1 YUMRUĞUMA BAKAR

Raund-10

//2 Gün Sonra//

"Hadi ama Arden, fena bi çocuk sayılmaz. Hem fazlasıyla yakışıklı!"-Arden'in göz devirdiğinden adım gibi emindim.

"Abartma şu çocuğu! Gördüğüm yerde öfkemi kusacağım!"

"Off, haydi kapatıyorum antrenmanım var benim."

"Tamam kıvırcık, sıkı çalış."-kıkırdayarak telefonu kapattım.

Kahvaltımı haşlanmış yumurta ile hallederek dişlerimi fırçalayıp odamdan ayrıldım. Hızlı adımlarla salona ulaşıp içerinin boş olması için dua ettim.

Boş salonda yaklaşık yarım saattir çalışıyordum ki içeri Ege girdi.

"Zeynep, insan bi' çağırır!"

"Ya inan çok yoğunlaşmıştı kafamda çalışmak, dalmışım."-gülümsedi yanıma gelerek yanağıma öpücük kondurdu.

"Geçen gün başlayamadan biten çalışmamıza yeniden başlamaya ne dersin?"-kafamla onayladım.

1 saat boyunca sırayla savunma çalıştık, ardından aramızda ufak bir maç yaptık. İçeriye çoktan 3 kişi girmişti ancak salonda ikimiz varmışız gibi hissediyordum ve rahattım.

"Bence bugün bu kadar yeterli."

"Bence de.."-dedim kendimi yere bırakırken. Elini uzattığında gülümsedim uzattığı eli tutarak ayağa kalktım. Dışarı çıktığımızda mutfağa gitme kararı aldık. Hazır keklerden bir kaç dilim alıp hazırladığımız kahvenin yanına koyduk ardından benim odama geçerek yatağa kurulduk.

"Hadi ama kahven bitmemiş Zeyneep!"

"Ya aslında çok tokum da ben anlamıyorsun ki Egee."-dedim alt dudağımı sarkıtarak. Gülümsedi ve koltukta tamamen bana dönerek yüzümü incelemeye başladı.

"Bir şey söyleyeceğim ama kızmayacaksın."

"Söz veremeyeceğim, dökül."

"Söz veremeyeceğim ne Zeynep hevesimi kırıyorsun!"-dedi kollarını önünde birleştirip yüzünü asarak. Önüne doğru eğilip görüş alanına girdikten sonra kollarını çözdüm ve dudağının kenarındaki çıkması gereken çizgileri işaret parmağımla hayali bir şekilde çizdim.

"Tamam kızmayacağım."

"Sanırım.."-düşünceli gözlerle ona baktım. Ne diyebilirdi?

"Nasıl söylemeliyim bilemiyorum ancak Zeynep.."-elimi tutarak göğsünün sol tarafına, kalbinin üstüne koydu.

"Burası senden etkileniyor."-şaşkınlığımı birazdan attıktan sonra gülümsedim.

"Sen de beni etkiliyorsun Ege. Tanışalı çok olmasa da hareketlerin bende çok farklı etkiler bırakıyor."

"Bir şey daha söyleyeceğim ama ona da kızmayacaksın."-kafamla onay verdim.

"Seni seviyorum."-kollarımı boynuna doladım ve kendimi bir kaç saniyeliğine huzurun kollarına bıraktım. Onu kırmamak için elimden geleni yapacaktım.

"Sevgi çok hassas bir histir, ben senin bu söylediklerine neden kızayım?"-gülümsediğini hissedebiliyorum.

Çalan telefonumla biraz önce oturduğum yere geri oturdum. Ardından telefonumu bularak aramayı yanıtladım.

"Evet?"

"Zeynep Dert?"

"Ah, evet!"-yanıt gelmeyince ekrana baktım, kapanmıştı. Öfkeyle telefonumu bırakıp yerimden kalktım mutfağıma geçip su aldım. Yeniden telefonum çalınca adımlarımı içeri yönelttim.