Jungkook bago humawak sa kanyang likod ng leeg.

"Hi-hindi po. Ayos lang po. Na-anouhmm-nasabihan ko na si Hyung~"

He is lying. Napataas ang kilay ni Mama. Madaling magduda si Mama. Kinuha nito ang phone niya.

"Tawagan mo ang kuya mo.......o ako nalang kaya ang tumawag."

Napahawak ako sa aking noo at umiling. Pilit na ngumiti si Jungkook. Si Mama sabik na sabik naman itong inabot kay Jungkook.  Pinanlakihan ko ito ng mata. Nakakahiya siya!

"O-o si-sige po~"

Nag aalanganing sabi nito. Kinuha ni Jungkook ang phone ni Mama.

"Nagbibiro lang si Ma-"

Napahinto ako sa bilis niyang magdial at agad binigay kay Mama. Agad naman itong nilagay ni Mama sa kanyang tenga at naglakad papunta sa sasakyan kung saan si Papa naghihintay. I was about to grab my mother's shoulder when Jungkook hold my hand.

"Yoboseyo?"

Napatingin ako kay Jungkook. Ngumiti ito ng malawak.

"Tara~"

"Te-teka!"

"Ito po ba ang Manager ni Jungkook? Huh? Wala hahaha hindi pala? Kasi......"

Hindi ko narinig ang karugtong na sinabi ni Mama ng bigla akong hinila ni Jungkook at sabay takbo.

"Yah!!"

Sigaw ko. Napatingin ako kay Jungkook. He was hushing me before he wore a cap. Where the hell did he get that? He gave me a tiny smirk after wearing it.

"Wag ka masyadong maingay. May pupuntahan tayo~"

Napakurap kurap habang nakatingin sa kanya. Saan ba kasi tayo pupunta?! Yah!! Kay laking tao ang kasama mo. Akala mo kung sinong atletik yah~ hinihingal na ako!!

-----------
I would like to apologise for not updating for weeks. Is just that something happened~ I'm really sorry~