jikook zorla evlilik

2

jungkook

'anne babama birşey söyle onu engelle lütfen yalvarırım!'

'oğlum benim yapabileceğim birşey yok baban kararını vermiş artık vazgeçiremeyiz... ama lütfen bana kızma'

şuan hayatımda hiç olmaddığım kadar sinirli ve üzgünüm nedeni ise babamın kendi işlerine beni ağlet etmesi!! 

(yarım saat öncesi)

gözüme güneşin vurması ile uyandım. yüzümü fln yıkadım. ardından aşağıya inip kahvaltıya oturdum

'günay-'

abim ve annem üzgünlerdi. babamın bir yüz ifadesi yoktu boş boş bakıyordu bana.

'abi anne neyiniz var sizin neden üzgünsünüz bu kadar?'

ardından babam konuştu:

'geç otur oğlum seninle birşey konuşmam gerek'

meraklı bir şekilde oturdum annem ve abim hiç konuşmuyorlardı her an annem her an ağlıycakmış gibiydi abimse gözlerini kaçırıyordu..

'evet baba merak ettim ne konuşucaksın?'

'oğlum bak dün bizim şirkete park holding'in patronu geldi.'

'eee'

'eee si senden 1 yaş küçük oğlu varmış. ve sen onunla evlenmek zorundasın'

'n ne baba ben evlenmiyceğim ne saçmalıyorsun sen! saçma sapan hırslarına beni ağlet edemezsin! ben 21 yaşındayım reşitim ve ayrıca özgürüm kimseylede evlenmiyorum!'

'jungkook! öyle bir lüksün yok evlenceksin dediysem evleniceksin! 2 gün sonra nişanınız var'

'ne!? ne saçmalıyorsun sen baba lütfen benim daha bir sürü hayalim var onları gerçekleştiricem yalvarırım'

'tamam oğlum ikinizde gençsizniz hayallerinizi birlikte gerçekleştirirsiniz'

ağlamaya başlamıştım gerçekten sinirlerim bozulmuştu abim de bana sarılmakla yetinmişti..

babam hızlıca evden çıktı bende ağlayarak odama çıktım ardından annem geldi odama

(yarım saat sonra)

'anne babama birşey söyle onu engelle lütfen yalvarırım!'

'oğlum benim yapabileceğim birşey yok baban kararını vermiş artık vazgeçiremeyiz... ama lütfen bana kızma'

'sana kızıyorum anlıyormusun? istesen babamı vazgeçirebilirsin ama yapmıyorsun çünkü biricik oğlun hoseok abimle birlikte kalıcaksınız! beni istemiyorsun'

tamam biraz abartmış olabilirim hatta baya abartmış olabilirim çünkü bu zamana kadar annem beni ve abimi ayırmamıştı ben kızdığım zamanlar anneme hep böyle bağırırdım. ve babamı o da geri döndüremezdi sinirimi ondan çıkarmıştım şimdiden pişmandım...

'o-oğlum ne diyorsun sen ben sizi hiç ayır-'

'özür dilerim anne çok özür dilerim' deyip sarılmıştım mis gibi kokan anneme... hem ağlıyordum hem annemin kokusunu içime çekiyordum.

'oğlum biliyorum çok üzgünsün ama bak bizde babanla böyle evlendik ve daha evleneli 1 ay bile olmadan birbirimize alıştık ve aşık olduk eminim sizde öyle olursunuz eğer olmazsa da bir çağresini bulup boşanırsınız olmaz mı? lütfen sadece dene emin ol sonunda mutlu olacaksın'