Gökyüzündeki Krallık

12. bölüm

   Bir türlu göz teması kuramıyoruz.

Ne teşekkür edebiliyorum, ne de başka bir şey...

Şimdi Mia bütün bir gece boyunca parmakları kesilene kadar benim için bu elbiseyimi dikti...

"DİANAAA!!!"

  Bu Albert'ın sesiydi. Arkamı dönünce onu panik hâlinde gördüm. Bana doğru koştu ve omuzlarımdan tutarak:

"Çok önemli, konsey binasına gitmeliyiz. Mia sende hemen antrenman sahasına geç. Ordakiler sana her şeyi anlatır."

Koşarak uzaklaştı benle Albert hemen konsey binasına fırladık.
Odada Izabella, jhon ve tanimadığım genç bir çocuk vardı.
Panik halinde beni herkesin etrafını çevirdiyi büyük tahta oturttular. Elbisem biraz kabarık olduğu için zorlanıyordum. Herkes fısıldaşıyordu. Sonra Albert bağırdı.

"SUSUUUUNNN!!!"

  Her kes sustu. Albert bana endişeli bir şekilde bakiyordu...

"Diana! Savaş yaklaşıyor"
 
                  ⚔⚔⚔

  "Ama ben buraya yeni geldim."

"Ve çok geç geldin"

"Peki savaşımız kiminle?"

"REX!"

  İçime bir ürperti girdi. Ağladığımın farkında bike deyildim. Sonra Izabella konuştu:

"Neler olucak?"

"Şimdilik yeni bir muhafız"

"Yeni muhafız mi?"

Herkes bana döndü.

"Ama ben Mia'dan memnunum."

"O hala eğitim aşamasında. Biz onu san geçici olarak tuttuk."

"Asla olmaz. Ben Mia'yı bırakmıyorum. İki muhafızım olsa ne olur?"

Albert düşünceli bir şekilde bekledi. Sonra konuştu:

"Neden olması."

Çok mutlu olmuştum. Albert odadaki tanımadığım çocuğu çağırdı ve çocuk gelip önümde tıpkı Mia'nın bana yaptığı gibi bir selam verdi. Bu yeni muhafızım olmalıydı.

"Majesteleri... ben Dustin. Yeni muhafızınız."

Sonra ona önümde bir tür yemin okuttular. Ölene dek beni koruyacağı ile ilgili bir şeyler geveliyordu.

Ama ben pek onu dinlemiyordum. Aklım Mia'da kalmıştı. Acaba ne tepki verecekti. Birkaç boş konuşmadan sonra odadan ayrıldık. Albert yemeğe gitmemiz gerektiyini söyledi. Ona hemen geliceğim dedim. Ve sonra koşarak antrenman sahasına gittim. Bugün savaş eğitimi alacaktım. Ama oraya bunun için gitmiyordum.

                      X X X

   Kapıyı çarparak açtım. Mia antrenmandaydı. Yüzündeki acıyı görebiliyorum. Parmaklari acıdığı için her yumruk attığında canı dahada acıyordu. İçim öyle bir cız ettiki. Omzumda bir el hissettim. Arkamı dönüp bakınca Dustini gördüm. Onu unutmuştum. Alışamamıştım. Sonra Mia bizi gördü. Koşarak bana doğru yaklaştı.

"Diana, bu kim?"

Sonra gene düzeltti. Alıştık artık bu düzeltmelere.

"Majesteleri."

"Iııhh... Mia... bu Dustin. Benim yeni muhafızım."

Nefesi kesildi. Bir eli otomotikmen diğer elinin parmaklarına gitti.

"Sakin ol. Sen hâlâ benim muhafızımsın."

Nafile... tozu basıp gitti.