Babamı nasıl ikna edeceğimi gerçekten bilmiyordum.Evleneceksiniz diye tutturmuştu.üstelik Bahar'ı resmen göz hapsine almış ve peşine adamlar takmıştı kaçmaması için.Ve ben hala Bahar'ı uyaramamıştım bile çünkü babam buna hiç fırsat vermiyordu ve çok ciddiydi!1 haftalık sürem dolmuştu ve onu uyaramamıştım bile gitmesi için ama biliyordum ki abisini ve ailesini bu durumda bırakıp asla gitmezdi.Babam Bahar'ı ve ailesini bizim eve yemeğe davet etmişti.Dışarıda oturup biraz sohbet ettikten sonra babam hazırlandı.
-Efendim gelelim asıl meselemize.
-Baba,olmaz diyorum lütfen!
-Sen sus! Olacak işte o kadar!
-Bahar kızımızla oğlumun münasebeti malum.Baya yakınlaşmışlar ve Bahar artık bizim kızımız namusumuzdur.En kısa zamanda düğünleri yapılacaktır.
ŞOK! Annemlerle neye uğradığımızı şaşırmıştık.Görmüştü babası bizi ve direk törelerini uygulamaya sokmuştu.Demek ki bu yüzden 1 haftadır burnumu çevirdiğim yerde adamlarına tosluyordum!Şaka gibiydi ya bu kadar kolay mıydı? Bize hiç sorulmayacak mıydı? Anlaşılan sorulmayacaktı çünkü Boran eliyle yüzünü kapatmış duruyordu.Ona baktım.Göz göze geldik.Çaresizce başını salladı sonra annemle babamla öyle bir tartışmaya başladılar ki Boran'ın ailesiyle.Ben direk Boran'ın yanına gittim.
-Ne demek bu şimdi?
-İki seferde görmüş bizi,tutturdu 1 haftadır etmediğim laf kalmadı inan bana hiçbir şekilde ikna edemiyorum.
-Nasıl görmüş peki evde?
-Berzan'ı duymuş bana haber vermeye geliyormuş.
-Kahretsin ya! Napıcaz şimdi?Neden uyarmadın?
-Uyaramadım.Telefonu aldı elimden her dakika yanımda biri vardı ve Abay'ı da sıkıştırmışlar.Çok fena köşeye sıkıştırdı Bahar ne yapıcaz inan hiç bilmiyorum.
-Olmaz böyle saçmalık tamam mı? Eğer seninde bu işte bir parmağın varsa çok kötü olur bak ona göre.
-Olur mu öyle şey? Sen istemeden asla böyle bir şeye kalkışmam ki ben.
-Anlaşmalı yapsak sonra ne bileyim birkaç ay sonra boşansak olmaz mı?
-Burada boşanma yoktur.Gelinliğinle girersin bu eve ve anca kefeninle çıkarsın.Başka yol yok!
-Şaka bu demi?
-Hayır,üzgünüm.
Annem kolumdan öyle bir çekti ki! Resmen koşarak kaçtık o evden.Şok olmuştum.Boran'ın dediklerini babama da anlattım.Ne yapacağımızı gerçekten bilmiyordum.Gidemezdik ki.Abimi seneler sonra bulup sonra onu bırakıp gidemezdik.Anlaşarak evlenmek bile çözüm değildi.Kaçarsam da tüm aşiret peşime düşermiş.Çaresizce oturduk ve bir çözüm yolu bulmaya başladık ama töreler ve Firuz ağa elimizi kolumu resmen bağlamıştı.Murat amirden yardım istedik (Çok deteya girmeden sonuçta öpüştüğümüzü bilmesine gerek yoktu! ) ama onunda elinden bir şey gelmiyordu.Gerçekten inanamıyordum olanlara.Üstelik tam da gitmeye yakın olacak şey değildi.
*
Olayların üstünden 1 ay geçmişti ve ben düğünüme gitmek üzere Boran'ı bekliyordum üstümde gelinlikle.Kaçmaya çalıştım çaktırmadım güya ama öyle uyanık davrandılar ki başaramadım.Neler denedik ne diller döktük ama ikna edemedik Firuz efendiyi!Sinirden ağlıyordum ,annemle Diyar beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
-Annecim please,ağlama.
-Anne ben nasıl dayanıcam?
-Biz hep burada olucaz bebeğim ok?
