Υπάκουες Σκιές

XIV.Γυρισμός

Δευτέρα. Οι Δευτέρες είναι οι μέρες των αλλαγών. Των νέων ξεκινημάτων. Από Δευτέρα θα αρχίσω δίαιτα, από Δευτέρα δε θα ξανακαπνίσω, θα ξυπνάω νωρίς... Είναι με δυο λόγια ο θεωρητικός στόχος του αναβλητικού. Η δικαιολογία στην ένοχη συνείδησή του. Η Δευτέρα που δεν έρχεται ποτέ. Μοιάζει τόσο μακριά όταν αναβάλλεις κάτι ,αλλά όταν έρχεται σε βρίσκει πάντα απροετοίμαστο. Έτσι ήμασταν κι εμείς απροετοίμαστοι να αλλάξουμε τη ζωή μας. Ανίκανοι να προβλέψουμε το κακό που ερχόταν καλπάζοντας.

Οι μετεωρολόγοι προέβλεψαν εβδομάδα με έντονες βροχοπτώσεις και φαινόταν από τις πρώτες τις ώρες ότι δε θα έπεφταν έξω. Τα μαύρα σύννεφα είχαν θρονιαστεί πάνω από τα τσιμεντένια κτίρια και απειλούσαν με δυνατές νεροποντές, που δεν θα αργούσαν για πολύ. Η Ξένια και ο Φίλιππος κατέφτασαν στην ώρα τους μόλις είχε αρχίσει να νυχτώνει και το ψιλόβροχο μετέτρεπε σε λάσπη τα χωματένια μονοπάτια. Τους περιμέναμε με αγωνία για να μάθουμε τα νέα του Φίλιππου που θα μας βοηθούσαν να χαράξουμε μια κοινή πορεία. Ο Φίλιππος μέσα από την κυνικότητα που τον διέκρινε, θα μας παρουσίαζε την πραγματικότητα όπως είναι, χωρίς υπεκφυγές. Αφού γεύθηκε μια γουλιά από το τσάι που του πρόσφερε η Στέισι ,δείγμα της βρετανικής φιλοξενίας, μας εξιστόρησε με όλες τις λεπτομέρειες τι προέκυψε από τη συνομιλία του με την αδερφή του.

«Καταρχάς θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι η επικοινωνία μας έγινε με άκρα μυστικότητα. Ίσως την ασφαλέστερη δυνατή. Χρησιμοποιήσαμε ένα κωδικοποιημένο δίκτυο ειδικής διαμόρφωσης που παρέχεται για την επικοινωνία με μάρτυρες που έχουν τεθεί σε πρόγραμμα προστασίας, σε υποθέσεις που κινδυνεύουν ζωές. Προσπάθησα να της αποσπάσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα , ώστε να ξέρουμε πού βαδίζουμε. Μου είπε αρχικά ότι αυτό που φοβόταν έγινε . Ήλπιζε ότι δεν θα χρειαζόταν ποτέ να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε τώρα, αλλά η ευφυΐα και η παρατηρητικότητά μας οδήγησε εδώ. Εφόσον ξέρουν οι «Σκιές» ότι γνωρίζουμε τι περίπου συμβαίνει, δεν υπάρχει γυρισμός. Δυστυχώς. Πρέπει να φύγουμε από δω και να μπούμε σε πρόγραμμα προστασίας και οι πέντε. Της είπα για τους ενδοιασμούς μας για τον Αλέξη και ήταν επιφυλακτική, γιατί δεν έχει τέτοιες ενδείξεις».

Είχαμε παγώσει όλοι. Δεν υπάρχει γυρισμός. Τι βαρύγδουπος συνδυασμός λέξεων... Τα πρώτα μπουμπουνητά ακούστηκαν και η βροχή δυνάμωσε , λες και ήταν και ο καιρός συνεννοημένος.

