1 YUMRUĞUMA BAKAR

Raund-5

"Allah belamı versin."

Boks torbasına bir yumruk daha geçirdim. Öfke kontrolü yaşadığım şu 1 ayda hayatım evrim geçirmişti. Evet, finallere daha çok vardı ama ben kendimi yarın dev maç varmış gibi hazırlamıştım. Kimseyle görüşmüyordum, Ardenle bile çalışmıyordum.

Kerem.

Ahh, onun adını bile hatırlamak istemiyorum.. Finale gidecekti ama 2 hafta sonra..

Boynumdaki havluyu uzağa fırlattım. Yere bağdaş kurup oturdum. Kafamı iki elimin arasına aldım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Evet, artık kesinlikle masum değildim.

Mutsuzdum.

Umutsuzdum.

Masum değildim.

Kalbimin kırıklarını göz yaşlarımla yarım saat kadar döktükten sonra yerden kalktım. Yüzümü soğuk suyla yıkayıp salonumdan çıktım ve odama girdim. Kapım tıklanınca oflayarak açtım. Karşımda menejerim olan Gökmiray'ı görünce göz devirdim.

"Zeynep Hanım, ben size önemli bir bilgi vermek için geldim. Yarın öğleden sonra 15'te olan maçınız, bu akşam 2 saat sonraya yani 22'ye alındı. İzninizle."

Tek nefete konuşup yanımdan ayrılınca gözlerimi bir iki saniyeliğine kapayıp açtım. Derin bir nefes aldım. Sanırım özel günüm gecikmişti ve bu gerginliğim ondandı..

Derin bir nefes alıp yatağıma geçtim. 1-1,5 saat uyuyabilirdim.

Gözlerimi büyük bir mide bulantısı ile açtım. Aniden kalktığım için de başım döndü. Hızla lavaboya geçtim. İşim bitince ağzımı çalkalayıp banyodan ayrıldım. Derin derin nefesler aldım. Kapım tıklanınca saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. Kapıyı açtım, Arden karşımdaydı.

"Senin derdin ne kızım?"

"Ne derdi be, derdim falan yok-"

Midemin bulanmasıyla kendimi lavaboda buldum. Arden kapıyı çalınca saçlarımı düzelttim. Yüzümü yıkayıp ağzımı çalkaladım ve kapıyı açtım.

"Zeynep neyin var? Anlayamıyorum ben, sana şu 1 buçuk aydır neler oluyor?"

"Arden, maçım var. İzninle duş almam lâzım."

"Konuyu değiştirmesene!"

"Uzak durmak! Amacım uzak durarak kafamın karışmasını sağlamak! Sen de o şerefsiz de aklımı bom b*k ettiniz!"

"Çünkü seviyorum seni! Ama söylemiyorum, dile getirmiyorum, hissettirmemeye belli etmemeye çalışıyorum! Neden biliyor musun? Aklın daha fazla karışmasın diye! Yine seni düşünüyorum Zeynep ben!"

Az kalsın beni öpecekken geri çekildim, sağ tarafa bir adım atıp omzuna çarpıp banyodan çıktım.

"Arden. Ne var biliyor musun? Bu söylediklerinin hiç biri umrumda değil!"

"Benden önce darvandı değil mi?"

"Kim lan?!"

Arkamı dönüp yakasına yapıştım.

"O Kerem denen sana tek sözüyle sahip olup sonra da senden sürekli kaçan it!"

"A-arden! Sözlerine dikkat et."

"Etmeyeceğim! Senin ne yaptığın veya ne yapmak istediğin umrumda değil! Bundan sonra başka biri var karşında! Asıl Arden Scott olacağım.!"