Heart of the Ocean

Kaba

Ilang taon na ang nakakaraan nang huling nailubog ni Glaiza ang katawan sa malalim na tubig. Pakiramdam niya ang binabalot siya ng plastic. Para siyang baby na nasa loob ng embryonic sac.

The water tightened the piece of cloth na lalong humulma sa kanyang balingkinitang katawan.  As she decent, she felt her weight heavier and her movement like that of an astronaut walking in space. Glaiza started to have her arms and legs move upang maiangat ang sarili at dahil sa tagal na hindi siya nakalalangoy, tila wala sa sinkronasyon ang galaw ng mga kamay at paa nito. Imbes na paangat at lalo siyang lumulubog. Doon niya naramdaman ang pressure mula sa kanyang paa na parang may humihila sa kanya palalim aa tubig. Nakakayanan pa naman ng kanyang baga ang hindi huminga sa ngunit ramdam niya ang bigat ng kanyang dibdib at unti-unting pagkawala ng hangin sa kanyang katawan.

Isang mukha ang biglang tumambad sa kanyang harapan. Nanlilisik sa galit ang mga mata nito. Hindi man bumubuka ang bibig, daig pa niyo ang pagsigaw sa mensaheng nais nitong iparating. Wala mang mga salita na namamagitan sa kanilang dalawa, ipinapahiwatig ng galit na mga mata ng kanyang kaharap na tila pinagiingat niya ang dalaga sa mga ikinikilos nito kung ayaw niyang dumanas ng hirap at sakit.

Pakiramdam ni Glaiza, pinipiga ang kanyang baga dahil paubos na ang nakaimbak na hanging dito. Hindi na niya mapigilan pa na ibuka ang bibig at tumakas mula rito ang hangin na sinisikap niyang panatilihin sa loob ng kanyang bibig. Ikinumpas niya ang kanyang mga braso, isinisipa ang mga binti upang makalangoy paitaas pero hindi siya umaangat. Parang may nakadagan sa kanya o humahawak kaya't di siya umaangat.

"Anong nangyayari? Bakit hindi amn lang ako umaangat?"  tanong nito sa kanyang isipan.

Sa nabibilang na minutong pagkumpas ng mga braso at pagsipa ng kanyang mga binti, unti-unti itong bumagal sa pagkilos, hanggang sa ang kanyang katawan ay maging sing-bigat ng batong lumulubog sa tubig.

Sa pagsara ng kanyang mga mata, gayun din naman na naging sensitibo ang kanyang pandinig kahit pa ang level ng kanyang ulirat is close to zero, ramdam niya ang paglapit ng isang nilalang.

Sa papalubog niyang katawan, pumwesto ang nilalang sa kanyang likuran, ikinawit ang mga bisig sa kanyang armpits at buong lakas na inilangoy pataas hanggang sa makaahon. Patuloy ang kanila"ng paglangoy hanggang sa umabot sila sa pampang.

"Rhi...an...,"  pabulong na sambit ng nanghihinang si Glaiza. Sa mumunting pagbukas ng kanyang mga mata, malabong naaaninag lamang niya ang taong nagligtas sa kanya mula sa kanyang pagkalunod.

"Ma..hal...ko..."   iyon ang huling salita na namutawi sa kanyang bibig bago tuluyang nawalan ng malay sa naramdamang malamig na haplos sa kanyang pisngi.
----------

The reek of alcohol and th cold temperature woke Glaiza. As soon as she opened her eyes, her sight adjusted to the room's brightness.

"Rhi...an..." unang salita na namutawi sa kanyang bibig. Ang pangalan ng kasintahan.

"Hey, G...." ang boses naman ni Max ang sumagot sa pagtawag ni Glaiza, hindi ang inaasahan niayng boses ng katipan ang kanyang narinig.

Sa nanginginig na kanang braso, pinilit nitong itulak ang kanyang katawan habang ang kaliwang kamay ay nasa kanyang ulo. Mabigat ang kanyang pakiramdam na akala mo'y mahuhulog ang kanyang ulo muna sa pagkaka-attach sa kanyang leeg. Agad namang tumakbo palapit ang kaibigan upang alalayan ito.

"Where's Rhian?"

