1 YUMRUĞUMA BAKAR

Raund-13

Keyifli okumalar, hızlı gelen son bölüm olabilir, yorum ve yıldız esirgemeyin, sizi seviyorum <3

"Arden sana emrediyorum ilk defa bak, beni bu iğrenç müsabakalardan derhal kurtar!"-telefonun öbür ucundaki sessizlik tüm tüylerimi diken diken yaparken odamın içinde volta atıyordum.

"Arden, sana diyorum!"

"Zeynep, bu maçlar için çok çabaladık. Geceni gündüzüne kattın. Nasıl böyle bir karar alabilirsin? Şu üstündeki siniri geçirdikten sonra tekrar beni ara."

"Sakın kapatma Arden."-sesimi olabildiğin gücümle ciddileştirdim.

"Zeynep-"

"Arden, nasihat vermeyi kes. Sana söylüyorum, ne yap ne et beni buradan al. Son kez söylüyorum, maçlara kalmayacağım!"

"Senin inadına s*çayım. Kapatıyorum."-sakinliğini sonunda bozmuş olmanın verdiği mutlulukla sırıttım. Ardından 2 saat önce olan olayları hatırladığımda gülümsememden geriye hiçbir iz kalmadı. Yumruklarımı sıkıp bırakarak kendimi gevşetmeye çalıştım.

Düşünme Zeynep oldu bitti Zeynep, gevşe Zeynep, kurtulacaksın buradan Zeynep, sakinleş...

"Sen doyumsuzsun."

Düşünme Zeynep, düşünme artık onu umursama onun sözlerini..

"Sen mi beni seviyorsun? Sen sevsen ne olur!"

Kafamı iki elimin arasına sıkıştırıp duvara yaslandım, kafamdaki Kerem'in bağırışlarını susturamıyordum. O sözler nasıl ağzımdan çıktıysa asla susmak bilmiyordu.

"Sen yalnızca kendini seversin Dert."

Midemin bulandığını hissettim doğrulup banyoya adımlarımı yönelttiğimde şiddetli bir baş dönmesiyle durdum. Dolabın kulbuna tutunarak kendimi ileriye ittirdim ve banyoya girdim. Yüzüme birkaç kez su çarptıktan sonra aynadan kendimi izlemeye başladım. Mide bulantımın azaldığını hissettiğimde aynadaki halime bir bakış atıp banyodan çıktım ve yatağıma uzanarak o anı ciddi bir şekilde düşünmeye başladım.

//2 Saat Önce//

Ağzımdan çıkan her kelime odamda yankılanırken Kerem 1-2 santim aralanan dudaklarını birbirine bastırdı. 2 adımda yanımıza ulaşıp hala çok yakın olan şaşkın bakışlarla dikilen Uygar'ı geriye doğru ittiri ve karşıma geçti.

"Az ve öz konuş, açıklama bekliyorum."

"Ke-Kerem ben çok sinirlendim ge-gerçekten-"-iki kolumu sıkıca kavradığında ellerim göğsüne çarptı.

"Vazgeç Zeynep! Vazgeç! Bu bir maharet değil, benimle oynaman maharet değil."-dolan gözlerimi tavana yönelttim, önümüzdeki yaklaşık 1 dakika herkes susmaya yemin etmiş gibi sürdü. Ardından Kerem kollarımı tekrar sıktı ellerim göğsünde birleşti ve öfkeli gözlerini gözlerime dikti.

"Sen mi beni seviyorsun? Sen sevsen ne olur! Sen doyumsuzsun Zeynep, bitmiyor isteklerin arzuların hırsın bitmiyor! Sen yalnızca kendini seversin Dert!"-istemsizce akmaya başlayan gözyaşlarımı durdurmaya çalıştım.

"Yapma.. Lütfen.."-kollarımı bıraktığında Uygar odadan çıktı. Aniden iki eliyle yanaklarımı kavradı fısıldamaya başladığında tüm vücudumu bir elektrik akımı kapladı.

"Kabullenmek zorundasın, zorundayım, zorundayız.. Bitirdik biz birbirimizi Zeynep."-yanaklarımın üzerindeki ellerini kavradım ve daha da bastırdım.