Gökyüzündeki Krallık

11. bölüm

Bugün saray muhafızları ve krallığın bölümlerini öğreniyorum. İlk olarak sarayın hücrelerine gittik. Suçluların o yüzlerini ve sanki hapisten çıkınca tekrar suç işleyeceklerini gösteren o lanet bakışları beni korkuttu. Bunu için erken çıktık. Sonra sarayın ortak salonuna geçtik. Burdaki bütün odaların toplamının 2 katıydı. Bütün bu gezileri sergilerken üzerimde gene aynı kıyafetlerim vardı ve Mia bir saniye bile yanımdan ayrılmadı.

Sarayın şifahanesine gittiyimiz zaman Ashley'i gördüm. Beni görünce sıkı sıkı sarıldı ve beni ailesiyle tanıştırdı. Bu odaya girdiyim anda oda dahil herkes önümde eyildi. Sağ ellerini kalplerinin üzerine koyarak bir dizlerinin üstüne çöküyorlardı. Ordan çıkmadan önce Mia ve Ashley'in gizlicene konuştuklarını duydum. Ashley Mia'ya bir şeyler fısıldıyordu:

"Hâlâ oluyor mu?"

"Evet. Geçen gün heredeyse barınaklardan birisi sel olup gidiyordu."

Demistim size bu kızda tuhaf bir şeyler var.

Sırasıyla savaş, cadılık ve büyücülük sınıflarına gittik. Soylu birisi olduğum için buraya alışır alışmaz bu eğitimlerin hepsini almam gerekiyordu. Komutan Jhon'u, ana cadı Izabella'yı ve Albert'ı gördüm. Büyücülük sınıfında Emma'da vardı. Tahtaya çıkmış 'Nouva' adında bir büyü iksirinin nasık yapıldığını gösteriyordu. Bu şey nedense ilgimi çekti ne olduğunj sordum. Albert hemen soze atıldı:

"Bu şey bir nouva iksiridir. Genelde kara cadılar (büyülerini kötü işler için kullanan kimseler) kullanır."

"Peki ne işe yarıyor?"

"Çok farklı şekillerde kullanılır. Ama eğer örnek vermek gerekirse şöyke anlatabiliriz: diyelimki bir çifti ayırmak istiyor. Çiftlerden birinin üzerine sıkar ve kendisine aşık olmasını sağlar. Böylece çift istenmeyen ve üzücü bir yolla ayrılır."

Ağzım beş karış açıkta. Bu bir tesadüf mü, yoksa kader mi, bilmiyorum. Ama içimden 'keşke Charless'ada bu büyü yapılmış olsaydı' diye geçirdim.

                  "NOUVA"

                   💔💔💔

  Bugün çok büyük bir ziyafet var. Farkli krallıklar ve yöneticileri benimle tanışmaya geliyorlar. Onun için çok büyük bir ziyafet yapilacak.

"Evrende bizden başka krallıklarda mı var?"

"Burası sonsuz bir evren. Tabiikide var. Ama isimlerini ezberliyebilecegimiz kadar."

  Aslında dediyi gercekten mantıklıydı. Acaba bu krallıklardaki prens ve prenseslerde anakarda yaşamışmıydı.

"Yinede Diana, bütün krallıklardan en özeli sensin."

"Sizin için öyleyim tabii."

"Bizim içindeyil. Diyer krallıkların yüce kurucuları Uranos kadar güçlü deyildi. Onun görkeminde herkes eğilirdi. Ve bu krallık diger bütün krallıkların elçisi gibi bir şey."

"Anladım."

  Hayır anlamadım. Urhanos geçmişte ne yapmıştı ki bu kadar önemliydi.

"Şimdi gidip biraz uyu. Bugün çok yoruldun."

                  😪😪😪

Odama geçinde bir türlü uykuya dalamadım. En az yarım saat geçmiştir. Sonra kapım çaldı

"Gelebilir miyim?"

Geken mia'ydı

"Tabiikide"

Ciddiyete önem veren bir muhafızdı ama sesi gayet güzeldi. Kulağa hoş gelen bir tondu.

Gelip her zaman olduğu gibi hiç giymediyim elbiselerden bir tane astı. Sonra tam çıkarken bana bir bakış attı. Sallana sallana gelip yanıma oturdu ve:

"Neden bunları giymiyorsun?"

Sonra ekledi:

"Majestelri"

"Sen olsan giyermiydin?"

"Iyyy"

Iyyy işte ya... Iyyy

Sonra biraz bekledikten sonra:

"Nasıl bir şey giymek istersin?"

"Bak. Bu elbiseler çok güzel. Ama ben kendime yakıştırmıyorum. Yani turkuaz üstü tantelli ve fazla uzun olamayan (yani giyince koşup zıplayabileceyim) bir elbise mesala"

"Tamam"

  Ve sonra hiçbirşey demeden çıkıp gitti.

                     X X X

  Sabah kalktığımda içimde diğer günlerden daha rahat bir hisle uyandım. Galiba buraya alışıyordum. Kaltım. Ama şortlarımı bulamadım. Onların yerinde bir not vardı:

"Modele bak"

  Kafamı çevirip modele baktım. Ve büyük şok...
Modelinuzerinde tamda düneyin tarif ettiyim elle dikilmiş bir elbise gördüm. Mia gidip benim için bu elbiseyi diktirmişti. Gözlerim yaşlarla doldu. Alelacele üstümu giyip koşarak çıktım. Beni gören hizmetliler hem önümde eyiliyor, hemde elbise giydiyim için şaşırıyorlardı. Ve köşeyi dönünce Mia'yı gördüm. Koşarak ona sarıldım.

"Mia, çok teşekkür ederim"

"Onemli deyil"

Ve sonra gene ekledi.

"Majesteleri"

Galiba hâlâ alışamamıştı. Ona sarılmayı bırakınca ellerini gördüm. Bütün gece dikiş dikmiş ve elleri kesilmiş bir insanın ellerini... iğneyi bir kumaşa batırıp çıkartırken kesilen ellerin yara bandlarını... ve gözümden akan yaşları...