"She's right there, buddy," bulong ni Max.

Iginawi ni Glaiza ang mga mata sa direksyong inginuso ng kaibigan. Her sweet princess, sound asleep on the long couch. Her chest goes up and down calmly, indicating that no harm haf happened to her when she jumped off of the yacht. Gustuhin man niya itong gisingin upang tanungin kubg bakit siya tumalon, gayong ang pagkakaalam niya ay hindi ito marunong lumangoy.

"Kanina pa ba siya natutulog?" pabulong din niyang tanong sa kaibigan.

"Kakatulog lang niya. Sheena and I just arrived an hour ago. Siya kasi nagbantay sa'yo kagabi habang kumuha kami ng gamit sa rest house. Sheena went out for a while para bumili ng food,"

"Kagabi? I was here since yesterday?"

"Wala ka bang natatandaan? Nalunod ka. As far as I know, marunong kang lumangoy. You were a marine biologist way back before you became a dirt bike racer,"

"I can't remember much,"

"We found you sa kabilang shore,"

"What? Sino nagdala sa akon dun?" gulat ni Glaiza with her eyes rounded. "Si Rhian? As far as I know, hindi siya marunong lumangoy. And that kid who fell, anong nangyari?"

"The kid's unharmed. Rhian was okay din. Nagalala din siya sa'yo kaya nga hindi siya nakatulog the whole night kakabantay sa'yo,"

"Bakit ba kasi siya tumalon?"

Titig lang si Max sa kanya. May kung ano sa kanyang isipan na nais ilabas ng kanyang bibig.

"Babe, I'm here. Glaiza, mabuti naman at gising ka na," saved by the bell, like anyone says, sa pagdating ni Sheena. "Kamusta pakiramdam mo?"

"I'm okay, thanks Sheena," tipid na sagot ni Glaiza na patuloy na nagaadjust ang mga mata sa liwanag ng kanyang kwarto.

"May naalala ako," muling binasag ni Glaiza ang katahimikang pumagitna sa kanilang tatlo. "I don't know if I was hallucinating. Its was blurred pero parang mukha ng isang tao. A man or aWwqwwl woman, I can't tell,"

"Anong ginawa sa'yo?" tanong naman ni Sheena.

"I think I was drowning. Iniangat niya ako and it stroke my face before I past out,"

"Any facial features you remembered?" tanong naman ni Max.

"Nothing. That's all I remembered," pero hindi lahat ay ipinagtapat ni Glaiza, dahil sa kabila ng malabong paningin ng mga oras na yaon, naaninag niya ang mukha ng.kasintahan. Pero impossibleng iniangat siyanng kasintahan dahil alam nitong hindi ito marunong lumangoy.

"Maybe you were just hallucinating. Your mind created a diversion dahil nawawalan ng oxygen ang lungs mo. It happens, alam mo yan di ba?" sagot naman ni Max.

Tumango na lamang si Glaiza. It is scientifically proven na ang utak ay kusang gumagawa ng dibersyon kapag ito ay nakukulangan ng oxygen. At ito nga ang nangyari sa kanya. But still, there was that freezing feeling. That gentle touch on her cheeks before she lost her consciousness.

"Mahal," it was a breathe of fresh air when that melodious name came about. "Kamusta pakiramdam mo?" lumapit si Rhian sa katipan habang nagkukusot ng mga matang kakadilat lang.

"I feel fine and much better dahil gising ka na. Ikaw? May masakit ba sa'yo? Bakit ka kasi tumalon eh hindi ka naman marunong lumangoy," bungad ng pasyente.

Rhian was lost for words. Habang binabantayan niya si Glaiza kagabi, buo na sa isipan niya ang kasinungalingang sagot dahil paniguradong magtatanong ang kasintahan sa kanyang ginawa. Nangyari na nga pero nawala ang kanyang spiel.
------------
Sorry po sa matagal na update. Been going through a lot, including mga plastic na tao sa buhay ko. But thankfully I have my beautiful fiancee soon to be wife, the only one who can control my anger.

Thanks Mahal... I love you more than the meaning of the word.

Salamat din po sa mga tyagang naghihintay ng mga updates ko. Godbless po sa lahat at mag ingat sa panay panay na sama ng panahon.