Κάποτε θα μου πεις ότι όλα είναι μπλε.
Και θα περιμένεις να καταλάβω γιατί εγώ η ίδια είμαι ζωγραφισμένη με μπλε.
Κι εγώ θα καταλάβω και δε θα προσπαθήσω ποτέ να υποτιμήσω την αίσθηση σου.
Γιατί γνωρίζω καλά το μπλε.
Γνωρίζω τα μπλε σπίτια, τα μπλε σοκάκια, τους μπλε τοίχους, τα μπλε μάτια σου.
Γνωρίζω ότι όλο και σκουραίνουν.
Μέχρι που μένει το πηχτό μαύρο και δεν μπορείς να κουνηθείς επειδή πνίγεσαι και η αναπνοή σου βγαίνει κοφτή σαν μικρή λεπίδα.
Γνωρίζω.
Το μπλε ειναι επικίνδυνο παρ' όλη την ομορφιά του.
Γι' αυτό θα σε τραβήξω έξω κι ας νιώθω τη μελαγχολία να ρουφά κι εμένα και να με σκοτεινιάζει.
Κάποτε θα μου πεις ότι όλα είναι μπλε.
Κι εγώ θα κινήσω γη και ουρανό για να σου δώσω ένα πινέλο, μερικά χρώματα και κουράγιο για να μείνεις μαζί μου και να μη σε ρουφήξει το μπλε.
Κουράγιο για να αντισταθείς στο δηλητήριο.
YOU ARE READING
(Disorder)
PoetryΠοίηση χωρίς νόημα σαν κραυγές δίχως συνοχή. Κείμενα δίχως κανένα στίγμα λευκού, μόνο ένα μαύρο χάος που καταπίνει βίαια κάθε πηγή φωτός. Μην ψάξετε για κανένα ψήγμα ελπίδας, θα δυσκολευτείτε να το διακρίνετε μέσα στην άγρια σκοτεινή άβυσσο που επεκ...