«Όσον αφορά στην υπόθεση καθεαυτή. Είναι καλύτερο αυτή τη στιγμή να μη μάθουμε ονόματα και για το ποιοι οργάνωσαν το χτύπημα. Αλλά ναι ,είχαμε δίκιο το δυστύχημα της Kenotech ήταν προμελετημένο. Ήταν ανθρώπινο έργο αυτό το τερατούργημα. Στον λόγο που οργανώθηκε ένα τέτοιο έγκλημα , αυτή η στυγνή δολοφονία, πέσαμε έξω. Για να είμαι ακριβής απλά δεν είχαμε φτάσει σε τέτοιο αρρωστημένο επίπεδο σκέψης. Στην Kenotech εκείνη τη μέρα έγινε μια επίσκεψη από κάποιον εκπρόσωπο ενός κολοσσιαίου κινέζικου fund και ήταν να υπογραφεί μια τεράστιας σημασίας χρηματοδότηση . Οι ανταγωνιστές δεν είχαν βρει τρόπο να χαλάσουν τη δουλειά και έφτασαν στα άκρα. Πόσο αρρωστημένα μυαλά... Ο εμπρησμός της Kenotech έγινε για να δολοφονήσουν τον εκπρόσωπο του κινέζικου fund. Το οργάνωσαν ώστε να φανεί εργατικό ατύχημα και οι υπόλοιποι νεκροί ήταν απλά παράπλευρες απώλειες. Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. Η Kenotech δέχτηκε ένα ισχυρότατο πλήγμα ως προς το image και την αξιοπιστία της και οι Κινέζοι απομακρύνθηκαν πιθανότατα για πάντα ».

«Στυγνοί δολοφόνοι...», επανέλαβε η Ξένια μέσα από τα σφιγμένα της δόντια.

«Η κατάσταση είναι άσχημη. Αυτοί που πριν κατονόμασα ανταγωνιστές είναι πανίσχυροι. Έχουν εξαγοράσει τους πάντες , αστυνόμους, δικαστές, ακόμα και κυβερνητικά στελέχη. Όλοι είναι μαριονέτες στα χέρια τους. Κι έλαχε σε μας να τους εναντιωθούμε. Μέχρι στιγμής όσοι βρίσκονται στο δρόμο τους κλείνουν το στόμα τους ,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όπως και οι κακόμοιροι γονείς σας που μπροστά στην απειλή της ζωής των παιδιών τους, δεν μιλούν. Γιατί οι γονείς σας ξέρουν σχεδόν τα πάντα...Καταλαβαίνετε ότι με λίγα λόγια κυνηγάμε το απίθανο».

Η παγωμάρα μας επέφερε μια νεκρική σιωπή. Μόνο οι σταγόνες της δυνατής πια βροχής που χτυπούσαν με μανία στο τζάμι του παράθυρου ακούγονταν.

«Μην ανησυχείτε φίλοι μου. Όπως πάντα ,τίποτα δεν είναι υπό έλεγχο. Το καλό είναι ότι εμείς τώρα το ξέρουμε», προσπάθησε να σπάσει τον πάγο ο Φίλιππος.

«Και τι κάνουμε τώρα;»

«Πρέπει να παίξουμε σωστά και προσεκτικά το αδύναμο φύλλο μας. Κανένα παιχνίδι δε χάθηκε πριν παιχτεί. Η Κατερίνα μου συνέστησε για τις επόμενες ώρες να κάνουμε ότι δε συμβαίνει τίποτα . Ότι συμμορφωθήκαμε και το παρατήσαμε, όπως μας προειδοποίησαν. Θα φροντίσει να βρει ένα έντιμο στέλεχος να έρθουμε σε επαφή και αυτός θα ακολουθήσει τη διαδικασία προστασίας μας. Το σημαντικό ξαναλέω είναι να κάνουμε ότι δε συμβαίνει τίποτα.»

Θέλαμε να τρέξουμε μες τη βροχή ,να τρέξουμε μακριά... Να ξεπλυθούν όλες οι φοβίες από πάνω μας. Η σφοδρότητά της να καθαρίσει τις ψυχές μας , να σωθούμε από τη βιβλική κόλαση που ζούσαμε. Υπήρχε άραγε διέξοδος;