Dared [ Υπό διόρθωση ]

Κεφαλαιο 39

Δύο εβδομάδες μετά

Μπαίνω στο σπίτι.

Ναιπ,γύρισα. Δεν άντεχα άλλο να ήμουν εκεί που έμενε η μαμά μου,εκεί που βρέθηκε το πτώμα της..

Τα βράδυα φοβόμουν πολύ εκεί και το μόνο που ήθελα ήταν να με πάρει αγκαλιά ο Καμ..

Χαζό ετσι;Να θέλω να με πάρει αγκαλιά κάποιος που με άφησε

Χτυπάει το κουδούνι,η Χανα είναι.

Χανα- Γύρισες είπε και με αγκάλιασε

Εγώ- Τι κανεις;

Χανα- Καλά. Εσύ πως είσαι;

Εγω- Καλά. είπα και προσπάθησα να χαμογελάσω

Χανα- Δεν γίνεσαι πειστική.

Εγω- Τι κανει;

Χανα- Καλά,υποθέτω.

Εγω- Φυσικά.. Χανα δεν θέλω να τον δω,δεν θέλω να του μιλήσω. Θέλω να ειναι σαν να μην υπάρχει..

Χανα- Ξέρεις πως αυτό είναι αδύνατον.

Εγω- Δεν θέλω να τον συναντήσω κάπου τυχαία..

Χανα- Μπορεί να συμβεί κι αυτό αλλά δεν νομίζω.

Εγω- Χανα νιώθω τόσο σκατα. Προσπαθώ σκληρά,αλήθεια προσπαθώ να μην νιώθω έτσι αλλά δεν μπορώ.

Χανα- Το ξέρω..Όλα θα φτιάξουν.

Εγω- Όλα πάνε προς το χειρότερο...

Χανα- Πφφ το ξέρω..

Εγω- Δεν γίνετε να αλλάξει κατι και ξαφνικα να φτιάξουν ολα;είπα σαν ένα μικρό παιδί που ονειρεύεται διαφορά πράγματα

Χανα- Η ζωή μερικές φορές είναι άδικη..πολύ άδικη.

Εγω- Σε ευχαριστώ, ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου και από τότε που γνωριστήκαμε δεν έχεις φύγει από δίπλα μου

Χανα- Είμαστε κολλητές και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα.

Εγω- Είσαι η μόνη που δεν έχει φύγει από δίπλα μου και είμαι σίγουρη πως δεν θα φύγεις είπα κι νιώθω τοσο χαρούμενη που την έχω στην ζωή μου

..

Η ώρα πέρασε και η Χανα έπρεπε να φύγει.

Χτυπάει το κουδούνι,μήπως ξέχασε τίποτα η Χανα και ήρθε να το πάρει;

Ανοίγω και βλέπω τον Άλεξ!?

Εγω- Άλεξ; είπα έκπληκτη